Help, het is weer maart....
tja, maandag over twee weken DE controle, en weer zie ik er enorm tegenop. Het liefst zou ik er hard van weglopen, gewoon kop in het zand. Ik roep heel hard dat ik het niet meer wil, die controles, omdat het zo'n enorme stress met zich meebrengt, en toch zal ik er braaf naartoe gaan. Moet echt oxazepam of diazepam innemen anders ga ik het niet redden. Heb al sinds kerst pijn in de onderrug, volgens huisarts heeft het niks met mijn eerdere darmkanker te maken maar ja, als ik lang pijn in m'n grote teen heb, ben ik al bang dat het daarin zit, bij wijze van spreke dan. Kan het leven best goed oppakken, maar als die controle eraan komt, dan functioneer ik gewoon niet meer. Zit dan als een bang vogeltje op de bank, hoe gaan jullie hier allemaal mee om? Overdrijf ik? Ik had darmkanker fase 1, extreem grote kans op genezing, maar toch lees ik hier verhalen van mensen bij wie het later toch in de lever blijkt te zitten. Dit is mijn grootste angst, want, is het dan einde oefening, ben je dan ineens palliatief of niet. Allemaal dingen die nu weer door mijn hoofd spoken, gek word ik ervan. Het voelt gewoon als
D-Day, ben er letterlijk ziek van bah! Enne, alle reacties zijn welkom 😁
grtz Monique
D-Day, ben er letterlijk ziek van bah! Enne, alle reacties zijn welkom 😁
grtz Monique
2 reacties
iedereen hier die met kanker te maken heeft zal je zeggen dat het herkenbaar is.
Wat mij helpt is de gedachte dat een controle geen d day is, zoals voor jou over twee weken, want dat dat moment niks anders is dan hoe je nu bent.
Je lijf veranderd niet op die dag...
Dat moment van controle bepaalt niet hoe het met je is, maar het is wel het moment waar je een ander laat kijken hoe het met je is.
Voor mij haalt dat de spanning wat weg van die speciale controle dag die hoe dan ook spannend is en zal blijven.
Mij helpt dat , maar jou misschien wel niet, iedereen gaat weer anders met de spanning om.
Als je zo'n zorgen maakt over je rugpijn, had het wel prettiger geweest als je huisarts je misschien eerder op controle had gestuurd zodat je er zelf ook van overtuigd kon zijn dat het rugpijn is en geen pijn van een terug kerend proces in je darmen.
Artsen gaan er soms vanuit dat ze een klacht puur medisch moeten bekijken, maar de angst in je vraagt soms om meer of uitgebreider onderzoek en dat mag.
ik wens je heel erg veel sterkte , zeker ook voor de dagen die je aftelt tot het uur U....liefs tiny.
Het is eenvoudiger gezegd dan gedaan maar afleiding is mijn sterkste wapen tegen dit soort gedachten. Kop in het zand steken en de kontroles overslaan lijkt me niet goed maar en zal ik ook zeker niet doen maar uit gaan van het positieve en andere dingen doen die je volledige aandacht vragen helpt wel.
Succes en groeten