Alpe d'Huzes

Laatste blog, even geleden, mijn man heeft intussen meegefietst met de Alpe d'Huzes, 4 keer omhoofg, pfff ik verklaarde hem voor knettergek. Hoewel, ik hoorde toch wat overeenkomsten als, ik kan niet eten maar ik moet eten en ik kan niet meer, ben kapot. Ja dat was wel herkenbaar. Ik had lang gesgd dat ik niet mee wilde gaan, kon niet nog meer verdriet zien, maar ik ben toch gegaan en achteraf ben ik daar heel blij mee. Wat een fantastische sfeer, dat kun je gewoon niet uitleggen, het voelde veilig, als een warme deken. Bij terugkomst was daar weer het zwarte gat, want hoe zou de uitslag zijn van de pet-scan van mijn vader, had de chemo en bestraling aangeslagen voor zinn slokdarmkanker? Ziek was ik weer van die onzekerheid. Gelukkig zag alles er prima uit en wordt hij a.s. vrijdag geopereerd, stuk slokdarm en maag eruit. Wordt weer een spannende tijd. Bij mij slaan de antidepressiva wel aan nu, maar lichamelijk blijf ik toch beoerkingen houden, snel moe en toch nog veel slijm bij de ontlasting. Elke keer bijna panisch, is het bloed, of toch gewoon wat bruin slijm? Ik verbied mezelf nu om er nog naar te kijken. Maak mezelf alleen maar gek. Ik hoop dat we nu van een warme zomer kunnen gaan genieten want naar het buitenland gaan we nu niet, eerst maar eens kijken hoe de operatie van mijn papa verloopt. Ik ben ook heel bemieuwd naar Maartje81, zou ze al bevallen zijn van haar tweeling? Zou ze haar controles zonder zwangere buik al hebben gehad? Hoop dat alles goed is! Grtzzz Monique