Over mij
Hallo allemaal
Ik heb al jaren last van bloedingen tussen de menstruaties door. In 2014 liet ik bij de HA een uitstrijkje doen en bij de aanraking van mijn baarmoeder begon ik al te bloeden. Doorverwezen naar een gynaecoloog, ze heeft niet de moeite genomen om te kijken maar gaf aan dat het aan m'n pil lag dus ik werd naar huis gestuurd met volle vertrouwen dat het dus aan de pil lag.
Dit jaar januari gestopt met de pil want mijn vriend en ik hadden een grote kinderwens en nu we 30 zijn en alles op orde hebben was dit het moment. Maart was het al raak en waren zo blij ❤. Rond 7 week zwangerschap kreeg ik bloedingen in de nacht, angsten en stress. Zal het een miskraam zijn? Naar de VK maar er was niks aan de hand, dit ging nog weken door .. uiteindelijk heeft de VK ons doorverwezen naar een gynaecoloog. Allerlei uitstrijkjes laten doen, ook voor baarmoederhalskanker (had al een brief gekregen maar was natuurlijk zwanger dus had hem ingepland voor volgend jaar) week later uitslag pap3, oke.. nog geen paniek. Kwaadaardige cellen? Geen woord kanker genoemd dus zal vast niet ernstig zijn, toch wouden ze mijn baarmoeder wel beter bekijken en wat weefsel opsturen. Dit gedaan, wel door de gynaecoloog die mij in 2014 naar huis stuurde met een andere pil. Maar goed ze is een arts, dat vertrouw je toch?
Ongeveer een week later om 18.00 in de avond opeens telefoon. Het was die gynaecoloog en ze wou me op de hoogte stellen van de uitslag want dit kon niet wachten. U hebt baarmoederhalskanker mevrouw. Ik hoorde het haar zeggen maar het kwam niet binnen. Mijn vriend pakte me vast en ik zag hem instorten. Toen ik ophing zei ik het hardop. "Ik heb kanker " mijn wereld stortte volledig in.
Hierna gesprekken en keuzes. Zwangerschap afbreken bij 22 week! Waarom? ik draag een gezond kind! We moesten binnen 2 week een keuze maken, toch gekozen voor ons kindje, mijn gevoel zei dat we hier voor moesten vechten. Dit is de enige kans om een kindje te krijgen, die wens neemt deze klote ziekte mij gewoon niet af. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om een gezond en sterk kindje weg te laten halen. Zelfs nu ik daar weer over na denk doet me dat zo'n pijn. Zo onmenselijk om hier ook over na te moeten denken.
Ruggenprik en naar de OK ze gingen een bioptie doen. Leek wel alsof ik een attractie was zoveel mensen om me heen terwijl je daar ligt. Gelukkig geen uitzaaiingen maar wel een tumor van 6cm wat er ff dood leuk zit. Nu op naar het volgende.. chemo, kaal en ziek worden en dat met een kindje in je buik. Oke .. doen we maar. Het moet! 4 keer ook nog, jeetje wat een ellende. De coolcap ook maar want voel me niet ziek dus wil er ook niet zo uit zien!
Na 2 chemo's MRI weer in, de chemo slaat aan en de tumor is bijna 2cm kleiner, even weer een beetje vertrouwen in mn lichaam
Ik ben nu 33 week zwanger van een super sterke dame die met 36/37 week word gehaald! Afgelopen woensdag 6 oktober de 4e chemo gehad! Nu afwachten.. over 2 week de MRI weer in en als de tumor kleiner dan 3 cm is gaat na de keizersnede alles eruit. Is er niks veranderd dan nog paar week chemo, bestralingen en 2x inwendige bestraling.
Ik heb de coolcap bij alle kuren gedragen en ben alleen kaal boven mn oren. Ik voel me oke .. heb vertrouwen in ons wonderkindje en probeer zoveel mogelijk te genieten van haar. Ik weet dat we er nog niet zijn en dat het nog zwaar word maar we krijgen veel hulp van familie vrienden en instanties.
Ik wens alle sterke vrouwen hier alle kracht en liefde ❤
