2 jaar lange strijd

Het is woensdagochtend de 5e maart geworden, de zon schijnt binnen en het is onvoorstelbaar dat dit de laatste dag van mijn lieve vrouw wordt, maar ze kan niet meer na 2 jaar moet zij de strijd opgeven.

Het was 2023, mijn vrouw Ankie werd moe, lusteloos en viel af. Haar huisarts gaf haar medicatie mee en deed verder geen onderzoek. Tijdens de vakantie van de huisarts vertrouwde een vervangende arts het niet en liet een scan maken. Er bleek een tumor van 8 cm in haar linker long te zitten, ze was in paniek want ze ging dood.

Na de operatie in Leidschendam zou ze kankervrij zijn, helaas waren er active cellen op de snij vlakken aangetroffen, en al een uitzaaiing naar haar borstbeen.

Ze kreeg pijn in haar stuitje, de longarts vertelde woordelijk dat dit haar niet interesseerde, ze was er voor haar longen, deze vorm zaaide nooit naar beneden uit.

Na ongelofelijk veel aandringen kwam er toch een mri scan, ze bleek 25 uitzaaiingen te hebben waaronder op haar stuitbeen. De diagnose was dat ze nog een maand of 3 te leven had. 

Verleden jaar, 19-4 waren we 5 jaar getrouwd en op haar verjaardag. We vierde dit als een feest met een lach en een traan, want het was ook tevens een afscheid bij het leven.

Daarna beleeft ze maar leven, ze begreep er niets van. Ondanks al haar pijn liet zij dit niet zien of liet zich niet hierdoor tegenhouden. Totdat het wandelen niet meer ging, het winkelen haar zoveel pijn deed dat ze daarna op bed lag.

Tot die zaterdag, we waren weze inkopen bij de Action, ze mocht hier graag doorheen struinen met haar vriendin. Ze was moe kon nauwelijks staan. Zondag viel ze 3 x en werd de ambulance en hap arts gebeld. Ze raakte in een soort van coma. Er werd een infuus met morfine aangebracht en een katheter, we kregen een nachtzuster om mij te ontzien. Dinsdagochtend om 5 uur ontwaakte ze spontaan en was boos omdat we haar teruggehaald hadden. 

Ze is sinds die dag niet meer uit bed gekomen, de pijn werd steeds erger en ze wilde naar een hospice, maar daar was ze te goed voor. Ze overlegde met de dominee of euthanasie zou mogen. De kerk stond er niet achter maar begreep de noodzaak. Na een procedure met 2 artsen, werd de aanvraag goedgekeurd. Woensdagmiddag 5e maart 2025 om 13:00 uur is een dappere, sterke en lieve vrouw van mij weggenomen door deze rotziekte. Haar verhaal is te lezen op Facebook haar naam was Ankie Heus