Van de hemel in de hel, en terug!

Ons huis is leeg en kil, overal waar ik loop zie ik Djoey. Zijn jas, pet kleren rommel, alles wat ik aanraak is een beetje van Djoey. Ik weet dat het goed is, ik weet dat het niet langer kon, maar toch. Mijn god wat mis ik hem. Anderhalf jaar zijn we dag en nacht bezig geweest met de zorg rondom zijn ziekte, met onze Djoey, met ons gezin. Anderhalf jaar hebben we alles opzij gezet om ieder minuut van de dag klaar te staan. Nu is er stilte. Geen” mama, ma, hé”. Geen appjes, “waar ben je , waar blijf je, breng wat lekkers mee”, of wat dan ook van die aap van ons. Iedere dag troosten we ons met de gedachten dat “het goed is” maar dat is het niet, het moet niet kunnen, wij zouden eerst moeten gaan en dan onze kinderen, dat is de natuurlijke weg. Maar dat is niet zo en we moeten er het beste van maken. Gelukkig hebben we nog twee bikkels, uit hetzelfde hout gesneden kanjers, die het zo ontzettend goed hebben gedaan, die ook zo ontzettend veel verdriet hebben om dat kleine rotjoch van ons. Gelukkig hebben ze een allebei een lieve vriendin die hun er weer doorheen slepen en hun troosten als ze s’nacht stilletjes in hun bed liggen.In mijn allereerste blog schreef ik dat we van de hemel in de hel waren beland. Nu achteraf zie ik ook de andere kant, want al deze ellende heeft ons gezin nog closer en sterker gemaakt. En we hebben van onze Djoey mogen houden, en hij van ons. Hij heeft me geleerd om niet te bekrompen te denken over wiet en hash. Mijn beeld van wiet en van de gebruikers is totaal veranderd. Ik vond het maar niets, “daar komt alleen naar ellende van” hoe vaak ik dit vroeger heb geroepen. Nu denk ik daar wel anders over, wiet heeft Djoey zijn laatste maanden zo ontzettend veel goeds gebracht en geholpen met zijn pijn en angst. Ik heb van Djoey geleerd dat de hel niet bestaat deze laatste maanden, het is wat je van het leven maakt. We gaan weer proberen een mooi leven te leiden, met onze twee jongens en hun meiden. Djoey zal altijd, altijd onze dapperste zijn. Djoey zal altijd mijn Benjamin zijn. Van de hemel in de hel, en terug. Ik bedank iedereen voor het lezen van mijn blog en ik wens in bijzonder iedereen die Djoey kent van Daniel Den Hoed kliniek veel sterkte, en blijf vechten.