8. Active surveillance, meer blauw op straat?

2019
Dit jaar volgens afspraak slechts 2 keer een PSA-controle laten doen, met de gebruikelijke daaraan gekoppelde terugbelafspraken met de uroloog.
De eerste PSA-controle begin april gaf een waarde van 5,8 μg/l.
Weer een verlaging t.o.v. de vorige meting (7,1 μg/l) eind oktober vorig jaar.
De uroloog stelde dan ook voor om de volgende meting weer over zo'n 6 maanden te doen en medio april 2020 een MRI-scan in te plannen.
So far, so good .......

Eind september 2019 weer een PSA-controle. De uroloog meldde dat die nu 5,1 μg/l aangaf. Mooi! Weer wat lager dan de vorige.

Onder dit blogbericht vind je een grafiek waarin te zien is, hoe de PSA-waarde terugloopt van 17,3 μg/l eind juli 2017, naar 5,1 μg/l eind september 2019. Een grafiek die ik liever zie, dan wanneer die een snel stijgende curve zou laten zien.

Vooralsnog dus een goed resultaat met het ingezette 'niet behandelen' als behandeling. De kanker wordt goed in de gaten gehouden met het Active surveillance beleid en de dutasteride medicatie zorgt voor vertraging, remming van weefselgroei.
Ben daar dus, al met al, niet ontevreden over.
De spanning bij elke PSA-controle en -uitslag, èn de andere onderzoeken (MRI en biopsie) en de emotionele belasting die het gevolg zijn, kan ik goed hanteren. Ik laat het niet m'n leven bepalen en kan er prima mee uit de voeten. Ook de wetenschap dat de kanker niet spontaan zal verdwijnen uit m'n lijf, zolang ik blijf doorgaan met de Active surveillance is voor mij goed te dragen.

En voor een positieve ondersteuning, je weet immers nooit waar het goed voor is, heb ik me afgelopen november aangemeld voor deelname een de studie "Prostaatkanker en dieet - een gerandomiseerde studie" door  het Erasmus MC. (urologie). Start waarschijnlijk in de loop van januari 2020. Daarover overlegde ik eerst met mijn uroloog en zij kon zich hier helemaal in vinden. De studie (onderzoek) richt zich uitsluitend op mannen met laag-risico prostaatkanker (T1C-T2, Gleason 3+3) die een active surveillance beleid volgen. Ik val dus binnen die doelgroep. Mochten er lezers van dit blogbericht zijn, die ook belangstelling voor deelname hebben, op de website van Stichting DUOS is meer informatie te vinden over deze studie, evenals een mailadres om je ervoor aan te melden.

Of het daadwerkelijk iets oplevert voor mijzelf, m.b.t. de ontwikkeling van de prostaatkanker, dat is onbekend. Maar in het kader van een breder onderzoek over voeding en prostaatkanker is het altijd zinvol. En bovendien is dit onderzoek er eentje van 'baat het niet, schaden doet het ook niet'. Zo-wie-zo is het bewust bezig zijn met gezonde voeding nooit verkeerd.

Meer over m'n ervaringen met die voedings-studie komend jaar in een volgend blogbericht.