Statistisch gezien.

Ik heb een slecht geheugen voor cijfers en getallen. Of het nu om een datum gaat of om een groot bedrag, ik kan het niet goed onthouden. Dat heeft niets met de genoten chemokuren te maken, denk ik, want ik heb het altijd al gehad. Ik heb meer met letters dan met cijfers.

Lief daarentegen, is dol op cijfers. Hij rekent graag dingen uit. Dat vind ik niet altijd leuk. Ik hoef niet te weten wat het gehuurde ligbed op het strand per vijf minuten kost. Dan lig je toch niet gezellig meer.  De belastingaangifte; ook zoiets. Voor mij spannend; krijgen we iets terug en zo ja hoeveel? “Dat is helemaal niet spannend, dat kun je gewoon uitrekenen ” zegt Lief. Tot achter de komma weet hij al wat het worden gaat. Beetje jammer wel.

 En alhoewel statistieken iets anders is dan rekenen, namelijk het bewerken en interpreteren van gegevens en getallen, zal het niemand verbazen dat Lief ook dol op statistieken is.

Als we in het ziekenhuis bij de oncoloog zijn, heeft hij dan meestal nog wel een afsluitende vraag. Hoe het er statistisch gezien uit ziet. Ik weet geen concreet voorbeeld van zo’n vraag, want ik luister niet goed, maar het is serieus een relevante of interessante vraag, gezien de reactie en antwoord van de arts.  Het gaat over percentages en gemiddelden. Bijvoorbeeld of de overlevingskans groter wordt naarmate je langer leeft minus de leeftijd, lineair gezien , zoiets?!

  Ik geloof het wel.Ik wil liever weg. Ongeacht de boodschap die we te horen hebben gekregen. Bij goed nieuws denk ik ‘wegwezen hier’, geen tijd te verliezen, gauw doorgaan met leven. Bij minder goed nieuws denk ik dat ook. Mijn hersens moeten bovendien het nieuws verwerken en ik neem geen informatie meer op. Het kan me op dat moment ook niet schelen. Gelukkig kan Lief het wel allemaal onthouden. Thuis blijkt het toch vaak nuttige informatie.

Statistieken zijn best aardig om eens naar te kijken als het over zaken gaan die je niet direct raken.Te filosoferen hoe groot de kans is dat je de loterij wint. Hoe meer het je zelf raakt , hoe diffuser het wordt. Inschrijven op een huis bijvoorbeeld. Onze jongste zoon had 25% kans om ingeloot te worden voor een nieuwbouwhuis. Dan denk je: nou dat is niet zo'n grote kans. Maar ze hadden het huis wel. 

 Maar als het statistisch gaat over ziek of gezond, over leven en dood, is het weer andere koek.

Heel eerlijk gezegd lijkt het leven soms wel eens op roulette . Hoe rolt het balletje; geluk of pech? Maar als je kanker hebt, wordt het leven helemaal een grote tombola. Slaat de chemo aan, of niet……….., daalt of stijgt de tumormarker………, laat de CT scan vermindering of vermeerdering van tumorweefsel zien……….Rrrrrrrrrrt………………………………………..

Statistisch gezien is de kans dat je als vrouw  eierstokkanker krijgt minder dan 1,5 %.

Maar wat heb je eraan dat te weten als je op je 57e eierstokkanker krijgt. Dan heb je het. Gewoon pech. Volgens de statistieken is na de diagnose eierstokkanker fase IV, na 1 jaar nog 58% in leven en na 4 jaar is dit 17%. Dat is erg weinig. Als ik mijn geld moest inzetten op 17%  kans zou ik het niet doen. Niet bepaald hoopgevende percentages.

 Statistisch gezien was er  dus een grote kans dat ik nu dood geweest was. Als je bedenkt dat ik nu 4 jaar en 3 maanden leef na de diagnose .Maar ik ben geen statistiek. Ik ben ik. En ik leef nog. En ik prijs mezelf gelukkig dat ik niet binnen de statistieken val. Bij 70% van de vrouwen met fase 3 of 4 is de kanker bovendien binnen anderhalf jaar weer terug. Ook daar pas ik niet in het model, want het duurde drie jaar voor de kanker weer terug was.

In de vorige blog; palliatief, vervelend woord, schreef ik dat ik ging starten met hormoontabletten Tamoxifen. 10 a 15% kans dat het aan zou slaan. Zo'n kleine kans. Maar ja, dat huis van onze zoon was maar 10% meer kans, en dat hadden ze ook tenslotte.

85% dat het niks wordt, was de reactie van iemand op deze blog. Dat is zo. Toch ben ik eraan begonnen. En raadt eens wat. De behandeling slaat wel aan!

Na 6 weken was de tumormarker al iets gezakt. En nu, na 12 weken, kreeg ik gisteren de uitslag bij de oncoloog.

In de auto op weg naar het ziekenhuis verbleken alle statistieken volledig. Hoe is mijn uitslag, daar gaat het om. De CT scan laat zien dat er afname is van het tumorweefsel van de lymfen tussen de longen, en de tumormarker is verder gedaald. 

En blij dat ik ben. 100% blij.