Survivors Guilt

Ik ben nooit bang geweest om dood te gaan, ik dacht altijd "als het mijn tijd is dan is dat maar zo". En het is een feit dat doodgaan het enige is wat hoe dan ook ooit gebeurd. Dat betekend niet dat het me niet koud laat, natuurlijk niet. Maar heb al vroeg mensen verloren, die op een leeftijd waren die je normaal niet associeert met doodgaan. Zes jaar geleden overleed mijn beste vriend, bij het oversteken van een weg. In één keer een leven weg, met zoveel plannen en het grootste hart dat ik ooit heb mogen kennen.

Van de week ervaarde ik na lange tijd weer het besef dat ik nog leef en de wereld vol zit met onbekende en rare wendingen. Mijn gedachtes gingen naar hem, naar m'n ziekte, naar leven en dood. Ik voelde me schuldig, ik heb namelijk nooit super ver dingen vooruit gepland of een bepaald beeld gehad van hoe mijn leven moest zijn. En ik betrapte mezelf erop, dat ik dacht "waarom ging hij dood en ik niet?!". Zo'n vraag waar je niks aan hebt, geen antwoord op zult krijgen, een moment opname van rouw om iemand van wie je hield.

Als voorbeeld kan ik geven dat als je in je behandelfase zit, je alleen maar bezig bent met in leven blijven, je leven verlengen, je word geleefd van behandeling naar behandeling, je hebt een soort routine. Geen leuke routine, maar alles staat al gepland.

Dat houd op, en dan sta je met je handen in de lucht. "wat nu dan?!". Opnieuw beginnen, jezelf opnieuw leren kennen, het leven zie je anders, maar toch ook hetzelfde. Want er is niks veranderd aan de wereld, behalve jij zelf en je denkwijze.

Af en toe dacht en denk ik nogsteeds "waarom leef ik nog" en niet omdat ik niet zou willen leven of niet dankbaar ben er nog te zijn. Maar meer de grote "waar doen we het eigenlijk voor?!". Waarom krijgen mensen kanker, of een ongeluk en waarom overleefd de ene wel en de ander niet. Natuurlijk zijn er zoveel antwoorden mogelijk maar tegelijkertijd geen één is concreet. Heeft het dan te maken met pech of geluk?

Ik snap dat het lezen van dit stuk je veel aan het denken kan zetten, en je het er niet mee eens kunt zijn. Alles wat ik in dit blog schrijf is vanuit mijn visie en mijn ervaring.