De rustige tijd is voorbij...

Sinds een paar weken hoest mijn moeder weer aardig wat en sinds vorige week vrijdag ligt ze weer opgenomen, volgens de longfoto op de spoedeisende hulp heeft ze weer vocht achter de longen, ze heeft een klapvoet aan de rechter kant en loopt slecht. Gister is er een CT-scan van de borst en bovenbuik gemaakt en vandaag wordt er een MRI-hersenen gemaakt, de neuroloog denkt aan hersenuitzaaiingen. Gisteravond hoestte ze al weer veel erger dan vrijdag, haar ademhaling pruttelt en af en toe hoest ze als een "zeehondje". Die klank met hoesten had ze ook voor de eerste chemokuur en dat pruttelen nadat de thoraxdrain verwijderd was tijdens de eerste chemokuur. Het zou me niets verbazen als ze deze week nog aan de zuurstof moet.

Het komt als een klap in je gezicht, zo voelt het, een dreun tegen je hoofd. Het leven kan zo ongelooflijk hard zijn en confronterend.

Wordt vervolgd....

3 reacties

Beste Madelief, wat een verdrietig bericht voor je moeder en jou! Het leven is soms idd alleen maar hard en oneerlijk. Wij zullen het er mee moeten doen Maar daarom wens ik jullie veel warmte en liefde toe  van de mensen die  omjullie heen staan !

Sterkte!

Lotte

 

 

 

 

Laatst bewerkt: 08/05/2019 - 08:44

Beste Madelief,

ik ben benieuwd hoe het met je moeder gaat? mijn moeder heeft voor de 2e keer een slechte uitslag gehad en weer chemo ondergaan en heeft hier een flinke klap van gehad. Ze is heel zwak, trilt en beeft en kan moeilijk lopen. As woensdag krijgen we de uitslag van de tussentijdse scan en ben bang dat het niet goed gaat zijn. Ik ben bang voor wat er allemaal nog gaat komen.. En hoe we dit traject in moeten gaan. Heb jij misschien ervaring met care of cancer? ik vind het ziekenhuis heel slecht in het begeleiden van het ziek zijn. Je bent ziek, krijgt wel of geen chemo en je zoekt het maar uit allemaal. Hoop iets van je te horen. Lieve groeten van een overbezorgde dochter.

Laatst bewerkt: 14/06/2020 - 21:00