Taalvaardigheid

Ruim anderhalve week heb ik al last van een verkoudheid. Paar dagen keelpijn en het leek weer over. Paar dagen ok en toen kwam de verstopte neus en het niezen. Allemaal best te doen, zeker in vergelijking met vorig jaar. Toen was ik er drie weken goed min van door een super lage weerstand vlak na de chemo's en de immuuntherapie. Maar die is blijkbaar weer aardig op pijl, want ik heb weinig klachten. Mijn immuunsysteem is hard aan het werk daarvoor. Het kost me alleen heel veel energie. 

Drie weken geleden met dat mooie weer voelde ik me zo goed en kon en durfde ik eindelijk weer wat meer. Nu al een tijdje weer wat minder. Ik krijg de balans er nog niet in en schiet nog te vaak uit de bocht. Heel irritant en ook erg frustrerend. Het kost tijd om hier aan te wennen, heel veel tijd. 

De meeste moeite heb ik met mijn gebrek aan mentale energie en het snel overprikkeld zijn, oftewel een chemobrein. Ik weet wat mijn signalen zijn en toch luister ik er nog niet altijd naar. Ik heb er een beetje op gelet hoe de vermoeidheid zich bij mij dan uit: beetje vergeetachtig, moeilijker op woorden of namen komen, slechtere concentratie en het niet kunnen verwerken van informatie. Alles waar ik als introvert met veel en snel kunnen denken voorheen goed in was en veel nodig had in het dagelijkse leven. Er is één ding dat me nog wel verbazingwekkend goed afgaat: het feit dat ik tweetalig ben. 

Dat zit namelijk zo. Naast Nederlands als moedertaal spreek ik ook vloeiend Engels. Ik heb blijkbaar een talenknobbel. Duits en Frans ging me op het middelbaar onderwijs ook goed af voor het 'leer' gedeelte. Goede woordenschat, goed met grammatica en dus goed kunnen lezen, schrijven en spreken. Luisteren is een ander verhaal, zeker die bandjes waar we vroeger (zo'n 25 jaar geleden) naar moesten luisteren. En dat Frans gaat dan zo snel... Duits en Engels ging me stukken beter af, vooral omdat ik daar al jong mee in aanraking kwam op tv. Engels vond ik wel interessant. Ook voor mijn eigen ontspanning las ik Engelse boeken naast het verplichte schoolleeswerk. Met de opkomst van internet (ik voel me nu toch wel een beetje oud hoor) ontdekte ik forums en communicatie met die buitenlandse vrienden was in het Engels. Na het afronden van mijn studie ben ik nog een jaar in Londen geweest om wat levenservaring op te doen en mijn Cambridge CPE diploma te halen. Dat houdt in dat ik de taal op het niveau van een native speaker beheers. Niet dat ik er verder ooit iets mee heb gedaan hoor. Maar wel handig bij het bezoeken van al mijn buitenlandse vrienden, lezen van boeken en series en films kijk ik zonder ondertiteling. Ik kan zo tussen beide talen switchen en denken in het Engels gaat soms nog makkelijker dan in het Nederlands. Best handig. 

Met de tijd gebruik ik het zelf wat minder en is mijn eigen woordenschat ook wat minder. Ik had gedacht dat mijn chemobrein hier ook nog wel wat schade had aangebracht. Tot mijn verbazing valt dat reuze mee. Boeken lezen in het Engels gaat prima, alleen wat langzamer. Zonder ondertiteling tv kijken is ook geen probleem (ik heb laatst wel een uitzondering gemaakt voor de film Black Widow. Die Russische accenten maakten het wel lastig te volgen). Communiceren in Engels gaat ook nog prima ook al zal mijn grammatica niet meer perfect zijn en moet ik soms wat langer nadenken over een woord. Maar dat moet ik in het Nederlands soms ook. 

Ik merk de laatste tijd dat als ik niet op een Nederlands woord kan komen, mijn brein wel meteen met het Engelse woord op de proppen komt. En de enige manier om dan op het. Nederlandse woord te komen is door het te vertalen... 

Dit alles gebeurt in mijn gedachten als ik alleen ben. Want dat kost toch wel wat tijd. In een gesprek praat ik om de woorden heen waar ik op dat moment niet op kan komen. 

Het kan soms flink frustrerend zijn. Aan de andere kant vind ik het ook erg grappig dat beide talen nu door elkaar heen lopen. Ik kan me nog goed genoeg uitdrukken. Ik vind het wel fascinerend hoe mijn brein werkt en waar er wel en niet effecten van de chemo en het hele behandeltraject merkbaar zijn.

In dit geval ben ik er blij mee, want het geeft me net dat beetje meer ontspanningsmogelijkheden. Die boekenkast vol met voornamelijk Engelse boeken. Nieuwe boeken nog altijd in het Engels kunnen bestellen want dan gaat er niets verloren in de vertaling. Tv kunnen kijken zonder ondertiteling scheelt ook in energieverbruik en het voorkomt de nodige frustratie bij mij over verkeerde vertalingen omdat het anders niet in die twee regeltje onder in beeld past. 

Taal is een heerlijk iets. Mijn toepassing ervan is af en toe nog wat beperkt, maar de mogelijkheden liggen nog wel binnen mijn grenzen. 

Toch een fijne realisatie dat dat deel van mezelf het wel heeft overleefd.