Lente

Lente

Inmiddels is de lente in volle gang. Een favoriet jaargetijde, vanwege het verschil met de koude en somberheid van de winter en de pracht van de ontluikende natuur.

Natuurlijk is de lente ook de basis van associaties zoals de feestdagen en de naderende zomervakantie die altijd al garant stond voor mooie herinneringen.

Daarom is de lente voor ons altijd een feestje.

Echter deze lente brengt toch wat donkere wolken met zich mee waardoor iets harder gewerkt dient te worden aan de feestvreugde. Inmiddels is gebleken dat ook in het lichaam van ondergetekende de lente is aangebroken. In het laatste onderzoek, Pet scan, zijn maar liefst 5 uitzaaiingen aangetroffen. Daarnaast tonen de bloedwaarden ook de actieve aanwezigheid van een nieuwe kankersoort aan, zogenaamde Neuro Endocriene Tumoren (NET).  

Prominent zijn de uitzaaiingen in de schouder en de onderrug. De schouder dateert al sinds januari en is stellig ontkent door het regionale ziekenhuis.

Er mag dan ook van geluk worden gesproken dat ondergetekende per 1 april is overgedragen aan het Radboud UMC onder de zorgen van prof Niven Mehra, vooraanstaand in prostaatkanker en iemand die graag buiten de bestaande kaders denkt.

Hier schuilt natuurlijk ook weer een klein nadeel. Want met uitzaaiingen die zich zo prominent manifesteren, zou een regionaal ziekenhuis direct behandelingen hebben ingezet, los van het feit dat deze ineffectief zijn maar wel de pijn direct (maar voor beperkte tijd) dempen.

Het is inmiddels duidelijk dat er resistentie is voor de reguliere behandelingen. Sterker nog, aanname van Radboud is dat de aanwezigheid van Neuro Endocriene Tumoren (NET) het antwoord van de prostaatkanker is op de vertragende behandelingen. Met andere woorden prostaatkanker heeft zich accuraat en met militaire precisie in korte tijd getransformeerd.

En daar waar de dagen en nachten gevuld worden met 24/7 pijnbestrijding met zware pijnstillers en er strips met morfine (Oxicodon) klaarliggen, adviseert Radboud om dit nog 6-8 weken vol te houden. En dat doen we natuurlijk ook. Alleen de Oxicodon blijft in de verpakking. Als het echt nodig is wordt opgeschaald met een veel gezonder en effectiever middel. Een middel dat nu al een enorme bijdrage levert aan een goede nachtrust.

Achterliggende gedachte is dat eerst moet worden uitgezocht waar we nu mee te maken hebben. Wat is de huidige classificatie van de tumor(en) in combinatie met DNA/ Genen informatie. Pas dan kan bepaald worden wat effectieve behandelopties zijn. Het vooruitzicht is eerst biopten van de uitzaaiing(en) binnen twee weken die dan vervolgens op kweek moeten worden gezet. Al met al een periode van 5-6 weken vanaf nu heeft Radboud voorgehouden.

Het betekent wederom aanpassen aan de nieuwe situatie. Het noodzakelijke 5-6 x per week intensief sporten om de bijwerkingen zoals botontkalking en spieratrofie als gevolg van de hormoontherapie tegen te gaan, is teruggebracht tot bewegen voor zover de pijn en mobiliteit het toelaat.

Ook zullen er aanpassingen in het dieet dienen te worden doorgevoerd. Nu is deze afgestemd op het verbruik van 3500 calorieën per dag. Met de noodzakelijk aanpassingen in sporten/ bewegen zal dit in de praktijk nu 2500+ calorieën worden. De noodzaak om verder af te vallen (sinds half februari al 11 kg afgevallen) blijft. Er is namelijk onomstotelijk bewijs dat een hoge BMI in relatie staat tot verhoogde kans op uitzaaiingen.

Ook het werk vraagt om aanpassingen. Noemenswaardige vermoeidheid in combinatie met 24/7 pijnbestrijding trekt een wissel. Tijdelijk wordt 3 dagen per week in Zaltbommel omgezet naar 2 dagen per week op kantoor. Gelukkig in het digitale tijdperk en de ervaringen van de lockdowns vers in het geheugen is dit goed te doen.

Ondanks alles kijken we uit naar de zomervakantie. Wederom is de bestemming Bulgarije . De bekende Sunny Beach strip waar menig ‘menopauzerende’ man zich weer even 18 voelt en onze 16-jarige zoon graag 18+ zou willen zijn.

De belofte van afgelopen december blijft: hand in hand lopend naar het strand. Twee weken proberen los te komen van pijn en ziekte, hopelijk met de ervaring c.q. vooruitzicht van een effectieve behandeling.

En tot die tijd genieten we van elke dag. De bruiloft van mijn zus, openluchtmuseum met de familie, bioscoop in Drachten, lunchen in de stad, etc. Daarnaast heeft ondergetekende nog een meerjarige missie op het werk dat voltooid dient te worden.

En zo is leven overal en alles wat je er zelf van maakt. En al zijn de omstandigheden niet optimaal, dit staat niet in de weg voor spannende avonturen en mooie herinneringen. De zakken gevuld met de nodige pijnstillers en de alom aanwezige slingers.  

Elke dag blijft een feestje al valt het soms wat zwaar. Maar hoe mooi is de herinnering op een beter moment: “We were there”.