Grammatica

Afgelopen week zat ik op een terras in Amsterdam een serveerster een jonge vrouw liep naar me toe en vroeg; ken ik iets voor je betekenen? Waarop ik antwoordde; goede middag jongedame volgaarne had ik een kopje koffie en een stukje appeltaart gebliefd met een vers geslagen toef slagroom. De slagroom kompt uit een spuitbuss , antwoordde zij, doe toch maar beantwoordde ik. De conversatie met mijn zoon onlangs in de auto over mijn grammaticale kunsten indachtig bracht me op dit idee, toen de koffie en appeltaart op tafel stond en ik voeg om af te rekenen vroeg ze praat u altijd zo ouderwets? Nadat ik een beetje had verteld wat er speelde om dit taalgebruik te bezigen vroeg ze ; grammatica wat is dat? Iets waarop je moet letten als je schrijft en waar ik schijnbaar ook niet erg goed in ben het verschil in kunnen en kennen leggen en liggen was mijn antwoord. In een ver verleden heb ik in een patatzaak gewerkt en een vraag van mag ik 2 ijsjes van een gulden werd regelmatig gesteld , ook de volgende vraag kwam dan , hoeveel kost dat, of mag ik voor 3 gulden patat, hoeveel kost dat, als ik dan antwoordde 5 gulden keken ze je aan alsof ze water zagen branden en begrepen dan pas wat ze hadden gevraagd. Het hebben van kanker wil niet zeggen dat je grammaticale vaardigheden met sprongen verbetert . Dat wat ik in mijn gekke kop heb aan vreemde verhalen heb waar ik de enkele lezer op wil trakteren dan ook in foutloos Nederlands komt te staan is hoogst onwaarschijnlijk desalniettemin schrijf ik er vrolijk oplos. Ook het plaatsen van interpunctie tekens is niet mijn ding ik geef je er alvast een paar mag je ze zelf plaatsen ,.?! Ik heb me nimmer zorgen gemaakt over mijn schrijfkunst en het gebruik van de geschreven taal zoals ik me ook niet stoor aan de vele Engelse woorden die telkens opduiken #ikook. Als ziekten als kanker ALS parkinson hart en vaat ziekten en alzheimer de wereld uit zijn ga ik de juiste grammatica toepassen. Het willen is het kunnen zei mijn vader mijn moeder zei; je wil staat achter de keukendeur vastgebonden aan een bezem, deze dualistische opvoeding heeft van mij geen schrijver gemaakt maar een beveiliger die op zijn bijna 61e nog wat verhaaltjes optekent voor hij gaat slapen.