Hoek af

Vroeger had je een amerikaanse serie over een schoolklas. Heette dat niet Fame? Een klas waar totaal niet werd geluisterd en iedereen met zijn eigen ding bezig was. En de docent orde probeerde te houden en hopeloos faalde. Ik dacht dat zoiets niet bestond. En dat ik er als meester gauw klaar mee zou zijn. De studenten waren getalenteerd, maar onmogelijk. En nu hoor ik jou 😥.

Ik weet het niet. Ik snap dat je kwaad bent, voornamelijk op jezelf dat het je niet lukt. En ik weet ook niet waarom de ene leerkracht wel orde kan houden en de andere niet. Is dat een kwestie van ontzag hebben? Vroeger hadden we ontzag voor onze ouders, meneer pastoor en de meester of juf. En we zeiden U tegen oudere mensen. Hebben kinderen überhaupt nog wel ergens ontzag voor?

Je bent er lang tussenuit geweest, mist de ervaring en nu krijg je een klas als invaller voor een paar uur per week. En de kinderen voelen feilloos aan dat ze met jou een loopje kunnen nemen.

Ik kom niet uit het onderwijs, kan je niet adviseren, maar kan je alleen een hart onder de riem steken. Of beter, een Hanneke ❤️

Ja, en dat is echt heel rot, dat loopje met me nemen. Maar zo is het wel, en ik reken het mezelf aan, terwijl het beter zou zijn om de lat voorlopig heel wat minder hoog te leggen. En misschien zal hij daar altijd blijven, laag dus. En aan mij de taak om daar wellicht vrede mee te krijgen. 
Vrede met mezelf vooral.

Is het niet mogelijk om een paar dagen mee te draaien in een andere kleuterklas zodat je kunt zien hoe ze het daar aanpakken? Zo te lezen heb je geen ervaringen op kunnen doen tijdens stagedagen.

Hai Lilybet, ik heb stage gelopen in een kleuterklas van afgelopen september tot eind februari. Ik ben doordrongen geraakt van hoe het kan. Maar dat zegt nog niks over hoe ik die kennis kan toepassen. Ik heb inderdaad weinig praktijkdingen gedaan die eerste stageperiode, door toestanden thuis met zoon en de nieuwheid van de opleiding plus mijn nog erg onbekend zijn met het vrijeschoolonderwijs, wat zeker voor de kleuters buitengewoon specifiek is, was ik vrij afwachtend die eerste stage. Maar er komt na de zomer een stage aan opnieuw bij de kleuters, ook weer op een vrije school, hoop dat ik dan actiever kan bezig zijn met oefenen en daarover feedback zal krijgen. Want hoe pijnlijk ook, dat is wat het beste helpt. Iemand die meekijkt en me vertelt waar de pijnpunten zitten.

Ik besef dat het handig is om wat meer context te geven. 

Tot vorig jaar deze tijd, wist ik niet van het bestaan van de vrije school pabo af. Ik kende alleen de reguliere varianten. En ik twijfelde flink of ik aan zo'n reguliere pabo een deeltijdstudie zou gaan doen.

Ik had in '23 geprobeerd om zij-instromer te worden op een nogal rigide reguliere basisschool in Amsterdam Zuid-Oost, niet de makkelijkste plek daarvoor. Dat was mislukt omdat in de aanloop naar het echte zij-instromen (waarbij je eerst het werk-ervarings-traject doet) duidelijk werd dat ik de lessen die ik toen al moest geven, waarbij ik diende te varen op de methodes in combinatie met het Digibord, vreselijk vond. Het lukte mede daarom ook niet goed. Er was iets mee, met de methodes, en ik kon er de vinger niet achter krijgen wat dan, maar dat ik niet in de reguliere onderwijssystemen paste, noch op de desbetreffende school, werd heel erg duidelijk. Na deze mislukte zij-instroom-route  bestond nog wel de mogelijkheid om in deeltijd te gaan studeren, maar welke pabo dan, als deze mij allemaal zouden opleiden tot een leerkracht die zich zou moeten verbinden aan de door mij zo gehate methodes en dat fokking Digibord?

Ik kwam er niet uit. Dit besprak ik met een collega in de kinderopvang vorig jaar rond deze tijd. Zij had zich verdiept in de antroposofie, en zij kwam met de tip: waarom ga je niet naar de vrije school pabo. Daar had ik nog nooit van gehoord. Ik ging naar de open dag in april '24, en werd voorzichtig enthousiast. En ik sprong in het diepe; vanaf september ging ik weer studeren, in deeltijd, in Leiden.

Het gedachtengoed van de Vrijeschool wortelt in wat Rudolf Steiner heeft ontworpen als vernieuwend onderwijs. Vernieuwend omdat er niet wordt uitgegaan van het doel om kinderen op te leiden en klaar te stomen om werknemers te worden in een geïndustrialiseerde wereld, maar van het doel om kinderen te begeleiden in het worden van volwassenen die weten hoe hart, hoofd en handen moeten samenwerken. Het reguliere onderwijs gaat, anders gezegd, uit van didactiek, het vrijeschoolonderwijs van pedagogiek. Dat is een scherp en veelzeggend verschil.

Wat ik leer op de Vrije School Pabo sluit volledig aan bij wat ik altijd al voelde, en niet wist dat er meer mensen waren die dezelfde overtuigingen hebben. Het is alsof ik ben thuisgekomen, zo goed voelt het. Er is overigens net zo goed als in het reguliere onderwijs sprake van methodisch werken, en daar loop ik ook net zo goed weer tegenaan, met dit verschil dat de methodieken in het vrijeschoolonderwijs buitengewoon zinnig en zinvol onderbouwd zijn, die begrijp ik. Daar geloof ik in. Dat maakt alle verschil. Daarnaast is het belang dat gehecht wordt aan het door de lesstof heen vlechten van het kunstzinnige, (dus geen aparte muzieklessen, of lessen beeldende vorming, maar artistieke activiteiten opgenomen in het lesprogramma, iedere dag) voor mij als beeldend kunstenaar en muzikaal eveneens begaafde, iets om bij te likkebaarden.

En GEEEEEEEEN Digiborden!!!!! Wat een verademing.

Ik ga je een paar tips geven:

Wees zeer consequent, wees liefdevol, benoem goed gedrag de hele dag door. Ik zie dat jantje goed mee doet, al klaar zit, niks in zijn tassen stopt. Geef ieder kind  waardering.

Jij bepaalt door bovenstaande. Raak vooral niet geïrriteerd. Tot slot, doe tussen al het moeten leuke dingen.

Succes.