Nog een week voor de operatie
Ik ben naar de huisarts geweest voor mijn wekelijkse bezoek. Ik was erg benieuwd of ik was aangekomen. De teller stopte weer op 70 kilo. Enerzijds ben ik daar blij mee, er is niets af. Aan de andere kant ook teleurgesteld. Ik heb de hele week mijn best gedaan om naast de sonde voeding zo veel mogelijk te eten. Door deze voeding heb je ook niet echt een honger, of beter trek gevoel. En als ik eet is het allesbehalve prettig, het stokt nog steeds, wel een stuk minder dan voor de chemo en bestraling. En ik ik iets te vlug eet of drink komtt het terug en is pijnlijk. Vandaar toch teleurstelling. Vanuit het LUMC had men voorgesteld de morfine af te bouwen. Ik heb het met ee huisarts overlegt want ik heb begrepen dat je hiet een beetje voorzichtig mee moet zijn, je kunt er niet opeens mee stoppen. Ik plak nu een pleister van 75 microgram en moet zeggen dat de pijnklachten niet toenemen.
Mijn sonde is er weer 5 cm uitgekomen en ik hoop dat deze nog een paar dagen blijf zitten, vooralsnog loopt alles nog.
Met nog een week voor de operatie te gaan moeten er toch nog wat dingen geregeld worden. Ik heb een hulp in de huishouding, 2 uur per week. Maar na de operatie mag, en misschien kan, ik geen zware dingen doen. De bedden, wassen, strijken gaat dan niet. Ik krijg een uitbreiding van 1 uur per week. Ik hoop maar dat mijn hulp het daar mee red. Ook komt er hulp, een verpleegkundige, mij in de morgen op weg helpen als ik weer thuis ben. Met douchen en dat soort dingen. Als ik iedereen zo beluister ben je nog niet zoveel waard en vraag mij nu wel af hoe ik dat de rest van de dag moet doen. Dat is dus weer zoiets waar je tegen aanloopt als je alleen bent. Mijn kinderen en Marjolijn zullen mij best komen helpen, dat hebben zij ook gezegd. Maar ik heb dan weer zoiets van zij hebben ook hun eigen leven en ik kan moeilijk aanspraak op hun tijd maken. Misschien zie ik allemaal beren op de weg en valt het allemaal mee. Ik vind het vreemd dat ik mij nu pas dingen ga afvragen...
Mijn sonde is er weer 5 cm uitgekomen en ik hoop dat deze nog een paar dagen blijf zitten, vooralsnog loopt alles nog.
Met nog een week voor de operatie te gaan moeten er toch nog wat dingen geregeld worden. Ik heb een hulp in de huishouding, 2 uur per week. Maar na de operatie mag, en misschien kan, ik geen zware dingen doen. De bedden, wassen, strijken gaat dan niet. Ik krijg een uitbreiding van 1 uur per week. Ik hoop maar dat mijn hulp het daar mee red. Ook komt er hulp, een verpleegkundige, mij in de morgen op weg helpen als ik weer thuis ben. Met douchen en dat soort dingen. Als ik iedereen zo beluister ben je nog niet zoveel waard en vraag mij nu wel af hoe ik dat de rest van de dag moet doen. Dat is dus weer zoiets waar je tegen aanloopt als je alleen bent. Mijn kinderen en Marjolijn zullen mij best komen helpen, dat hebben zij ook gezegd. Maar ik heb dan weer zoiets van zij hebben ook hun eigen leven en ik kan moeilijk aanspraak op hun tijd maken. Misschien zie ik allemaal beren op de weg en valt het allemaal mee. Ik vind het vreemd dat ik mij nu pas dingen ga afvragen...