Het begin .8.

Het is al weer eind september als ik gebeld word door een verpleegkundige van LUMC voor mijn opname gesprek. De opname staat gepland op 11 oktober om 20:00 de operatie voor de volgende dag. Zij legt mij uit wat ik kan verwachten. Als ik weer bijkom uiy mijn narcose ben ik voorzien van een hele rits met slangen. Ik krijg een ruggenprik, niet als verdoving maar als pijnstiller. Ik voel mijn benen nog steeds. En omdat ik een roker ben, ik ben druk bezig hiermee te stoppen, zal ik moeten hoesten en doorademen. Doe ik dat niet is er een vergrote kans op longontsteking en dat is iets wat ik er dan niet bij kan hebben. Ook een slang in de long om deze weer op normaal niveau te houden, een slang in mijn neus om speeksel en wondvocht weg te zuigen, een infuus in mijn arm, en misschien ook in mijn hals. Door de chemotherapie zijn de aders moeilijker aan te prikken. Overigens had ik dat bij de laatste chemo gemerkt, drie keer hebben ze het geprobeerd voordat de infuus er goed inzat. Ik heb een catheter in mijn blaas en een voedingsslang in mijn darm. Deze blijt het langst zitten, ook als ik naar huis ga en in staat ben weer normaal te eten. Nou ja, normaal? Ik kan maximaal 200 tot 300 cc per keer eten. Dat wordt dus een keer of 8 per dag je maaltijd gebruiken. Ik maakte er al een grap over. Mij uitnodigen voor een etentje is lekker goedkoop. Na een voorgerecht ben ik klaar en zit dan goed vol. De mazzelaars. Ook nog een slang met zuurstof in mijn neus en ik geloof dat ik het dan wel heb gehad. De eerste tijd ben ik niet veel waard. Zij verteld mij dat het douchen een ware opgaaf is en dat ik daarna het liefst weer mijn bed in ga. Mijn conditie zal ik langzaam weer op peil moeten brengen en het herstel vraagt zo'n 3 tot 6 maanden. Ik stel mij zo voor dat eten en mij voorzichtig rond bewegen een ware dagtaak is. Mij wordt ook geleerd om zelf een spuitje te geven tegen trombose. Vanuit het ziekenhuis wordt hulp geregeld, om mij in de morgen op gang te brengen. Ik mag geen zware dingen doen. En als ik het zo aanhoor is het ook maar de vraag of ik dat wel kan. Kortom, er staat mij nogal wat te wachten!