Het begin .7.
Het is 22 augustus, dubbel feest. Vandaag mijn laatste bestraling en Eline viert haar 24 ste verjaardag. Voor de dames van de receptie van het bestralingsinstituut in Vlissingen neem ik een bloemetje mee. Zij zijn altijd zo vriendelijk behulpzaam en geïnteresserd. Bijzonder prettig! Ik grap nog hoe ik mijn dagen nu moet gaan vullen, niet meer elke dag deze rit. De bestraling zelf duurt maar 10 minuten. Maar met de reis erbij ben ik toch snel 3 uur per dag kwijt. Afgelopen donderdag was mijn laatste chemo, ook al weer een mijlpaal.
Op 8 september gaan we weer naar Leiden en hebben we een afspraak met de chirurg. Hij legt mij goed uit wat er gaat gebeuren. Als eerste maakt hij een snee van mijn middenrif tot aan mijn navel. Als hij dan toch uitzaaiingen ziet die niet op de scan te zien waren is hij gelijk klaar. En ik dan uiteindelijk ook. Maar daar gaan we niet van uit. Ze draaien mij dan om, maken een snee vanaf mijn tepel tot achter op mijn rug, laten mijn long leeglopen om er goed bij te kunnen en halen de slokdarm los. Als laatste een snee in de hals om de slokdarm helemaal los te maken. Van de bolle kant van mijn maag maakt men dan een koker en trekt deze op om in mijn keel vast te maken. De rest van de maag wordt verwijderd. Ze pompen mijn long weer op en zijn dan klaar. Voor de opearatie staat 4 uur met een uitloop tot ongeveer 8 uur. Men noemt het een zware operatie. Ik lig zeker de eerste dag op de IC en afhankelijk van mijn toestand langer of alweer terug naar de verpleegafdeling. Ik moet ook de eerste dag al weer staan, uit bed. We gaan het zien. Dan 5 dagen niet eten en drinken. Na de 5 dagen een foto om te kijken of er geen lekkage is en dan beginnen met eten en drinken. Met een beetje geluk ben ik na 10 dagen weer thuis. Dat is het in het kort. De chirurg heeft meer vertelt maar dit zijn de hoofdlijnen.
Op weg naar huis denk ik toch wel aan de woorden als we uitzaaingen zien zijn we klaar. Ik wil er niet aan denken maar het blijft door mijn hoofd spoken. Ik slaap die nacht bij Marjolijn. Ik heb het er ook met mijn kinderen over. Je gaat niet uit van het meest slechte maar ik denk dat je het er wel even over moet hebben. Je weet immers maar nooit.
Op 8 september gaan we weer naar Leiden en hebben we een afspraak met de chirurg. Hij legt mij goed uit wat er gaat gebeuren. Als eerste maakt hij een snee van mijn middenrif tot aan mijn navel. Als hij dan toch uitzaaiingen ziet die niet op de scan te zien waren is hij gelijk klaar. En ik dan uiteindelijk ook. Maar daar gaan we niet van uit. Ze draaien mij dan om, maken een snee vanaf mijn tepel tot achter op mijn rug, laten mijn long leeglopen om er goed bij te kunnen en halen de slokdarm los. Als laatste een snee in de hals om de slokdarm helemaal los te maken. Van de bolle kant van mijn maag maakt men dan een koker en trekt deze op om in mijn keel vast te maken. De rest van de maag wordt verwijderd. Ze pompen mijn long weer op en zijn dan klaar. Voor de opearatie staat 4 uur met een uitloop tot ongeveer 8 uur. Men noemt het een zware operatie. Ik lig zeker de eerste dag op de IC en afhankelijk van mijn toestand langer of alweer terug naar de verpleegafdeling. Ik moet ook de eerste dag al weer staan, uit bed. We gaan het zien. Dan 5 dagen niet eten en drinken. Na de 5 dagen een foto om te kijken of er geen lekkage is en dan beginnen met eten en drinken. Met een beetje geluk ben ik na 10 dagen weer thuis. Dat is het in het kort. De chirurg heeft meer vertelt maar dit zijn de hoofdlijnen.
Op weg naar huis denk ik toch wel aan de woorden als we uitzaaingen zien zijn we klaar. Ik wil er niet aan denken maar het blijft door mijn hoofd spoken. Ik slaap die nacht bij Marjolijn. Ik heb het er ook met mijn kinderen over. Je gaat niet uit van het meest slechte maar ik denk dat je het er wel even over moet hebben. Je weet immers maar nooit.