Het begin .6.

Op 1 augustus moet ik er toch aan. Ik krijg een neussonde voor de voeding. Ik val teveel af en het eten gaat steeds moeilijker. De drinkvoeding kan het afvallen niet tegen gaan. Ik krijg een afspraak, die verloopt niet helemaal ok. Gepland voor de 8e en het moest vandaag. Uiteindelijk kan ik terecht als laatste in de rij. En dat is te merken. Ik vraag aan de arts of het ook met een roes kan. Hij zegt van niet. De sonde wordt ingebracht met een scope via de neus. Dan maar zo en ik denk dat het wel meevalt. Helaas, een nare ervaring, de man zegt bijna niets, is voor mijn gevoel ruw. Het is pijnlijk en onaangenaam. Als hij klaar is bloed mijn neus, doet mijn keel zeer en voel mij een klein ventje. Eline die mee was gegaan troost mij op de gang als de tranen komen. Wat een nare ervaring, wat zit dat ding ongemakkelijk. Vanavond komt er een wijkverpleegkundige om het slangetje te spoelen. Zij moet ook wat maagsap optrekken om de ph waarde te bepalen. Deze is te hoog en na heen en weer bellen met de dienstdoende internist is het ok, zegt hij. Ook had men geen goede spullen, wat een geklungel. En ik voelde mij al zo rot. De volgende dag wordt de pomp gebracht en aangesloten. Er komt tenminste weer voedi g binnen maar dat is wel het enige positieve. Na een week wordt ik vroeg in de avond misselijk en moet overgeven. Ook de slang komt er uit. Weer naar het ziekenhuis waar ze het slangetje verwijderen. Die kwam uit mijn mond en neus. Zij maakten een afspraak voor de volgende dag, voor de bestraling dus ik hoefde maar 1 keer naar het ziekenhuis. Ik trof het niet, weer dezelfde arts en de ervaring was bijna erger. Hij blafde de verpleegkundige af die hem niet begreep. Terwijl ik daar angstig lag te wachten wat ging komen. Uiteindelijk zat hij weer op zijn plek maar nam mij wel. Voor dat deze man niet meer aan mijn lijf kwam. Dan maar geen sonde. Ik ben er de hele dag naar van geweest. Die vrijdag erop heb ik de sonde weer uitgespuugt. Nu heb ik hemzelf er uit getrokken en gewacht met bellen tot na het weekeinde. Op dinsdag is hij weer gezet, andere arts, met een roesje! Dat kon dus wel. Ook vriendelijkheid kon wel, dat bleek. Uiteindelijk heeft de sonde 2 weken zijn werk gedaan voordat hij er weer uitkwam. Door dezelfde arts gezet, met roes, nu een stuk dieper. Voorbij de 12 vingerige darm en hij zit er nog steeds. Het viel en valt niet mee. De hele dag met een rugzak met voeding. Alles went zegt men. Helemaal gelijk hebben ze niet.
Buiten het gedoe met de sonde vullen de dagen zich met het reizen naar het bestralingsinstituut en de chemo. Ik zie uit naar 22 augustus, dan is de laatste keer betralen.