Het begin .5.

Ik vergeet te vertellen dat we op 30 juni naar LUMC zijn geweest. Lekker met de trein, als je flink valt vanuit het station ben je binnen. Om half elf hebben we de afspraak. En ondanks de grootte van het ziekenhuis wordt er stipt gewerkt. Er zijn twee artsen aanwezig en vertellen mij de de tumor op de scan niet duidelijk te zien is en dat zij niet begrijpen waar de pijn vandaan komt. Er wordt uitgelegd dat de ingrijpende operatie misschien niet nodig is. Er is een mogelijkheid dat de tumor ook endoscopisch verwijderd zou kunnen worden. Dit doet men echter alleen in Utrecht. Who cares denk ik. Dat zou een lot uit de loterij zijn! De arts kan het echter alleen bepalen na een gastroscopie, hij moet het zelf gezien hebben. En hij wil dit vanmiddag gelijk doen met mijn toestemming. Natuurlijk wil ik dit, zo een kaans laar je niet lopen! Marjolijn en Eline, die wederom mij terzijde staan, gaan de stad in om te lunchen. Ik blijf in het ziekenhuis, ik moet wederom nuchter zijn nu. De gastroscopie gebeurt wederom met een roes. Ik merk er toch meer van dan de eerste keer, ik val niet in slaap. Nadat het onderzoek klaar is komen Marjolijn en Eline er weer bij. De arts kan niet positief zijn. De tumor die ik heb is ongeveer 3 cm lang en heeft de vorm van een kokertje ter hoogte van mijn tepels. De vorm is niet geschikt om het op een endoscopische manier te opereren en er zit een verktamping tussen de overgang van slokdarm naar de maag. Hij had al moeite om met de scoop daarlangs te komen. Een tegenvaller toch wel. Hoewel de arts mij nadrukkelijk had uitgelegd dat er een kans was om het op een andere wijze te verhelpen, geen garantie. Hij is daar gelukkig ook zeer duidelijk in geweest.
We gaan het traject in van de normale, voor zover je over normaal kunt praten, operatie. Ik krijg later een uitnodiging om met de chirurg de intake te doen. Toch wel weer een tegenvaller na een onverwachte kans. Ik zou geen slokdarm kwijt raken, geen chemo, geen bestraling, geen operatie. Maar ja, het is niet anders. We gaan naar huis, enigszins teleurgesteld, aan de andere kant duidelijkheid. Ik weet nu precies wat er gaat gebeuren en weet meer hoe groot, waar enz. Die avond blijf ik weer bij Marjolijn, ik heb geen behoefte om nu alleen te zijn.