Het begin .4.

Inmiddels heb ik een pijnstiller gekregen. Fentanyl, een pleister die 3 dagen op je arm zit een een dosering afgeeft. Dat helpt! Tegelijkertijd kreeg ik een poeder om mijn ontlasting te laten doorgaan. Door de pijnstiller is dat echt wel nodig. De dosering van de pijnstiller is 50 microgram. Het is 22 juni, we gaan weer voor de uitslag. Op de scan waren geen uitzaaiingen te zien en dat is een goed bericht! Ik krijg nu een chemokuur, bestraling en ik moet naar LUMC voor de buismaag operatie. Bij het horen van chemo gaat de bel vreselijk ziek, haaruitval enz. rinkelen en dan ook nog 24 keer bestralen erbij? Ook naar Leiden, lekker om de hoek maar niet heus. We gaan het allemaal wel zien, ik kan er toch niets aan veranderen bedenk ik mij. Die avond slaap ik bij Marjolijn. Even wat rust en aanspraak. Ik wil graag vertellen wat mij allemaal bezig houdt, in je uppie gaat dat niet lukken en voel mij daar veilig en het is vertrouwd. Ik voel dat ik het ook allemaal wel nodig heb. Ik bedenk mij dat je i. Een relatief korte tijd al heel wat te verwerken hebt gekregen.
De diƫtiste gaat zich nu ook met mij bemoeien. Het is 1 juli en ik weeg nog 68 kilo. Het vliegt er bijna af. Ik krijg de intake voor de chemo en voor de bestraling, ik tegel een taxi om elke dag naar Vlissingen te gaan hievoor. De verzekeringsmaatschappij CZ werkt hier gelukkig goed aan mee.
De bijvoeding die ik nu krijg is niet e ht lekker. Ik moet er daar 4 van opdri ken en ga dat steeds meer zien als een opgave. Ik moet voor een scan naar het bestralingscentrum. Daar word alles op mijn bast uitgetekend zodat ze alle 24 x hetzelfde gebied kunnen bestralen. Tot zover allemaal geen pijnlijke ervaring, alleen lig je niet comfortabel op de harde ondergrond. Maar als dat nou het meest nare is valt alles mee.
Op 21 juli is dan de eerste bestraling. Het is een enorm apparaat, maar 10 minuutjes later sta ik al weer buiten. Ik tel de stand van het apparaat wanneer hij bestraalt, het zijn er vijf. Dan op naar de chemotherapie. Ik neem plaats in een luxe soort tandartsstoel en krijg 5 zakken aan de infuushouder gehangen. Het middel zelf maar ook tegen misselijkheid en andere randverschijnselen. Ik ben wederom blij dat Marjolijn bij mij is. Immers, 4 uur maar een beetje zitten valt niet mee. De eerste keren dat het infuusapparaat gaat piepen schrik ik. Het betekend echter alleen dat er een zakje leeg is ofdat er lucht in de leidingen zit. Naderhand ben ik doodmoe. Al die ervaring, de spanning en waars hijnlijk het gemene goedje wat je binnen krijgt zullen daar de oorzaak van zijn. De eerste zit er op, nog 4 te gaan!