Regels duur medicijn ontregelen mijn voortgang
Eind 2015 dachten we allemaal dat in het voorjaar van 2016 nivolumab wel beschikbaar zou komen voor nierkankerpatiënten. Tot de Minister nog niet het advies van het Zorginstituut had overgenomen was er dus nog geen registratie van het geneesmiddel in aantocht. Toen kon je nog via bijvorbeeld Lovesteve.com het ongeregistreerde medicijn op eigen kosten aanschaffen. Als ik er dan een arts en wat ziekenhuisfaciliteiten aan zou toevoegen, kon ik een verantwoorde toediening waarborgen. Dat leek me toen nog wel wat.
Iets dergelijks geldt het zogenaamde extended of compassionate use. Zolang een medicijn nog niet is geregistreerd, mag een fabrikant het middel ter beschikking stellen aan patienten via een kliniek. Kliniek en fabrikant kunnen in die periode ervaring opdoen met hoogte van dosering en methode van toedienen. Farmaceuten weten dat het middel over afzienbare tijd regulier wordt, en dan vloeit het geld toch wel weer terug in de farmakas. En voor de klinieken lijkt me dit de uitgelezen methode om snel een nieuwe middel te integreren in protocollen en dagelijkse routines.
Op het moment dat de Minister aankondigt dat een middel geregistreerd zal worden, gaat de provisoire route meteen dicht. Geen compassie, geen sluiproutes meer. Vanaf dat moment wordt alles ineens strakgetrokken. Lovesteve.com mag in Nederland geen middelen leveren die in Nederland geregistreerd gaan worden. B-MS mag geen opdivootjes meer uitdelen. Einde oefening. De nierkankerpatient pist naast de pot, hij kan terug in de wachtrij. Of erger.
Inmiddels is het steeds duidelijker dat nivolumab alleen beschikbaar komt voor patienten met heldercellig niercelcarcinoom, zeldzamere varianten zoals chromofoob gelieve nog maar even te wachten tot het Sint Juttemis wordt. Ik sta zelf niet meer in de rij en ik had het amper in de gaten.
Iets dergelijks geldt het zogenaamde extended of compassionate use. Zolang een medicijn nog niet is geregistreerd, mag een fabrikant het middel ter beschikking stellen aan patienten via een kliniek. Kliniek en fabrikant kunnen in die periode ervaring opdoen met hoogte van dosering en methode van toedienen. Farmaceuten weten dat het middel over afzienbare tijd regulier wordt, en dan vloeit het geld toch wel weer terug in de farmakas. En voor de klinieken lijkt me dit de uitgelezen methode om snel een nieuwe middel te integreren in protocollen en dagelijkse routines.
Op het moment dat de Minister aankondigt dat een middel geregistreerd zal worden, gaat de provisoire route meteen dicht. Geen compassie, geen sluiproutes meer. Vanaf dat moment wordt alles ineens strakgetrokken. Lovesteve.com mag in Nederland geen middelen leveren die in Nederland geregistreerd gaan worden. B-MS mag geen opdivootjes meer uitdelen. Einde oefening. De nierkankerpatient pist naast de pot, hij kan terug in de wachtrij. Of erger.
Inmiddels is het steeds duidelijker dat nivolumab alleen beschikbaar komt voor patienten met heldercellig niercelcarcinoom, zeldzamere varianten zoals chromofoob gelieve nog maar even te wachten tot het Sint Juttemis wordt. Ik sta zelf niet meer in de rij en ik had het amper in de gaten.
- Ineens bekruipt me een akelig visioen. In Den Haag zit een behoorlijk middelmatig achterhaald opgeleide rijksambtenaar glazig naar buiten te staren. Hij denkt na, of iets wat daarvoor doorgaat. Welke regels kunnen we nog aanscherpen en hoe vermijd ik elk risico? En hoe doe ik het veilig zodat ik er nooit een claim over zal krijgen? Ik zie mijn artsen die met hun rug langs de muren vanhun kliniek schuifelen om vooral maar geen dolkstoot in de rug te krijgen. De directie van het ziekenhuis moet de zoveelste advocaat van een ontevreden patient beschaafd maar beslist afweren. De verpleegkundig assistent heeft haar formulier niet tijdig ingevuld en wordt schuldbewust midden in de nacht wakker, badend in het zweet. De Regels!
4 reacties
Ach, het is ook een beetje kwestie van perspectief. Ik ben tegenwoordig wat meer gaan letten op de grenzen van de mogelijkheden. En wat daaraan te doen valt. Er lijkt me ruimte voor verbetering.
Groet, Chromo
Hi Chromo,
Ja, omdat ik je ben leren kennen en enorm ben gaan waarderen over de laatste maanden reageer ik even; er zijn idd veel regels voordat een medicijn op de markt komt. Ik weet zeker dat die regels nodig zijn, maar weet ook dat dat voor de patient van vandaag super vervelend is. Maar het gaat om die honderden/duizenden patienten na ons. Een slecht uitgevoerd onderzoek (overhaast) leidt tot niets. Ben ook wel overtuigd dat sommige stappen in goedkeuringen ietsje sneller kunnen, maar dat gebeurt overal (zelfs een APK keuring kan m.i. sneller). Het gaat er idd om om te blijven genieten en je kansen op te zoeken, en je artsen te blijven challengen. Volgens mij doe je dat goed!
Heel veel succes & groet, Richard
Erg bedankt voor je uitleg, en ja, ik ben het helemaal met je eens, het gaat zeker om wie na ons komen en een zorgvuldige weg daar naartoe.
Maar soms waart er in de zorg en in de bijbehorende overheid een naar geestje rond van angst (voor repercussies van bijdehante klagers), een hitsige zucht naar garanties, die je bijvoorbeeld ook kunt overlaten aan gezond verstand, ethiek en moed. En ik snap ook dat je complexe grootschalige zorg, niet bestuurt als een ski-jet maar, het kan misschien allemaal wel wat productiever. Vermoed ik als veeleisende ongeduldige patient. ;) Dat gaat meer over politiek en cultuur.
Dus ik laat het los en ga heerlijk naar buiten, genieten zolang we kunnen. hou je haaks,
Chromo