Kwaad op god
Al een tijdje voel ik me blij en gelukkig vanbinnen. Dat was een paar weken geleden wel anders, toen ik last had van mijn longen en bang was dat ik iets aan mijn hart had. Bij de gedachte, dat ik misschien de rest van mijn leven als een kasplantje achter de geraniums zou moeten zitten, maakte zich een machteloze woede van mij meester. De adrenaline kolkte door mijn aderen en zocht een manier om zich te ontladen. In zulke gevallen fungeert ‘god’ bij mij meestal als een gewillig slachtoffer om de schuld te geven van alle ellende in de wereld, die er in mijn ogen niet zou mogen zijn. Ik voelde hoe ik steeds kwader en kwader werd op een god die veilig boven in de hemel zit, terwijl hij ons mensen laat kampen met ziekte en pijn.
In gedachten sommeerde ik hem om af te dalen naar de aarde en zelf eens te ervaren hoe het is om in een fysiek lichaam gevangen te zitten dat pijn lijdt. Ik visualiseerde dat hij voor me stond en ik met een knuppel zijn beide knieschijven verbrijzelde. Daarna haalde ik uit naar zijn kaak en tenslotte hing ik hem op aan zijn voeten, waarbij ik met de knuppel zijn onderrug bewerkte. Ik hoopte dat hij eindelijk eens zelf aan den lijve zou ondervinden hoe vreselijk het is om fysiek pijn te lijden en dat hij het voor eens en voor altijd uit zijn hoofd zou laten om mensen ooit nog ziek te laten worden of pijn te laten lijden.
De gedachte aan een god die de oorzaak is van alle ziekte en ellende in de wereld, bracht een ongekende wreedheid en wraakzucht in me naar boven en ik was zelf verbaasd over deze explosie van geweld en de agressie die ik blijkbaar in me had. Het was bevrijdend mezelf deze agressie toe te staan en te erkennen dat ook ik in staat ben tot vreselijke dingen. In gedachten speelde ik het filmpje wel tien keer achter elkaar af, waarbij ik er flink op los knuppelde. Daarna was het genoeg, want ik voelde wel aan dat het niet heilzaam zou zijn hierin te blijven hangen.
Instinctief pakte ik het boek ‘The Work’ van Byron Katie uit de kast. ‘The Work’ is een methode die ik veel toepas in mijn coachpraktijk en die ook op mijzelf meestal een heilzame uitwerking heeft. Volgens Byron Katie ontstaat al het lijden door verzet tegen de realiteit. We vergelijken de wereld zoals die is met een wereld zoals die in onze ogen zou moeten zijn. We veroordelen de realiteit zoals die is. Ik heb bijvoorbeeld het oordeel dat er geen ziekte en pijn zouden mogen bestaan. Deze veroordelende gedachte maakt me boos en machteloos en geeft een rusteloze spanning in mijn lijf.
Volgens Byron Katie gaat het erom de oordelende gedachte die spanning geeft, te vervangen door een nieuwe gedachte, die net zo waar is als je bestaande gedachte, maar die een gevoel van innerlijke vrede teweeg brengt. Het gaat erom net zolang te zoeken naar een vervangende gedachte tot je vanbinnen een klik voelt, zodat je het gevoel hebt dat het klopt. Dan bemerk je ineens een verschuiving. Het gevoel van boosheid ebt weg en er komt een gevoel van rust voor in de plaats. Mijn nieuwe gedachte is geworden: ‘ziekte en pijn mogen er zijn’.