Inspiratie

In het begin van mijn ‘kankerperiode’ heb ik een aantal boeken gelezen van inspirerende, krachtige mensen. Ik heb er kracht uit geput om te lezen hoe zij met hun ziekte en hun naderende dood zijn omgegaan. En ik hoop dat mijn zienswijze en ervaring ook mensen inspireert, raakt of aan het denken zet.

Het eerste boek dat ik las was van David Servan-Schreiber. Een lotgenoot had me geattendeerd op het boek ‘Anti-kanker, een nieuwe levensstijl’ van zijn hand, maar daar vond ik niet zoveel nieuws in. Ik was echter geïntrigeerd door zijn persoonlijkheid en zijn drive om te overleven en stuitte op het boek dat hij schreef toen hij wist dat hij niet meer lang te leven had. Het heet: ‘Je kunt meerdere keren afscheid nemen’. Ik ben vooral geraakt door zijn enorme positivisme en de kunst om het maximale uit het leven te halen. Hij laat een vrouw en een kindje van twee jaar achter.

Een ander persoon waar ik door werd aangeraakt was Laura Maaskant met haar enorme levenslust. Op haar vijftiende kreeg ze een zeldzame vorm van kanker. Na zware behandelingen en een operatie, lijkt het eerst goed te gaan, maar tijdens haar studie komt de kanker terug. Ze besluit zich niet meer te laten behandelen, maar maximaal te genieten van het korte leven dat haar nog rest. Ze heeft er vrede mee. Haar boek heet: LEEF! Ik heb het gelezen net na mijn operatie en kon veel raakvlakken ontdekken met haar kijk op het leven.

Mijn oncoloog attendeerde me op de film: ‘Het meisje met de negen pruiken’, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Sophie van der Stap. Een verhaal waar ik veel in herken. Niet alleen de behandelingen van de chemotherapie en de bestraling, maar ook haar gevoelens en de humor die ze gebruikt. De wens om niet als ziek te worden gezien. Sophie schaft daarom negen pruiken aan. Aan de pruik die ze draagt kun je zien hoe ze zich voelt die dag. De rode pruik staat voor humeurig en boos, de blonde pruik voor onnadenkend en naïef en zo heeft ze met iedere pruik een andere staat van zijn. Het maakt dat ze voelt dat ze de regie in handen heeft. In het Duits heet de film: ‘Heute bin ich Blond’.

Een geweldig humoristisch boek is van Hendrik Groen en heet: ‘Pogingen iets van het leven te maken’. Het speelt zich af in een verzorgingstehuis in Amsterdam. Het is een realistische weergave van een zielige en trieste situatie waarin de bewoners zich bevinden, maar hilarisch omschreven. Het is inspirerend om te lezen hoe de bewoners hun best doen iets van hun leven te maken en te genieten van de meest kleine dingen, zoals een ritje op de nieuwe scootmobiel of een uitstapje met hun rebellenclub ‘Omanido’, dat staat voor Oud Maar Niet Dood. Ze bedenken telkens enerverende uitjes om naar uit te kijken.

Natuurlijk is er het boek dat ik voor mijn verjaardag heb gekregen: Overleven op de K2 van Wilco van Rooijen. Een boek over een expeditie waarin passie, doorzettingsvermogen en overleven centraal staan. Spannend en interessant.

Verder ben ik geïnspireerd door het ongelooflijke verhaal van Warris Dirie. Haar kracht en doorzettingsvermogen zijn een voorbeeld voor mij. Een mooie, sterke vrouw. Geboren in Somalië wordt ze op haar derde besneden en dichtgenaaid, als ze op haar veertiende wordt uitgehuwelijkt aan een oude man, loopt ze weg. Ze overleeft een barre tocht door de woestijn en komt aan in Mogadishu waar haar oma woont. Die stuurt haar naar Londen om bij een tante in de kost te gaan. Met volharding en charme wordt ze uiteindelijk een bekend fotomodel. Later gebruikt ze haar bekendheid om het besnijden van vrouwen in Afrika op de agenda te krijgen van de United Nations. Haar levensverhaal is prachtig verfilmd in ‘De Woestijnbloem’.

Als laatste noem ik de film ‘The Lady’, waarin het leven van de winnares van de Nobelprijs voor de vrede Aung San Suu Kyi centraal staat. Ze lijkt een tere, tengere vrouw, maar heeft een uiterst taai en volhardend karakter. Ze heeft vijftien jaar van haar leven huisarrest gehad en ik moet vaak aan haar denken als ik me alleen voel en het leven met chemo saai en eenzaam vindt. Wat is nou drie maanden denk ik dan relativerend.