Van magnetronmaaltijd, via wasabi en gemberthee, naar puur eten.

Voordat ik de ziekte van Hodgkin kreeg, at ik voornamelijk ongezond. Dat wil zeggen, ik probeerde de meest gezonde keuzes te maken, in het ongezonde assortiment wat bij mijn gemakzucht paste. Na een lange werkdag, snelde ik vaak door de supermarkt en gritste een of andere magnetron maaltijd uit de schappen waar zich ten minste iets van groente in bevond. Sap, met een afbeelding van fruit op de verpakking, leek mij een goede aanvulling voor een complete avondmaaltijd.
Ik realiseerde me stiekem wel dat ik op die manier nauwelijks vitaminen binnen kreeg. Ik negeerde het stemmetje in mijn achterhoofd, wat klaagde over de hoge concentraties zout en suiker. Dat was tenslotte de enige reden dat de producten nog enigszins te nassen waren.
Het werd de hoogste tijd om daar verandering in aan te brengen zodat mijn lichaam en geest de zware behandeling beter zou kunnen doorstaan.
De informatie die ik ontving over de bijwerkingen van mijn medicatie, waarschuwde me onder andere voor misselijkheid, tandvlees problemen, verlies van smaak, obstipatie en depressie. Ik ging als een razende op zoek naar manieren om mijn lichaam te kunnen ondersteunen bij de komende malaise.
Het past wel bij mij om het naadje van de kous te willen weten, om autonoom te zijn en verantwoordelijkheid voor mijn eigen welbevinden te nemen.
Op de dagbehandeling van de oncologieafdeling vroeg ik aan andere kanker patienten hoe zij met hun ziekte omgingen.
De een koos voor familie, een ander voor de engelen. We kiezen allemaal voor onszelf, de meest vertrouwde manier om de onzekerheid te lijf te gaan. Maar we vertrouwen wel allemaal op de goede zorg van onze dokter en het verplegend peroneel. Het is voor mij daarom onbegrijpelijk dat de medische wereld niet wat meer aandacht besteed aan de effecten van verschillende voedselpatronen in combinatie met kankerbehandeling.

Alle bijwerkingen die er zijn, heb ik wel ervaren. Maar ik bestreed ze dapper met gemberthee, citroenen, wasabi en ander exotische ingredienten. Ik installeerde snel een regime van gezond, gevarieerd en vers eten. Voor alles wat de pan in ging, zocht ik uit welke bijdrage het leverde aan vitaminen en mineralen. Het hielp mij door de zware perioden heen en achteraf gezien heeft het ook in mijn herstel meegeholpen om sneller aan kracht te winnen.
Ik verbaasde me over de beperkte en versnipperde informatie die beschikbaar was over voeding tijdens een chemo behandeling. Het leek wel alsof iedereen op zijn eigen eilandje de waarheid verkondigde. Ik vond nergens een eenduidige of complete bron voor de vragen die ik had. Mijn dokter toonde niet veel interesse in mijn opmerkingen en suggesties over voeding. 'Onzin', zei hij zelfs. Hij koos ervoor om zich niet op het terein van voeding uit te spreken. Hij zei, 'voor alles is een pil'. Ik vind dat hij me op zijn minst had kunnen adviseren om veel groenten te eten, of de schijf van vijf zo veel mogelijk te volgen.
Voor alles is een pil, waar je misschien weer een andere pil voor nodig hebt om de bijwerkingen te minimaliseren. Ik bestreed mijn symptomen liever zelf door slimme voedselkeuzes te maken. Na een tijdje sloeg ik daarin een beetje door. Na een tip over het ontzuren van je lichaam had ik alkaliserende middelen in huis gebracht. Gelukkg vergeleek ik, na een waarschuwing van een andere patient, de werking ervan met de vier varianten van chemo die ik toegediend kreeg. Ik kwam erachter dat de combinatie serieuze en permanente schade aan mijn celstructuur en DNA had kunnen veroorzaken! Ik leerde dat het nemen van suplementen altijd met de arts besproken moet worden omdat je je eigen behandeling anders behoorlijk kunt saborteren. Maar als de dokter geen interesse toont in je consumptiepatroon kun je snel de verkeerde keuzes maken. De hoge concentraties van werkzame stof kan je chemo bijvoorbeeld krachtiger maken waardoor de schade op je lichaam groter wordt. Hoewel een lagere dosering van dezelfde stof zijn werk kan doen en beter in je lichaam wordt opgenomen om je lijf sterker te maken.
Ik besloot om geen suiker en geen gemodificeerde of bewerkte voeding meer te eten. Er zijn een aantal paden in de supermarkt waar ik een mentaal rood kruis doorheen heb gezet. De eerste paar dagen leek het of er weinig over bleef, maar dat bleek al snel een misvatting. Ik had slechts een aantal ingredienten nodig om alle kant-en-klare producten te kunnen vervangen. Bovendien was ik voordeliger uit omdat verse seizoens groenten nou eenmaal heel betaalbaar zijn. Mijn lichaam werd verwend met vitaminen en omdat ik suiker had verbannen smaakte mijn eten juist lekkerder dan normaal. Of ik daardoor nauwelijks last had van de kartonnen of ijzerachtige smaken weet ik niet. Maar tegen alle verwachting in kreeg ik enorme eetbuien, ik had continue zin om te eten. Daar was de dokter toch ook wel blij mee.

Om misselijkheid te voorkomen en door mijn sterke reactie op pittig eten, at ik gedurende de dag kleinere porties, meestal zacht van smaak. En omdat ik opeens veel tijd had leerde ik de wat fijnere kneepjes van het bereiden van maaltijden zodat ik de werkzame stoffen in het eten beter kon benutten. Bijvoorbeeld dat sommige producten niet boven een bepaalde temperatuur verhit dienen te worden, of voeding combineren op een manier dat de opname van vitaminen versterkt wordt. Mijn dagelijkse wandelingen hielpen daarnaast om mijn spijsverteringssysteem op gang te krijgen.
Nu, inmiddels acht maanden na mijn laatste chemokuur, is mijn dieet nog steeds zo veel mogelijk suikervrij. Het is voor mij inmiddels niet meer dan normaal om mijn eten helemaal zelf te bereiden zonder geprepareerde sauzen of voorgesneden groentenpaketten. Alhoewel het lang niet meer zo streng is als tijdens mijn behandeling heb ik voor mijzelf en mijn vriend een nieuwe maatstaf geintroduceerd in onze voedsel keuzes. Dat het slimme keuzes zijn, zie ik ook aan hem. Ook hij is lichamelijk vooruit gegaan door de veranderingen in zijn eetpatroon. Hij had bijvoorbeeld, twee jaar geleden nog veel last van onderhuidse ontstekingen. Die zijn nu verdwenen.

Je kan alle beetjes gebruiken tijdens de behandeling van kanker en de keuzes die je maakt zullen ook tijdens het herstel van belang zijn.
Gezond eten blijft je leven lang een goed idee, daar is dat stemmetje in mijn achterhoofd het helemaal mee eens.