'Door over mijn ziekte te bloggen voel ik me minder eenzaam'

Berit (49) is ambassadeur voor kanker.nl. In juni 2021 kreeg ze de diagnose borstkanker. Ze heeft inmiddels het grootste deel van de behandeling achter de rug. Met haar mooie blogs daarover helpt ze lotgenoten. “Ik heb zelf ook ervaren hoe krachtig de steun van anderen is.”

Tekst: redactie kanker.nl, september 2022

Tijdens haar ziekteproces heeft Berit veel gehad aan kanker.nl. Ze kon er bloggen, vond er betrouwbare informatie over borstkanker en vond er herkenning en steun. Als ambassadeur van kanker.nl hoopt ze iets terug te kunnen geven aan lotgenoten.

Uitlaatklep

“Schrijven is voor mij een uitlaatklep. Ook is het een fijne manier om mijn gevoelens en ervaringen te delen met anderen,” vertelt Berit. Ze startte een maand na haar diagnose met een blog op kanker.nl.

In haar eerste blogs beschrijft ze hoe ze totaal ontregeld raakte door een aantal ingrijpende gebeurtenissen in haar leven, de shock van de diagnose en de anti-hormonale therapie waarmee haar behandeling begon. “Ik voelde me zo slecht dat ik in een depressie raakte. Er waren momenten dat ik dacht: was ik maar dood. Tegelijkertijd voelde ik me schuldig dat ik zulke gedachten had. Ik had immers een goede prognose. Dan mag je niet zeuren, vond ik.”

Later benadrukt ze in een blog hoe belangrijk het is om samen met je arts besluiten te kunnen nemen over je behandeling: shared decision making. “In het ziekenhuis waar ik anti-hormonale therapie kreeg, voelde ik me niet gehoord door de artsen. Daarom ben ik daar weggegaan. Met hulp van kennissen heb ik een ander ziekenhuis gezocht voor de rest van mijn behandeling. Daar mocht ik wél meedenken over mijn behandelplan.”

'Het is fijn om anderen met mijn blogs te helpen. Iemand schreef: Jij geeft woorden aan wat ik voel.'
 

Inmiddels is Berit klaar met het grootste deel van haar behandeling. Ze blikt terug en beschrijft hoe de kanker haar veranderd heeft. Ze eist nu minder van zichzelf, kan beter grenzen stellen en is geduldiger geworden. Ook durft ze meer op anderen te vertrouwen. “Ik ben van nature iemand die er graag voor anderen wil zijn. Anderen om hulp vragen is moeilijk voor me. Maar dat heb ik het afgelopen jaar wel geleerd. Ik heb ook ervaren hoe krachtig de steun van anderen is. Ik hoef het niet allemaal alleen te doen. Daar ben ik dankbaar voor.”

Steun en herkenning

De blogs van Berit worden veel gelezen. Mensen leven met haar mee en steken haar een hart onder de riem. “Ik kreeg meteen lieve en meelevende reacties. Daardoor voelde ik me – zeker in het begin - minder eenzaam.”

Berit schrijft ook gedichten. Die verwerkt ze in haar blogs. “Ik merk dat ik daar ook anderen mee help. Omgekeerd helpen de verhalen van anderen mij ook. Ze geven me kracht en hoop.”

Praatpaal voor de kinderen

In haar blogs schrijft Berit ook over haar drie kinderen. Hoe ze reageren op de diagnose en omgaan met haar ziekte. Op kanker.nl vond ze praktische tips en adviezen over het begeleiden van kinderen als je kanker hebt. Die informatie hielp haar en haar man om het gezin zo goed mogelijk draaiende te houden. “We hebben ze zoveel mogelijk bij mijn ziekteproces betrokken. Tegelijkertijd hebben we ervoor gezorgd dat hun leven zo goed mogelijk door kon gaan. Omdat ik mijn kinderen tijdens mijn behandeling extra steun wilde geven, heb ik voor elk van hen een ‘praatpaal’ geregeld: een familielid, kennis of vriend met wie ze konden praten als ze daar behoefte aan hadden.”

Dochter Mila

Dochter Mila (17) was erg betrokken bij de ziekte van haar moeder, en probeerde haar zo goed mogelijk te steunen. “Ik schrok heel erg toen ik hoorde dat mijn moeder borstkanker had. In het begin kon ik het bijna niet geloven. Toen ze hormoontherapie kreeg, ging het een tijdje heel slecht met haar. Dat vond ik zo zielig. Ik voelde me ook machteloos, want ik kon maar weinig voor haar doen.”

Mila leest alle blogs van haar moeder. Zo leeft ze met haar mee en begrijpt ze beter wat er in haar moeder omgaat. De band tussen haar moeder en Mila is sterk. Haar moeder is heel trots op haar. Andersom geldt dat ook. "Telkens als ik dingen lees van mama, besef ik wat een geweldig mens ze is. En hoe dankbaar ik ben dat ze mijn moeder is.”