De druppel

Poeh jeetje. Wat is het pittig. Een paar weken geleden hebben we voor de tweede keer te horen gekregen dat de kuur is uitgesteld. De reden van dit uitstel was weer het gebrek aan voorraad van het jodium. Dit nieuws heeft er behoorlijk ingehakt, het was de druppel die voor ons teveel was. Het heeft veel van ons gezin gevraagd en Arjan en ik hebben beide ontzettend hard gewerkt om er voor onszelf en voor elkaar te kunnen zijn. Maar met onze eigen behoeftes, twee jongen kinderen, corona en een totaal verschillende copingsstratergie is dat behoorlijk ingewikkeld. Ondanks al onze goede bedoelingen zijn we de afgelopen twee weken aan elkaar voorbij gegaan en elkaar zelfs even kwijt geraakt. We hebben achteraf gezien iets te veel ons eigen pad bewandeld en te weinig bij elkaar gecheckt of alles nog oké was zoals het ging. Deze opgestapelde energie kwam er daarom begin deze week in de vorm van een ruzie uit. Kort daarna volgende een goed gesprek waarin we erachter kwamen dat we, door al onze ervaringen, dingen voor elkaar hebben in gevuld. Inmiddels zijn we er weer, samen. En net op tijd want de kop is eraf. We zijn begonnen aan het voortraject van de kuur, woehoe.