Mijn moeder heeft Kanker
De emoties die er zijn als je hoort dat je moeder kanker heeft. Ik ben iemand die altijd voor iedereen klaar staat. Maar doordat ik zoveel emoties heb kan ik niet meer goed functioneren. Iedereen vraagt wel hoe het met mijn moeder gaat en dat is echt zo lief. Ik ben er voor haar en natuurlijk ook voor mijn vader. Maar soms wil mijn omgeving niet begrijpen waarom dit zoveel met me doet. Ik heb het gevoel dat ik mijn gevoelens niet mag uiten. Ja ik heb het ook zwaar. En ja mijn vader ook. Wij zijn gevoelsmensen. Ik verstop me graag door in mijn bedje te gaan liggen en slapen. Dan voel ik namelijk niks. Ik wil heel graag weten hoe anderen er mee omgaan. Als ik bij mijn ouders ben sta ik op verzorgings stand. Misschien niet de juiste bewoording. Ik voel me ook vaak leeg of heel vol in mijn hoofd.
2 reacties
He lieve jij
Je moeder heeft kanker, en iedereen vraagt hoe het met háár gaat. Lief hoor, maar niemand vraagt hoe het met jou is. Terwijl jij ook mee onderuitgaat. Je zit in een soort verzorgingsstand — knop op aan, gevoel op pauze. En dan zeggen ze dat jij niet degene bent die ziek is. Nee, maar je draagt het wel mee. Elke dag.
Slapen helpt dan even. Even niks voelen. Even weg. Maar vroeg of laat komt alles toch terug, als een overvolle emmer die bij het minste kantelt. En dat mag. Je hebt ook recht op tranen, op leegte, op hulp. Echt waar.
Je moet dit niet alleen doen. Praat erover. Hier, op de site vind je altijd een luisterend oor.
xxx, Willy
Dank je wel lieve Willy ! XXX