Met spoed operatie liesbreuk

Januari 2024

Na allerlei gesprekken met artsen en andere disciplines heeft mijn moeder aangegeven een menswaardig bestaan belangrijk te vinden en wilde geen lijdensweg. Behandel beperking werdt in haar dossier gezet.

De dagen hierna worden doorgebracht met samenzijn van mij haar dochter, en mijn vader die huilend aan haar bed zat haar hand vasthoudend. Huilend of emotioneel hebben we mijn vader bijna nooit gezien dus wij keken elkaar verbaasd aan. Uiteraard heel ontroerend en begrijpelijk. Ik zelf huilde vanbinnen want ik wilde 'stabiel' zijn voor mijn moeder. Zodat ze hier geen zorgen over had die ze vroeger vaak genoeg had over mij.

Na 5 dagen nog steeds niet kunnen eten, maar wel willen werdt er een liesbreuk gevonden. Het niet eten was niet het gevolg van de kanker. Na de spoed operatie liesbreuk begon mijn moeder weer langzaam te eten en te drinken. Beetje bij beetje begon ze te herstellen en  kreeg ze weer wat conditie. Ik of de zorg ging haar lekker douchen, nagels lakken. En ze kon mij weer appen om bijvoorbeeld te zeggen dat ze zin in garnalen had! Dat gaan we regelen mam. Ik met garnalen, oude kaas en bifi worsten naar mijn moeder in het ziekenhuis, en ze at alsof ze weken niet gegeten had. Dat was natuurlijk ook zo;). Samen keken we tv terwijl ze zo lekker lag te smikkelen. 

Ondanks dat ze opknapte op de longafdeling werd het tijd naar huis te gaan want van behandeling was geen sprake. Ten eerste omdat ze sowieso te zwak was. Alles werd thuis geregeld aan hulpmiddelen en een dag later was ze weer thuis.