Het kan vriezen, .......

Dit word het laatste blogbericht van het jaar. Het jaar van opnieuw kanker, opnieuw die melanoom. In februari begon het allemaal met de echo, de biopsie en de uitslag van de dermatoloog: ik ging een hele nieuwe fase in. Mijn leven veranderde vanaf dat moment behoorlijk. En ik heb dit jaar heel wat meegemaakt. Iedereen die mijn blog volgde heeft het kunnen lezen, mijn grote zorg en twijfel over de juiste behandeling van de melanoom. Eerst de operatie en verblijf in ziekenhuis Gelderse Vallei in de maand maart en toen ik daarvan nog maar net hersteld was, opnieuw een operatie in het Radboud ZKH.; hoe heb ik het overleefd! De behandeling van mijn ziekte en vooral ook de gevolgen, bepaalden mijn doen en laten dit jaar volledig. Vóór de operaties kon ik nog gewoon lopen, fietsen enz. Nu is dat allemaal niet meer mogelijk. Maar als dat het enige is valt het nog mee, het kan allemaal nog veel erger. Ik heb een been dat niet meer herstelt en waar ik mee moet leren leven, maar goed, ik kan nog een beetje lopen, ik zit nog niet in een rolstoel of zo. Het valt misschien nog wel mee, en zo sta ik er nu voor: het is niet zo dat ik genezen ben, de ziekte is in remissie, zoals dat heet, en er is kans op terugkeer van 50%: het kan vriezen, het kan dooien. Ik heb geen glazen bol waarin ik de toekomst kan zien. Aan het einde van het jaar gaan de mensen vooruitblikken en in hun glazen bol kijken maar dat ga ik dus niet doen. 2018 wordt vast een mooi jaar, we zullen zien en natuurlijk wens ik al mijn lezers een goed nieuwjaar