Vrijdag 22 juni 2018 - Mijn eerste gesprek met de oncoloog

Vrijdag 22 juni 2018

Het is 3 weken na mijn operatie in het UMCG. 3 zware weken. De buikwond geneest heel goed en ik kom elke dag wel iets meer vooruit. Maar ben vooral super moe. Zo ontzettend moe. Daarnaast heb ik nog wel veel last van buikpijn en de ontlasting loopt niet echt lekker. Alles bij elkaar maakt dat wanneer we die bewuste vrijdag bij de oncoloog zitten, zij besluit om nog niet te gaan starten met de chemo's. Die had ik niet zien aankomen en de tranen volgen. Ik ben zo ontzettend bang voor de chemo's en nu wordt mijn geduld nog langer op de proef gesteld...de rest van het gesprek komt niet meer binnen. Aansluitend volgt er een informatief gesprek met de oncologisch verpleegkundige. Gelukkig krijgen we de informatie op 8 kantjes papier mee...want mijn hoofd is een zeef. Met lood in mijn schoenen volgen we haar naar de chemokamer. 3 van de 6 stoelen zijn gevuld. In de eerste stoel zit een vrouw met een grote bos krullend. Ze kijkt me angstig aan...het is haar eerste chemo legt de verpleegkundige uit...Maar achter in de kamer zit een jonge vrouw met een kleurig hoofddoekje. Hierdoor tekent haar witte gezicht nog meer...Maar ze lacht en roept luidt dat het vandaag haar ALLERLAATSTE chemo is! Ze heeft een lach van oor tot oor. Bij haar geen angst, maar enorme blijdschap. Wat een wereld van verschil. Voordat we de kamer uitlopen kijk ik nog een keer naar de blije jonge vrouw en probeer dat vast te houden.