23.07.2019
Als Jaïr Abel bij de naschoolse opvang ophaalt, is Abel vadertje en moedertje aan het spelen. 'Ik ben de vader, Sophia is het kind en Jack is de poes' zegt hij. 'Is niemand moeder?' vraagt Jaïr. 'Nee want die is dood.' En ze spelen vrolijk verder.
En zo bereiden we ons allemaal op onze eigen manier voor op dat wat komen gaat.
4 reacties
O Elske toch. Door omstandigheden kon ik gisteren nog niet reageren, nu lees ik dit blogje. Wat een kankerzooi voor jou. En uit alles wat jij over Abel schrijft, blijkt hoezeer hij ermee bezig is in zijn kleine hoofdje. Wat moet dat toch hartverscheurend zijn voor jou.
Hoop zó dat ze je nog een tijd kunnen helpen.
Liefs,
Hanneke
Kinderen, onbevangen en mooie mensjes die leven in het hier en nu. Confronterend maar toch ook weer mooi. Heel veel sterkte.
Liefs Nonnie
Wat bijzonder om te zien hoe verwerking verloopt, hoe oud je ook bent. Maar hoe confronterend tegelijk.. toch? liefs!
Vergeet Italië niet.