Stekelig
Het moest er toch eens van komen: na vier jaar ziekte verlies ik voor het eerst mijn haar door chemo. Zelf vind ik dit het ergste niet, anderen schrikken er meer van dan ik.
Ook bij deze fase blijken standaardreacties te horen. “Dat groeit wel weer aan”, of zelfs: “je krijgt er vast een mooie bos krullen voor terug”. O ja? Wanneer dan? Als ik uitbehandeld ben, gaat het misschien groeien, maar voor krullen is er dan vast geen tijd meer. Lief bedoeld, maar mijn reactie is wel eens wat stekelig.
Stekelig
Het was niet meer te keren
mijn haren vielen uit
ik nam een kloek besluit
gaf mijn lief de tondeuse
hij sloeg aan het tonderen
hij moest het even leren
maar ’t resultaat is reuze
nu ben ik knetterkaal
maar net niet helemaal
er resten kleine rekeltjes
dus ’t is een raar verhaal
ik ben kaal, maar met stekeltjes
Nu zou ik willen vragen
voor de komende dagen
dat je me belooft
als deze kale dame
stekelig reageert
dat je dan niet denkt
moet ik me nu schamen
heb ik haar gekrenkt
doe ik iets verkeerd
maar dat je dan gelooft
het heeft vast iets te maken
met dat stekelige hoofd
Sterkte voor iedereen,
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
53 reacties
Jij bikkel... Liefs, Marian
Voor mezelf weet ik het allemaal heel mooi en erg uitgebreid te beschrijven en jij bent zowat altijd de eerste die op mij reageert, maar als ik op jou reageer of een van de andere 'vaste klanten' weet ik heel vaak niet wat ik moet zeggen.
Een reactie van twee woorden 'jij bikkel' doet jou tekort, gelukkig zijn er een heleboel anderen die het wél weten te zeggen. Ik ben het hartgrondig eens met alle volgende schrijvers!
Liefs, Marian
Lieve Marian,
Het gaat om de intentie. Soms zijn twee woorden of een gebaar al genoeg. Het komt uit je hart.
Liefs, Karin
Ik vond het juist kort maar krachtig, en ook leuk dat je me een bikkel noemt. Een term die ik nooit voor mezelf zou bedenken. Dus dank!
Lieve Hanneke
Vind het toch heftig wat je meemaakt en wat een pakkend gedicht. Je stelt iedere keer weer je richting bij en gaat er maar in mee, je moet wel maar dat maakt het niet "makkelijk". Niemand weet hoe het voelt als je je haar moet verliezen door kanker. Wens je heel heel veel sterkte en een hele dikke knuffel.
Liefs Nonnie ❤️
Nee, makkelijk is het nooit, maar ik ben er al aardig aan gewend. Lief dat je reageert, je maakt zelf ook weer zo veel mee de laatste tijd.
Lieve Hanneke
Natuurlijk groeit het weer aan, maar wanneer en hoeveel en hoe ziet het er dan uit? Ik vind deze opmerkingen ook zo pffff en grrrrr. Bij mij was de standaard opmerking “het is maar haar” ja dat weet ik MAAR het is wel mijn haar en “dit staat je ook zo goed, jij kan alles hebben”.
Allemaal zo makkelijk praten, ik snap wel ze bedoelen het goed, maar toch .................
Ik heb regelmatig stekelig gereageerd dat recht had ik 😉 vind ik zelf.
Veel liefs Hanny
Nou zeg, dat zijn nog weer twee nieuwe voor mij, die liegen er ook niet om. Het doet me wel deugd, te lezen dat ook jij je stekels regelmatig overeind hebt gezet bij dit soort opmerkingen! Gelijk heb je.
Weer incasseren en doorgaan wat moeten we toch veel.
Het is niet leuk en niemand wil zijn haar kwijt. Maar als het een gevolg is van medicatie om langer te kunnen leven hebben we het ervoor over.
Sterkte ondanks dat je er nu niet veel moeite mee.
Liefs Alice 😘❤
Zo is het Alice, incasseren maar weer, voor wat extra tijd. Als het was om uiteindelijk beter te kunnen worden, zou het me echt niet veel kunnen schelen. Maar juist dat dat niet zo is, maakt het moeilijk.
Lieve Hanneke. Wat ben je bescheiden. Hier op de site mag je elke emotie uiten. Zo heftig hoe jij steeds moet schakelen. Heel veel sterkte. En. Warme knuffel lieverd. ❤️💋
Bescheiden? Ik vind het eigenlijk best onbescheiden om hier in het openbaar te bloggen over m'n stekelkop. Maar dat schakelen, inderdaad, telkens weer dat schakelen. Dat is heftig.
Dank voor je knuffel en eentje terug voor jou.
Je maakt wat mee, Hanneke, als kankerlijer. En dan heb je nu wel pech met dat weer. Klote, maar met een dikke muts kan je in ieder geval nog even wandelen.
Hou je haaks,
Tom
Gelukkig heb ik al voor m'n haar ging uitvallen een paar mutsen besteld, en met ook nog een capuchon erover is het te doen, en niemand die 't ziet. Een pruik is mooier, maar blijkt geen warmte te geven. En wandelen zál ik, ook als het vriest.
Dank je wel, en houd jij je ook haaks.
Lieve Hanneke,
Je mag vind ik best stekelig zijn hoor bij zo een gevoelig verlies als je haar. Je bent een heel compassievol en begripvol persoon volgens mij. Ik vind het heel bijzonder hoe je een ieder hier weet te steunen bemoedigen en altijd attent. Liefs en heel veel sterkte!
Jeron
Wat een lieve reactie van jou, Jeron, veel dank daarvoor! Voor jou ook sterkte.
Lieve Hanneke,
Gelukkig is het voor jou niet zo'n groot punt, het haarverlies. Maar ik kan me voorstellen dat het weer een stap verder is in het hele proces. En wat anderen zeggen kan soms zo hard zijn. Het is aan iedereen zelf of die het erg vindt. En voor jou geldt misschien ook nog wel de vraag of je nog zo ver komt dat je weer je eigen kapsel terug krijgt. Het kan zo kwetsend zijn. En dan mag je zeker wel eens stekelig reageren. Je bent altijd zo begrijpend en meelevend met iedereen, maar soms houdt het gewoon even op.
Liefs, Karin 😘
Dat is het precies, Karin. Een stap verder in het proces. Een stap achteruit. En dat is de reden dat zo'n opmerking moeilijk te verdragen is. Omdat het voorbijgaat aan de ernst van de situatie als geheel. Dat haarverlies op zich is het ergste niet. Maar ongeneeslijk ziek zijn en van steeds meer dingen afscheid moeten nemen, dat is wel erg.
Inmiddels ook al gehoord: "Dan neem je toch een mooie pruik!" En: "er zijn ook heel leuke mutsjes!" Goh, daar had ik nog zelf nog niet aan gedacht. Ook lief bedoeld. Grrr.
Zo herkenbaar dit! Mooi opgeschreven!! Het inspireert mij om ook een stukje te schrijven, over wat ik dan wel graag zou willen horen. Dank je wel! ♥️🙏
Xo H.
Dat is natuurlijk beter, Hannah, bezig zijn met wat je wèl graag zou willen horen. Ik heb je blog gelezen. Heel mooi.
Gelukkig hoor ik ook veel lieve dingen, ik wil ook eigenlijk niet te veel zeuren over goedbedoelde onhandigheden. Maar soms...
Hoi Hanneke,
Of stekelig reageren mag als iemand iets verkeerds zegt of iets waar jij
op dat moment niet op zit te wachten??....Dan mag je ze helemaal "verrot"
schelden van mij.
Lucht lekker op en zet die ander aan beter na te denken..hahaha
Maar even serieus, ik weet [ gelukkig] niet hoe het is om kaal te zijn en
ben elke dag blij met mijn hele lange dreadlocks tot halverwege mijn rug.
Ik hoop dat je ook dit weer een "plekje weet te geven"
[ ook zo'n tegeltjes opmerking]
XXX Hans
---
Fijn dat ik je toestemming heb, ik zal eraan denken als ik een keer uit m'n slof schiet.
Dreadlocks tot halverwege je rug? Daar ben ik nu wel een beetje jaloers op, natuurlijk.
Ohhhhhh.....het was zeker niet mijn bedoeling om je jaloers
te maken hoor.....[ sorry ]
XXX Hans
Ha die Hans, mijn stekeltjes beginnen al aardig te groeien. Maar doordat er ook kale plekken tussen zitten, is het een raar gezicht. Ik bedacht dat wij vroeger een dergelijk kapsel een 'rattekop' noemden. En toen dacht ik aan jouw naam op deze site en ik schoot in de lach. Geen dreadlocks tot mijn middel, maar toch een beetje 'Ratlook' dus.
Met dank voor de inspiratie,
Hanneke
Hoi,
Ratlook is nog een nickname die ik van enkele jaren gelden had.
Ik heb heel erg veel met auto's gedaan en in een behoorlijk slechte
periode heb ik een youngtimer Audi coupe, die in bijna nieuwstaat was,
verbouwd tot een ratlook auto.
Zelf deuken er in geschopt en roest gemaakt etc etc etc.
Zie bijgaande foto's maar.
Ik kon toen kiezen tussen mij afreageren op iets of iemand en heb
toen maar voor die auto gekozen...hahaha
XXX Hans
Ik heb veel bewondering voor jou. Jou gedichten zeggen veel en precies hoe jij je voelt. En dat je weleens stekelig bent, hoort er ook bij. Je spreekt juist een ander moed in. Een hart onder de riem steken.
Liefs Cecylia
Dank je wel, Cecylia, Je hebt gelijk, het hoort er gewoon bij. Niemand is altijd vriendelijk en dat hoeft ook niet. Zeker niet als je nogal veel te verduren hebt, daar kun jij over meepraten.
Ohh lieve Hanneke!
Nee, dat haar is nu niet het ergste voor je. Wat er achter dat haarverlies zit, dáár gaat het om. Dat is ontzettend heftig!
Je toont onomstotelijk je enorme veerkracht, hapje humor, tegendraads waar je gelijk hebt, en realiteitszin. En dat verwoordt je weer alla jij. Prachtig! En hat raakt me zo dat het in mijn hart fijntjes pijn doet.
Bewonder je enorm en heb je evenzo lief!
En jij mag hier stekelen zo veel je wilt. Wij herkennen, erkennen en zijn blij met elke prikkelende stekel. Voor ons doen ze geen zeer :-)
Liefs xxxx en heel veel xxxxxxxxxxx Hebe
Precies, het is wat Karin ook schrijft; wat er áchter dat haarverlies zit.
Vandaag kreeg ik trouwens een appje van iemand die geen kanker heeft, en precies ditzelfde schreef. Dus dat gebeurt gelukkig ook.
En ik wil best nog eens wat stekelen hoor Hebe, als ik jou daarmee een plezier doe.
Ach, en dan ook nog je haar verliezen... Maar bij jou rijmt 'stekeltjes' dan toch weer op 'rekeltjes'. Klasse, die humor!
Daarom durf ik ook mijn eigen associatie te delen. Wanneer ik aan jou denk met stekeltjes, denk ik aan pizzicato. Als je geen mooie streken meer kunt maken omdat je stok teveel haar is verloren, kun je altijd nog pizzicato spelen.
Heel veel liefs, Margriet
Wat een mooie associatie, Margriet, daarvoor moet je zelf strijker zijn natuurlijk.
Ik zal je iets geks vertellen. Op de dag dat m'n haar eraf was gegaan, deed ik m'n vioolkist eindelijk weer eens open; hoopte dat ik zou opvrolijken van een deuntje spelen. Blijkt dat van één van de twee strijkstokken een heleboel haren hadden losgelaten! Waarschijnlijk omdat ik die stok te lang niet gebruikt had, maar ik vond het wel een mooi staaltje van solidariteit.
Daar heb ik dan weer wat tissues bij nodig....
Hoi Hanneke,
Weer een prachtig herkenbaar gedicht. Zo knap hoe jij toch elke keer weer zo’n mooi gedicht weet te schrijven. Heb je dat je hele leven al gedaan of pas de laatste jaren ontdekt dat dat een van je talenten is?
Sterkte weer voor komende week!
Liefs Bianca
Nee, dat ben ik pas gaan doen toen ik ziek was; het laatste Sinterklaasgedicht was zo'n 35 jaar geleden, denk ik.
Voordat ik dit blog schreef, heb ik het jouwe nog eens herlezen waarin jij ook schreef over je kale hoofd. Het viel mij op dat jij daaronder ook reacties kreeg, dat men hoopte dat jouw mooie lange lokken weer terug zouden komen, o.i.d.. En met bewondering zag ik dat jij heel vriendelijk een paar keer uitlegde dat dit er, gezien jouw levensverwachting, waarschijnlijk niet meer in zat. Pijnlijk en verdrietig!
Want ook bij jou is de reden van het haarverlies natuurlijk zoveel erger dan het haarverlies zelf.
Ik heb dat ook gelezen en werd er plaatsvervangend geïrriteerd van. Begreep niet dat mensen niet even wat verder lazen dan hun neus lang was. Maar Bianca bleef begripvol, respect! XXX
😘
Wat je zegt, sommige reacties zijn niet altijd even passend, maar in plaats van dat ik me er aan irriteer, probeer ik dan steeds toch maar om nog duidelijker uit te leggen hoe het zit. Er zit geen kwade wil achter en mensen willen me vaak dan alleen maar opbeuren denk ik. Soms is de realiteit alleen niet leuker of mooier te maken.
Ja, weer een stukje verlies. Ik begrijp het wel......Mensen denken jou te troosten met dit soort reacties. Bijna sussend, maar eigenlijk juist niet. Het is verschrikkelijk. Dapper, dat je alles er dan maar af haalt. Maar wel weer een stap verder in het proces. Pijnlijk, heftig, stekelig. Ik begrijp het.........
Voordeel is dat je pruik nu beter zit, is mijn ervaring. Wel koud nu! Ik verknipte panties en maakte van het bovengedeelte een soort mutsje onder mijn pruik. Over mijn pruik weer een muts, lekker warm.
Sterkte, lieve Hanneke!
Dank je wel, Bientje, ja, ook jij ziet wat het is: een stap verder in het proces.
Inderdaad blijft de pruik zo wel goed zitten. Maar een muts erover, dat lukt bij mij niet goed, hij is nogal krullerig en rommelig. Gelukkig gaat het volgende week weer dooien (sorry voor de schaatsliefhebbers).
Stekeltjes hier, stekeltjes daar, ze zijn vast allemaal mooi, ze ontspruiten namelijk - letterlijk en figuurlijk - uit een mooi mens. Net als het puntige gedicht. Maar het is niet niks, lijkt me, weeeer een stapje de verkeerde kant op. Van mij krijg je krullen, krullen van de juf, een hele grote bos krullen voor je mooie werk hier en je kracht.
Liefs, Joke
Krullen van de juf. Dat vind ik natuurlijk wèl leuk. Lang genoeg zelf 'juf' geweest!
Dank je wel.
Vooral heel veel sterkte voor jou Hanneke! En dat lief bedoeld...dat is allemaal wel zo. Maar ook over lief bedoeld kan 'men' soms best eerst eens nadenken. Ook lief bedoeld kan gewoon ronduit bot zijn.
Liefs Sandra
Tja, een beetje bot vind ik het ook wel, al is het lief bedoeld. Het valt mij op dat vaak de neiging bestaat om je te willen opbeuren. Of oplossingen te zoeken, voor iets waarvoor geen oplossing is.
Een leuke pruik, het groeit weer aan, opgelost!
Maar helaas, de ziekte is daarmee niet weg.
Nee precies: oh het is moeilijk, help, we moeten het oplossen! Wat mij dan weer opvalt en wat ik wel grappig vind is dat in 'het normale leven' mannen dit in veel situaties doen. Maar als het om ziekte en andere ellende gaat kunnen juist mannen ook vaak gewoon zeggen: wat k*t, terwijl vrouwen zich dan weer in rare bochten gaan wringen. Vaak willen we gewoon even ondersteuning in het rot voelen over die rotsituatie ja, juist het benoemen dat er leuke pruiken bestaan (laten we het maar niet hebben over de opmerking dat het weer aan groeit in jouw geval) of iets dergelijks ondermijnt dat en geeft het gevoel dat je je er niet rot over mag voelen.
Liefs Sandra
Mij werd ook voorspeld dat ik mijn haar zou verliezen en net als bij jou leek mij dat het ergste niet. Ik wilde graag verder leven, dan maar zonder haar. Ik verloor het echter niet. Mijn longarts van toen, die zelf ook een bos krullen had, was elke controle razend enthousiast als ik met de mijne (euh die bos krullen dan) binnen kwam.
Maar ik dwaal af. Je weet dat ik je een enorme flinkerd vind en ook hiermee blijk je dat te zijn. Maar die goedbedoelde opmerkingen, ja, ik kan me voorstellen dat je daar stekelig van wordt!
Nu wel mutsen en pruiken dragen met dit koude weer! Het staat je gelukkig allemaal mooi, mooi mens. Heel veel liefs! XXX
Waarmee maar weer bewezen is dat Frie het anders 'doet' dan anderen. Gewoon je bos krullen houden, en héél lang stabiel voortkabbelen.
Flinkerd, dat vind ik een leuk woord. Net als bikkel.
Overigens toch fijn om te weten dat je longarts ook krullen had, van mij mag je afdwalen hoor.
Ik word hier stil van, dank je Hanneke om dit te delen. En wat een talent om het zo mooi te verwoorden.
veel sterkte gewenst, mijn gedachten zijn bij jou
Van jouw reactie word ik op mijn beurt stil, wallycat.
Veel dank en veel liefs en voor jou ook sterkte!
Lieve Hanneke, ook ik ben inmiddels kaal... Niet van de kanker maar van het middel ertegen, de chemo. Ik hoop van ganse harte dat het helpt!
Als man zijnde lijkt het mij makkelijker. Kaal zijn voor een vrouw heeft toch iets onnatuurlijks vindt de samenleving, ach ja de samenleving, niet te serieus nemen die samenleving.
Gezonde groet, Herwin.
Hoi Herwin,
Ja daar schreef je al over in je blog, dat voor jou de kaalheid eraan zat te komen. Ik hoop dat dit voor jou ook het ergste niet is. Maar ook voor jou een nieuwe fase, zwaardere middelen omdat het vorige uitgewerkt was. Ik hoop met je mee dat het werkt!
De samenleving niet te serieus nemen, dat is een goed advies. Zouden meer mensen moeten doen.
Gezonde groet, dat is ook een mooie, in deze context. Je bent in vorm!
Hoop ook van jou weer eens te lezen hoe het gaat.
Gezonde groet terug,
Hanneke