Je ziet er goed uit!
Het schijnt één van de meeste gemaakte opmerkingen tegen kankerpatiënten te zijn: “je ziet er goed uit!”. Ik ben hem op deze site al vaak tegengekomen en ook ik heb dit heel vaak gehoord, vooral kort na de diagnose. Ik hoef jullie niet uit te leggen hoe vervreemdend dit is als je net gehoord hebt dat je ongeneeslijk ziek bent.
Ik besprak dit met de ziekenhuispsycholoog. Ik was toen net begonnen met het schrijven van gedichten en las er één aan haar voor over dit onderwerp. Het was wrang en verdrietig, verwijtend zelfs. Geen fijn gedicht, maar het verwoordde wel wat die opmerking voor gevoelens bij mij opriep.
De psycholoog zei dat ze dit van veel patiënten hoorde. Ze zei: ik ben op zoek naar een manier om er anders tegenaan te kijken. Zou het mogelijk zijn, het gewoon als een compliment te zien? Ben je bereid je erin te verdiepen wat iemand ermee bedoelt? Is het eerlijk om mensen te verwijten dat ze dit zeggen?
Ik wilde het graag een kans geven en zei: “Ik zal erover nadenken.” Daar had ik niet veel tijd voor nodig. Al in de gangen van het ziekenhuis begon ik een vervolg op het gedichtje te maken, dat er een heel andere wending aan geeft. Toen ik thuiskwam, was het af. De volgende keer heb ik het opnieuw voorgelezen aan de psycholoog en haar hartelijk bedankt.
Sindsdien stoort het me niet meer als mensen dit zeggen. Mijn antwoord is gewoon: Dank je wel.
Je ziet er goed uit
Je ziet er goed uit!
Wat raar is dat toch
Toen ik gezond was
zei niemand dat
en nu ik ziek ben
bijna iedereen
Je ziet er goed uit!
Ik ben niet kaal
niet uitgemergeld
niet bleek als een lijk
ik heb geen prednizonkop
Nog niet
Je ziet er goed uit!
Dus het valt mee, toch?
Kun je nog lopen?
Dat is al heel wat, toch?
Kun je nog fietsen?
Nog wel
Je ziet er goed uit!
Maar kijk in mijn ogen
en je ziet mijn angst
Kijk in mijn hart
en je ziet mijn pijn
Kijk in mijn ziel
en je ziet mijn verdriet
Je ziet er goed uit!
Maar ik voel me zo naar
ik ben zo alleen
ik doe niet meer mee
ik huil zo veel
ik ben zo moe
Je ziet er goed uit!
Maar ik ben zo ziek
ik word niet meer beter
ik ga eraan dood
Het valt niet mee
maar jij wil het niet zien
Nee: je ziet er goed uit!
Maar wacht eens,
je maakt me een compliment
bedoel je
‘k ben blij dat je er nog bent
bedoel je
ik zie dat je nog lacht
bedoel je
ik zie je levenskracht
bedoel je
ik zie dat je volop nog leeft
bedoel je
ik zie dat je om me geeft
O ja zeg, je maakt me een compliment
bedoel je
ik zie dat je Hanneke bent
Ja: ik zie er goed uit!
Dank je wel
Dit gedicht komt van mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
Liefs en sterkte voor jullie allen,
Hanneke
35 reacties
Wat mooi! Bedankt.
groet Mirjam
Lief van je, Mirjam. Heb je profiel bekeken, zie dat je ook in de palliatieve fase zit. Ik wens je kracht en troost toe.
Heel herkenbaar en erg mooi geschreven Hanneke!
Groet,
John
Bedankt, John. Ik heb ook op jouw blog gekeken. Wat heftig allemaal. Wens je heel veel sterkte
Vaak iemand die niet dichtbij het gevoel van je is ,is het moeilijk om contact te maken .Ik zie dit als eerste contact om er wel over te beginnen . Ze vinden het moeilijk . Vaak willen ze het begrijpen maar kunnen het niet . Maar de gedichten zijn mooi ! Maar . werkelijk is het zo ook .
Bedankt, dit voegt weer iets belangrijks toe voor mij. Ik denk dat je gelijk hebt: het is een poging om contact te maken. Daarom ben ik blij dat ik geleerd heb om het als een compliment te zien en dank je wel te zeggen. Mensen bedoelen het echt goed.
Inderdaad... zo herkenbaar en zo mooi!
Bedankt voor je lieve reacties!
Ik heb ook naar jouw blog gekeken. Dat je voor altijd 'patiënt af' mag blijven!
Ik wens je veel sterkte met het oppakken van je werk en het verwerken van alles wat je hebt meegemaakt.
Heel erg herkenbaar. Maar vaak weten ze ook niet wat ze moeten verwachten. Ook ik had altijd het idee als je kanker hebt zie je er ziek uit. Van de behandeling of van de pijn en ziekte. Dit beeld heb ik omdat mijn tante er ziek uitzag mijn vader had alvleesklierkanker en was geel werd heel erg mager .
Dus ja als je dat beeld voor ogen hebt.....
Liefs Alice❤
Prachtig verwoord.👍
Bedankt voor je reactie, Alise. Klopt helemaal! Het is verwarrend voor mensen dat ze niet zien dat je zo ernstig ziek bent. Ik heb ook dierbaren verloren die er heel slecht uit zagen door de behandelingen en de ziekte, vooral in de laatste fase...
Nu, na twee jaar, mag ik blij zijn dat ik het nog steeds te horen krijg. Want ik ben dank zij de behandeling nog nauwelijks achteruit gegaan en daar heb ik heel veel geluk mee!
Veel liefs en sterkte weer voor jou,
Hanneke
Hallo lieve Hanneke. Wat heb je dit prachtig beschreven Zo herkenbaar. Na 6 chemo kuren vond iedereen mij er ook nog goed uitzien. Maar dat vond ik zelf toen absoluut niet. Ik had hamsterwangen. Mijn ogen straalden niet meer en ik had een grauwe huidskleur. En toch vond de omgeving mij er wel goed uitzien. Ik geloof nu door jouw gedicht dat zij toen eerlijk tegen mij waren. Zij keken gewoon op een andere manier naar mij dan dat ik zelf deed.
Warme groet Dasje 🌹🌹🌹
Lieve Dasje,
Fijn om van je te horen, bedankt voor je reactie en een hele serie 'hartjes'. Ja die mensen bedoelden het bij jou natuurlijk ook alleen maar lief, maar het is voor jezelf zo verwarrend. Ik zei het ook ooit tegen een collega die terugkwam na borstkanker. Toen zei ze: "ik heb nog nooit zo vaak gehoord dat ik er goed uitzie als sinds ik kanker heb." Sindsdien ben ik daar wel voorzichtig mee geworden. Mijn vriend kreeg het ook steeds te horen toen hij prostaatkanker had. Maar zelf zei hij het weer tegen zijn buurman en die antwoordde: "dat komt van de prednizon." Had ook hamsterwangen!
Voor mij voelde het vooral wrang omdat ik die chemo's, operatie en bestralingen waardoor ik er slecht uit zou gaan zien, niet meer kreeg. Dus ik zag er vooral nog zo goed uit omdat ik niet meer beter kon worden. Dat is moeilijk uit te leggen.
Ik was heel blij dat ik het op een andere manier leerde op te vatten. Ik wil geen energie verspillen aan ergernis over goedbedoelde opmerkingen. Iedereen is heel lief voor me, dat staat voorop en daar ben ik blij mee.
Hartelijke groet,
Hanneke
Hallo Hanneke,
inderdaad heel wrang dat je geen zware behandelingen meer kan krijgen. Ik herken het effect van die goedbedoelde opmerkingen. Bij mij was het in het begin van het behandeltraject wel zichtbaar, vond ik zelf (kaal, vermoeid en slechte huid etc), maar intussen is er nog maar 1 behandeling over, die gelukkig wel de ziekte stilgezet heeft. en ik merk dat mijn lichaam toch nog weer herstelt.
Ik ben nu erg dankbaar dat die behandeling (immuuntherapie) er is, maar begin wel te beseffen dat, ondanks dat ik nu weer energie heb, er goed uitzie en weer wat actiever ben, de ziekte niet meer te genezen is, dat ik altijd met die gedachte blijf zitten. Onzekerheid over de toekomst, maar toch nog toekomst hebben...
Vragen over "hoe vul ik dat nu in? Wat is het waard om energie in te steken? En waar doe ik dit allemaal voor?"
Ik sta na ruim zes maanden in de dom-doorgaan-stand ineens vast: krijg op verzoek nu psychologische hulp. Het was misschien handiger geweest om dat eerder te krijgen? Hoe is jouw ervaring daarmee.
Ik heb heel veel steun van de mensen om mij heen, velen proberen te begrijpen wat het is, maar hier op deze site en jouw gedichten lezend herken ik mezelf en mijn gevoelens.
Dank je
Astrid
Bijzonder om nu nog een reactie te krijgen op een gedicht van lang geleden. Ja, dat altijd maar moeten leven met die ongeneeslijke ziekte, dat is en blijft moeilijk.
Wat je vraag betreft: ik heb direct na de diagnose (en bij mij was de ziekte meteen al uitgezaaid) hulp van de medisch psycholoog in het ziekenhuis geveaagd. Kon door de oncoloog worden doorverwezen. Ik heb daar veel aan gehad. Zij was gespecialiseerd in mensen met een lichamelijke ziekte, had daar veel ervaring mee. Ze heeft me voooral geholpen met de vraag of ik nog zou gaan werken, met de sociale kanten van de ziekte en met acceptatie. Inmiddels is dat alweer ruim een jaar geleden
Ik weet niet of je het beter eerder had kunnen doen. Blijkbaar is dit voor jou het moment. De vragen die jij noemt zijn nu heel belangrijk.
Ik vind het fijn dat je herkenning vindt in mijn gedichten. Weet dat jouw reacties ook veel voor mij betekenen. Ik zag jou hier nog niet eerder, hoop dat jij ook steun en begrip zult vinden op deze site. Voor mij is het enorm behulpzaam. Dus hopelijk zien we elkaar hier vaker.
Veel sterkte en liefs,
Hanneke
Wat een mooie kijk hierop Hanneke. Prachtig gedicht. Van positiviteit krijg je meer energie. Dus deze houd ik erin!
Liefs, Suuse
heel herkenbaar! en wat een mooi gedicht ,groetjes Marjo
Dank voor je lieve reactie, Marjo. Ja, het is wel duidelijk dat heel veel mensen dit meemaken!
Sterkte voor jou en hartelijke groet,
Hanneke
Weer zogoed verwoord, dank je wel. 💐
Hey Hanneke,
Ja!!!! Hij is erg mooi! Ik ga hem overschrijven. En ja, meestal lukt het me om het van de mooie kant te ervaren. Of anders me er snel overheen te zetten. Daarvoor heb ik echt wel tijd nodig gehad hoor. Het voelde zo vaak alsof ik kritiek kreeg. Loslaten en er boven staan, heb ik echt moeten leren. En ja, soms.... gaat dat dan weer een beeetje mis....
Bedankt, Hebe. Ik was destijds echt blij met de hulp van de psycholoog. De sociale kant van het ziek zijn is ingewikkeld, daar ging het vaak over in die gesprekken. Ik probeer zo min mogelijk me te ergeren aan goed bedoelde opmerkingen, me te richten op alle liefde die ik krijg. Ergernis is zo zonde van je energie, maar het lukt ook niet altijd natuurlijk.
Bij je andere bericht heb ik net een hartje geplaatst, misschien heb je er nu twee van mij, want je raadt het al.... vergeten of ik dat vanmiddag al had gedaan!
Twee is mijn geluksgetal.....hihi, heel goed dus!
Hoi,
Even mijn eerste reactie hier op jouw blog [ ik ben net begonnen hahaha ]
Erg treffend gedicht, alleen ben ik bij veel mensen iets sceptischer ...
Het is voor anderen ook veel makkelijker om te zeggen dat je er goed uit ziet,
want daar kunnen ze mee omgaan.
En ik vraag mij ook wel eens af of heel veel mensen [ je naasten wel natuurlijk!!]
het eigenlijk wel willen weten hoe jij je voelt??
Ik heb het enkele jaren geleden, toen ik nog niet wist wat ik nu weet,
eens enkele dagen uitgeprobeerd.
Tegen iedereen die ik tegenkwam en de loze kreet gaf van "hoi, hoe gaat het ? "
gaf ik als antwoord KLOTEN !!!
Weet je dat bijna niemand dat hoorde !!
Ik ben door veel dingen in mijn leven het "vertrouwen" in mensen echt voor
een groot stuk kwijtgeraakt.
Ik ben beslist geen pessimist , maar wel een optimist met levenservaring!
Ik ga weer verder met lezen [ zolang ik nog fut heb...hahaha]
Groetjes Hans
---
Dank voor je reactie.
Ik vind het nog steeds een domme opmerking, maar op deze manier heb ik minder last van.
Ook hoog op de irritatieladder scoren bij mij: " Je moet van elke dag genieten" en "positief blijven!" Vooral als iemand dat zegt die zelf niks mankeert.
Mocht je nog iets van mijn blog willen lezen, "Een hart onder de riem" gaat daarover. Het gedicht heet Gekanker. Dat iedereen maar loopt te kankeren over niks en wij geacht worden positief te zijn. De omgekeerde wereld volgens mij.
Hartelijke groet,
Hanneke
Ik ga echt verder lezen, maar ik heb ook niet de hele dag
veel zin en energie....
Groetjes Hans
---
Hoeft helemaal niet Hans!
Goedemorgen Hanneke,
Hoe gaat het met jou en je man ???
Ik heb natuurlijk al weer een paar gedichten van je gelezen en sommige raken
mij best wel.
Die laatste over "Drank" vond ik ook wel een beetje toepasselijk, alleen net
even iets anders...
Ook ik heb vroeger VEEL teveel gedronken en gefeest, gelukkig geen drugs!!
Maar nu bijna 16 jaar geleden heb ik mij vrijwillig laten "opsluiten" in een
kliniek en sinds die dag geen druppel meer gedronken.
Zo ook enkele jaren geleden met roken [ ik rookte ongeveer twee
pakjes per dag !! ] van de ene dag op de andere gestopt.
Als ik nu dus longkanker , leverkanker of wat dan ook had gekregen, had ik
met twee middelvingers voor de spiegel kunnen gaan staan en zeggen
tegen mijzelf "eigen schuld dikke bult grote lul !! "
Maar nee.....ik kreeg een HERSENTUMOR....een kankersoort waar je echt
helemaal geen "schuld" aan kan hebben, want dat krijg je of niet.
Snap je mijn frustratie in het begin dat ik zolang probeerde redelijk
gezond te leven en dan toch iets krijgen waar ik niemand de "schuld" van kan geven??
Het roken mis ik na al die jaren nog steeds elke dag, zeker nu in mijn situatie,
en denk soms wel eens er eentje op te steken.
Maar ik ben zo bang om het weer zo benauwd te krijgen...Pfffff
Dus dat doe ik maar niet..hahaha
En weer gaan drinken denk ik dat dat ook geen goed idee zou zijn, want dat
zou dan ook weer totaal uit de hand lopen...Pfffff
Geniet jij maar lekker van af en toe een glaasje, ik kan het jammer genoeg niet meer.
Groetjes hans
---
Bedankt voor je mooie, eerlijke reactie.
Jazeker, ik snap die frustratie maar al te goed. Kanker is een loterij en wij hebben helaas het verkeerde lot getrokken. Daar is geen enkele reden voor. Botte pech is het.
Veel sterkte weer en hartelijke groet,
Hanneke
Mooi gedicht, ik kan ook niet goed reageren op 'wat zie je er goed uit....Maar jouw inzicht geeft weer stof tot nadenken.
Hoi Nathaliesonja,
Dank voor je reactie op dit blog van lang geleden. Het is duidelijk dat heel veel mensen dit te horen krijgen, en het is zo ongemakkelijk. Ik heb er ook in veel andere blogs over gelezen.
Ik wens je veel sterkte,
Hanneke
Raakt me diep, dank je wel hiervoor
Liefs Yvonne
Raakt me diep, dank je wel hiervoor
Liefs Yvonne
Raakt me diep, dank je wel hiervoor
Liefs Yvonne
lieve ViooltjeM
jeetje wat een herkenbaar stukje is dit ,ik heb dat hier ook al veel en vaak gelezen en bij ons thuis was het ook aan de orde het was het eerste wat mensen die op visite kwamen zeiden en soms zelfs in de keuken tegen mij zachtjes goh hij is nog gewoon hoe die was en wat ziet ie er goed uit ,ik kon geen antwoord geven dan meer anders zou er niet meer vriendelijks uitgekomen zijn ,want ik vond het de domste opmerking die er is ,maar moet je nu ook heel eerlijk zeggen dat mede door je prachtige gedicht die echt wel binnen kwam zo heb ik het nog nooit bekeken ,dus ik leer weer eens veel ,geweldig om zo te kunnen schrijven en zulke gedichten te kunnen schrijven maar de reden vind ik wel heel erg voor je wil je dan ook heel veel sterkte wensen sterkte moedige vrouw die je bent lijkt voor mij soms hier of hier alleen Kanjers zijn waarvan jij er een bent
warme lieve groet hes xx
Lieve Hes,
Wat bijzonder, een reactie op mijn eerste blogje van ruim 2 jaar geleden! Jullie kennen hem dus ook, die opmerking. En wéér denk ik: wat raar is dat toch. Zo verwarrend, als je net zo'n zware diagnose hebt gehad!
Ik ben nu al 4,5 jaar ziek en mijn conditie is enorm achteruitgegaan door alle behandelingen en de voorschrijdende ziekte. Maar nog stééds zeggen mensen het tegen me. Van de week bleef iemand het maar herhalen. Ik zei als eerste reactie dat mijn haar niet echt was. Toen stond die pruik mij natuurlijk zoooo leuk, je zag er níets van. En toen nog een keer: je ziet eruit alsof er niets aan de hand is. Toen zei ik: "maar jij ziet niet wat ik voel". Ik had me na dagen uitgeteld op de bank met veel pijn en moeite naar de supermarkt gesleept.
Dus het als een compliment zien en 'dank je wel' zeggen, dat lukt me niet meer. Goed dat jij me even aan dit blogje herinnert. Ik moet het toch maar weer proberen. Want anders ontregelt het me te veel.
Liefs en dank voor je fijne reactie,
Hanneke
Lieve Hanneke
Dat klinkt alsof ze jou een tijd niet gezien heeft en overduidelijk niet goed wist wat ze zeggen moest ,misschien had ze dat eerlijk moeten zeggen dat ze niet weet wat ze zeggen moet of misschien gewoon vragen hoe voel jij je nou echt dan is het aan jou om er iets over te zeggen of niet als je er op dat moment geen behoefte aan hebt ,het blijft moeilijk en idd niemand behalve jijzelf weet hoe het er van binnen uitziet ,wordt je er soms ook gewoon moe van uitleggen wat veel mensen toch niet snappen ,das lang lieverd ,wat verdrietig dat je achteruit gaat ,uit zich dat in moe zijn if ook in andere dingen en heb je mensen om je heen die jou dingen uit handen nemen .
Liefs hes🌻