zingeving heeft dat nog zin of heb ik er geen zin meer in
Hoi allemaal,
Het is een lange titel die ik gemaakt heb van deze discussie, maar zelf vind ik hem wel mooi. :-)
Bij mijn partner is de kanker terug gekomen en volgens de artsen zou er niets meer aan te doen zijn. De prognose was nog een jaar, misschien anderhalf. Dat was in februari 2016. Inmiddels zijn we een jaar verder en eigenlijk gaat het heel goed met mijn partner. Maar, altijd die maar, wat doen we nu? Na de eerste hektische maanden van overleven, zijn we wel tot de conclusie gekomen dat we moeten genieten van de tijd de er is. Je leeft tenslotte nu en niet straks. Maar hoe moet je eigenlijk nu verder? Wat altijd zo normaal was, plannen maken, afspraken, vooruit kijken enz.. enz. dat doen we wel, maar altijd zit er iets in ons achterhoofd, "ja dat kunnen we nu wel bedenken, maar ...." . Het valt ons niet mee om nog ergens voor te gaan als mens, bedoel ik. Ik weet niet of ik wel zin heb om mijn leven zin te geven als hij er niet meer is. Waarom zou ik het dan nu gaan doen. Ik krijg het niet goed onder woorden merk ik. We willen gewoon niet dat ons leven alleen maar draait om ziek e/o doodgaan. We willen niet dat we alleen maar de dingen nu doen, omdat het straks niet meer kan. Maar hoe doe je dat? We willen graag zin geven aan ons individuele leven en aan ons leven gezamenlijk, maar op de één of andere manier blijven we maar rondzwalken als een stel kippen zonder kop. We doen dit, we doen dat, we doen van alles wat, maar we komen nergens.
Dus kortom, hoe ga je leven met een doodvonnis? ps. dat klinkt wel heel zwaar al zeg ik het zelf. Begrijp me niet verkeerd hoor, ons leven nu is helemaal niet zo verkeerd, maar van dat rondzwalken willen we wel af. Er moet gewoon weer richting komen.
5 reacties
Het lijkt me een lastige situatie waar jullie in zitten.
Wellicht kun je je vraag beter stellen in de groep: Omgaan met kanker: niet meer beter worden. Ik denk dat je daar meer mensen vindt die je van tips kunnen voorzien.
De groep waar je hem nu in gesteld hebt, is meer bedoelt voor tips aan kanker.nl, voor verbetering van het platform.
Je kunt je tekst kopiëren en plakken in een nieuwe vraag in eerder genoemde groep. Daarna kun je deze discussie verbergen. Dat kan ik ook voor je doen.
Groet,
Deborah Bothe (community manager kanker.nl)
Ik sluit me aan bij wat Deborah schrijft. Wat mij echter opvalt is dat het woord moeten regelmatig voorkomt. Zo zou je "wij moeten genieten" eens kunnen vervangen door het woordje "bewust zijn van iedere dag die ons nog gegeven is". Jullie moeten niets maar kunnen nog veel doen.
Ik ben zelf geen patient maar vergelijk het met tijdstip waarop ik met pensioen ging. Ik toen hoorde ik veel "je gaat nu zeker lekker genieten van je pensioen". En voor die tijd??Nee ik heb dat moeten genieten door het woordje"" bewust zijn van de tijd" en de vrijheid om dingen wel of niet te doen vervangen
Maarten P
Deze situatie ken ik heel goed van toen mijn vriend een kleine negen jaar geleden aan kanker overleed en van nu ik zelf al weer acht jaar multipel myeloom heb. Alle ziekenhuisafspraken, alle medicijnen met de nodige bijverschijnselen, alle beperkingen en pijn hebben een grote invloed op mijn leven. Tegelijkertijd heb ik veel interesses, doe ik vooral vanuit huis veel vrijwilligerswerk en geniet ik samen met mijn huidige vriend volop van wat we wel kunnen doen. Als mensen willen weten hoe het met mij gaat, hou ik het zo kort mogelijk. Laat ze mijn blog maar lezen, ik heb geen zin om de hele dag alleen maar met ziekte bezig te zijn. Deze week, over drie maanden of over vijf jaar kan er een einde aan mijn leven komen. Inmiddels heb ik dat ook regelmatig bij mede-patiënten zien gebeuren. Ik weet dat en dat kan ik een plek geven, en gelukkig heb ik nog iedere dag goede zin. Eigenlijk heb ik gewoon geen tijd om mij er ongezond veel mee bezig te houden. Inmiddels ben ik bijna 72, en kan ik net zo goed plotseling aan iets anders overlijden. En het contact met vrienden en het vrijwilligerswerk zorgen voor veel zingeving. Maar wat dat betreft heb ik er in mijn inmiddels lange leven ook wel eens anders voorgestaan.