Werken na kanker
Hallo,
vorig jaar juli kreeg ik de diagnose melanoom, mijn hele wereld stortte in. Ik was helemaal in paniek. Ik kreeg de uitslag 4 dagen voor mijn vakantie, de dag van de diagnose en de dag er na heb ik nog gewerkt maar ik kon niet meer, ik heb toen besloten om me ziek te melden. Helaas werd ik op de eerst dag gebeld door verzuim met de mededeling dat ze me weer hersteld gingen melden want ik was mobiel in goede staat en ik kon nog genoeg genieten van m’n vakantie, als ik een gebroken been had dan was het een ander verhaal aldus het verzuim, 3 weken daarna werd ik geopereerd en zijn er lymfeklieren in m’n oksel verwijderd.
er volgde nog een scan om te kijken of er uitzaaiingen waren, dit was gelukkig niet het geval, wel werd er borstkanker geconstateerd (triple negatief) een zwar traject volgde en werd continu door het verzuim gebeld…ook met de vraag of ik tussen de chemo’s door niet even kon werken (ik werk zelf in de zorg)
nu heb ik anderhalf week geleden heb ik m’n laatste bestraling gehad…m’n traject zit er op. Continu blijft het verzuim mij bellen, ik voel me hierdoor erg opgejaagd en gepusht, ik heb het gevoel dat ik niet kan bijkomen van alles. Geestelijk zit ik er ook wel een beetje door puur door het gebel van het verzuim. Ik heb over 2 weken een gesprek met de psycholoog, deze heb ik ingeschakeld op verzoek van m’n bedrijfsarts (waar ik vorige week m’n 1e gesprek mee heb gehad) en ik merk dat ik paniekaanvallen aan het ontwikkelen ben.
een heel verhaal ;)
maar mijn vraag is eigenlijk wanneer gaan de meeste mensen weer aan het werk? Ik ben er nog niet aan toe, heb veel wat ik nog moet verwerken en daarbij heeft het verzuim uitspraken naar me gedaan waar ik het heel moeilijk mee heb. Volgende week heb ik ook een gesprek met m’n leidinggevende hierover want het laat me niet los.
groetjes Agnes
Antwoord
Hallo Agnes,
Jij hebt met eerst een melanoom en vervolgens borstkanker een hele zware tijd achter de rug.
Je hebt net de laatste behandeling gehad. Dat is het moment waarop menigeen heel blij is dat de behandeling klaar is, maar het is ook het begin staat van een hersteltraject. Het is het moment waarop je tot de conclusie komt dat je zowel mentaal als fysiek nog lang niet de oude bent.
Je geeft aan dat je paniekaanvallen hebt. Het is heel belangrijk dat je nu goed kijkt waar je bij gebaat bent. Ondersteuning door een psycholoog, zoals de bedrijfsarts adviseert, lijkt met heel waardevol.
Ik kan me voorstellen dat je fysieke conditie ook nog niet goed is. Dan is het goed om te kijken of je ook gebaat bent bij ondersteuning gericht op het hertel hiervan. Ik denk dan aan training onder begeleiding van een oncologisch geschoold fysiotherapeut.
Deze combinatie kan je herstel ondersteunen.
En dan is er nog het werk. Je vraagt wanneer de meeste mensen weer aan het werk gaan.
Dat wisselt per individu. Sommige mensen vinden het fijn om, tijdens de behandeling, in goede weken, wat werkzaamheden te verrichten. Anderen zijn daar helemaal niet toe in staat en beginnen na de behandelingen, op geleide van het herstel met een geleidelijke opbouw. Ook kan het dat het, zoals jij beschrijft, ook dan nog niet lukt om het werk te hervatten. Je moet nog veel verwerken en dat kost veel energie.
Toch is het ook in dat geval goed om te kijken hoe het werk je herstel kan ondersteunen.
Doet het je goed om bv te starten met korte bezoekjes aan het werk en daarbij een collega of je leidinggevende te spreken? Je kunt dan, terwijl je nog bezig bent met je hersteltraject, weer een beetje bijpraten met mensen op het werk. In de loop van de tijd komt dan wel het gevoel dat je in staat bent om weer wat op te gaan bouwen. Het is dan belangrijk om een beperkt aantal uren, verspreid over de week te starten met kleine taken zonder tijdsdruk, zodat je dit in je eigen tempo kunt doen. Je moet zelf de regie hebben over je opbouw, maar wel in goed overleg met je leidinggevende. Verder moeten ook de collegae hiervan op de hoogte zijn zodat er geen misverstanden zijn.
Je hebt pas vorige week het eerste gesprek gehad met je bedrijfsarts. Jammer dat dit contact niet eerder heeft plaatsgevonden. Het was veel beter geweest als je vanaf het begin met enige regelmaat contact had gehad met de bedrijfsarts. Die had met je kunnen kijken waar jij in iedere fase bij gebaat was, hoe je contact had kunnen houden met het werk, bij welke ondersteuning je gebaat zou kunnen zijn, etc. Dat heb je gemist omdat je alleen gebeld bent door iemand van verzuim. In plaats van ondersteuning tijdens je verzuim heb je dit ervaren als druk en dat doet je herstel geen goed.
Binnenkort heb je een gesprek met je leidinggevende.
Mijn advies is om zelf goed te bedenken waar jij in deze fase bij gebaat bent en dat ook te verwoorden aan je leidinggevende. Neem de regie en leg uit dat je nu nog niet in staat bent om te werken, maar bv wel regelmatig even op bezoek wilt komen en vervolgens, op geleide van een regelmatige evaluatie, je werk geleidelijk wilt opbouwen.
Ik wens je veel succes en sterkte met je herstel en werkhervatting in een goede balans!
met vriendelijke groeten,
Cobi Oostveen, bedrijfsarts consulent oncologie