Hoe help ik een bevriend stel waarbij juist de partner van de door kanker getroffen persoon het bijzonder moeilijk heeft in de omgang met het helaas niet al te rooskleurige toekomstperspectief?

Behalve dat het natuurlijk verschrikkelijk is voor de patiënt zelf (die bijzonder goed met 'het vonnis' om lijkt te gaan), vind ik het minstens net zo erg om de partner ook nog eens zo te moeten zien lijden.

De partner heeft een 'relatief dikke huid' waardoor de eerste gemaakte stappen richting professionele hulp niet echt aanslaan. In tegendeel zelfs, door de lakse reactie van de 'eerste lijn instanties' op de 'subtiele roep om hulp', is er een gevoel ontstaan 'van het kastje naar de muur gestuurd te worden'. In zo'n emotioneel gebeuren is dat het laatste wat zo iemand verdient.

Ik wil zielsgraag helpen, maar verder dan een luisterend oor en arm om de schouder kom ik ook niet. Zijn er specifieke professionals die hier pro-actief de draad kunnen proberen op te pakken? Of zijn er nog andere mogelijkheden?

Antwoord

Beste Henkkie, 

dat is inderdaad een hele lastige en verdrietige situatie, ook om te moeten aanzien. Een luisterend oor en een arm om de schouder zijn de allerbelangrijkste hulp die je op dit moment kunt geven. Mocht er op termijn toch meer professionele ondersteuning nodig zijn, dan zou je kunnen bespreken of je kunt helpen bij het contact leggen. Soms is er bij een inloophuis ook een partnergroep, dat kan van waarde zijn vanwege het delen van ervaringen met lotgenoten. 

Als er sprake is van niet meer kunnen genezen is het boek Medereiziger een goed hulpmiddel. Dat is speciaal geschreven voor partners van palliatieve patiënten. Ik hoor daar vaak heel positieve reacties op vanwege de herkenning en het benoemen van allerlei dingen die speciaal bij de positie van partners past. 

Heb je hier wat aan? Veel sterkte, ook aan de zijlijn zo iets meemaken is niet eenvoudig. 

Laatst bewerkt: 21/11/2022 - 10:46