Onbegrip tussen partners

17 augustus 2020 om 09.46
515 x gelezen

Ik heb sinds mei '20 borstkanker,  krijg momenteel chemo.  De dagen na de chemo ben ik enorm moe en misselijk.  Mijn huishouden loopt in het honderd,  de dagen dat ik me beter voel, ben ik alleen maar bezig met "inhalen van de was en de plas". Ik heb gevraagd of de gemeente kan bemiddelen voor poetshulp, want ik kom zelf niet meer toe aan iets leuks doen bv wandelen voor mijn conditie.  De gemeente kan hierin niks betekenen,  omdat verwacht wordt dat mijn man wat overneemt in het huishouden.  Echter,  mijn man is boer, heeft nooit iets gedaan binnen (ook niet buiten,  de grote tuin enz...komt ook allemaal op mijn schouders). Voor ik in de ziektewet ging, werkte ik als wijkverpleegkundige,  en doe nu ook nog assessments enz voor mijn werk. 

Ik vraag soms aan mijn man om bv de vaatwasser uit te laden of te stofzuigen,   zelfs dat is teveel gevraagd,  hij vindt dat alles best kan blijven liggen. Wij hebben een hond én enkele katten binnen,  het dierenhaar zweeft bij elke beweging door de lucht.  Hierdoor wordt ik emotioneel,  huil dan, en voel me niet gesteund tijdens mijn ziekte. Ik krijg zelfs het gevoel dat hij me liever kwijt zou zijn, en dat maakt me verdrietig. 

Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Moet ik alles gewoon laten liggen,  zodat het voor iedereen een vieze onleefbare situatie wordt? Waar kan ik terecht om mijn zorgen hierover te uiten?

Antwoord

Beste Idieh,

Wat een zware tijd heb jij achter de rug zeg, waar je nu ook nog middenin zit met de chemo. Daar komt bij dat het helaas voor jou nu thuis ook niet een plek is om tot rust te komen en gesteund te voelen, als ik je verhaal zo lees. 

Ik kan me goed voorstellen dat je hier emotioneel van wordt, het is niet niks alles bij elkaar. Dat roept dan een hoop nare gedachten en gevoelens op. Het kan dan al helpen als thuis even wordt geholpen met wat praktische zaken. Als ik je bericht lees kwam het praktische (huishouden) voor mei 2020 ook al voornamelijk op jouw schouders. Door de kanker wordt jullie situatie nu pijnlijk anders (of wellicht juist expliciet gemaakt). Je man doet eigenlijk zoals hij gewend was om te doen, maar bij jou gaat dat door de ziekte en de chemo even niet zoals normaal natuurlijk.

Het doorbreken van dit soort patronen begint door erover te praten. Heel praktisch in eerste instantie wellicht in jullie geval. Maar natuurlijk wel ingegeven door de kanker en de kankerbehandelingen, en wat dat allemaal bij jou oproept. Jullie zijn in ieder geval niet de enige personen in een relatie die hier doorheen gaan. En zijn dan ook veel praktische boeken beschikbaar, zoals Samenwerken bij Kanker (https://www.boompsychologie.nl/product/100-2458_Samenwerken-bij-kanker). Dit kan jullie wellicht al een aantal handvatten geven om hierover in gesprek te gaan en hier samen doorheen te komen.

Het kan ook fijn zijn om hier samen over te praten onder begeleiding van een psycholoog. Dat kan voor jullie allebei hulpvol zijn om goed te kunnen uiten van jullie denken en voelen. In Nederland zijn er zorginstellingen die zich gespecialiseerd hebben in psychologische zorg rond kanker. Aan mensen met kanker, maar ook hun naasten. En dus ook aan koppels: kanker kan namelijk behoorlijk wat losmaken in relaties (of expliciet maken wat er altijd al ergens was). 

Op deze pagina staat een overzicht van deze instellingen: https://www.kanker.nl/hulp-en-ondersteuning/vind-hulp/zorgaanbod/28 

Ze zijn verspreid over het hele land, en je kunt ze altijd even bellen om te bespreken of dit misschien iets is voor jullie.

Hoe dan ook heel veel sterkte gewenst de komende tijd.

Hartelijke groet,

Matthijs de Wit
 

Laatst bewerkt: 21/11/2022 - 10:46