Hallo,

24 oktober 2021 om 20.27
98 x gelezen

Hallo, 

Ik ben een alleenstaande moeder van een zoon van 12.Ik heb eind maart de diagnose darmkanker gekregen. Ben 7-7-21 geopereerd (hipec) Naast een heel groot stuk dikkedarm, zijn ook m'n baarmoeder en eierstokken verwijderd. Gelukkig is alles goed gegaan, zoals het lijkt ! Mijn zoons vader is in juni 2015 overleden aan de gevolgen van kanker in zijn hoofd. 

Ik vindt het lastig (ik zelf niet) om er met mijn zoon over te praten,hij wil dat meestal niet. Hij wil ook niet dat mensen aan hem vragen, hoe het gaat.. 

Hoe kan ik hem het beste begeleiden ? 

Mvg Janine 

Antwoord

Beste Janine,

Wat een pittige situatie voor jouw en je zoon. Vooral omdat eerder al zijn vader overleden is aan kanker. Mooi dat je hier je vraagt stelt, want het kan zeker een uitdaging zijn het gesprek aan te gaan met (pre)-pubers.
We zien wel regelmatig jongeren van deze leeftijd die er niet over willen praten en vooral zo normaal mogelijk willen zijn. Voor pubers is een dergelijke gebeurtenis op dit moment van hun leven vaak ingewikkeld. Op het moment dat jouw zoon in de levensfase is dat hij zich langzaam wil losmaken van zijn ouders gebeurt er iets dat zijn aandacht weer naar het gezin trekt. Zijn moeder is ziek. Het allemaal even iets verder van zich af houden is zijn manier van er mee omgaan. Daarnaast kan het ook zijn dat hij jouw wil beschermen. We zien soms dat jongeren pas met eigen  gevoelens komen, als het weer beter gaat met de ouder die ziek was. 
Wellicht zou je met hem in gesprek kunnen gaan over waar zijn behoefte ligt. Geef je zoon de tijd om er over na te denken en er op zijn eigen manier mee bezig te zijn. Respecteer zijn standpunt, maar vertel hem ook dat het ‘er niet over willen praten’, niet altijd de beste weg is. Zet hem niet onder druk, maar luister goed naar wat hij tussen de regels door zegt of laat zien en houdt hem op de hoogte van belangrijke ontwikkelingen. Het is vaak een beetje een dans, wanneer voelt je de ruimte het even bespreekbaar te maken en wanneer moet je weer een stapje terug. Je kan hem aangeven dat hij altijd vragen mag stellen en met hem in gesprek gaan over wat hij prettig vindt of nodig heeft hierin. Wellicht heeft hij een goede vriend waarmee hij er over praat of een trainer of leraar en wil hij jou beschermen door er niet over te praten. Vaak werkt het beter om deze gesprekken te voeren als jullie bijvoorbeeld samen in de auto zitten of wandelen. Juist omdat er dan geen oogcontact is, wordt praten gemakkelijker.
We zien soms dat jongeren in deze situatie bijvoorbeeld opeens heel boos of verdrietig kunnen worden om dingen terwijl dat eerst niet zo zou zijn. Bijvoorbeeld als ze zich stoten, of iets niet lukt met school. Dit kunnen signalen zijn dat er toch meer in hem omgaat. Dan kan je ook bij hem aansluiten door te benoemen dat er ook wel veel is om verdrietig of boos over te zijn. Een ander signaal kan zijn dat het niet goed gaat op school, moeite met concentreren of daar toch een ander kind zijn. Je kan hierover contact houden met school en in gesprek gaan over wat ze signaleren. 
Daarnaast zou je ook bij hem na kunnen gaan of hij bang is dat jij ook dood zal gaan. Jongeren gaan dit onderwerp soms zelf uit de weg, terwijl ze er wel zorgen over kunnen hebben. Door zelf dit onderwerp aan te gaan kan je hem helpen hier meer over te delen. Het kan dan ook geruststellen als hij weet wie er dan voor hem zou gaan zorgen. 
Je hebt ook een dobbelspel speciaal gemaakt om  in gesprek te gaan over dit onderwerp. Deze is te vinden via Opgeluchtstaatnetjes-1.pdf (harteraad.nl)
Op www.ingeborgdouwescentrum.nl/kanker-in-het-gezin staan ook nog veel tips over dit onderwerp.
Vertrouw ook op je eigen kwaliteiten, jij kent je zoon het best. Wellicht is er wel iemand in jullie netwerk die hierin een rol kan spelen. 

Laatst bewerkt: 21/11/2022 - 10:46