Woede

Ik heb sinds sept 2017 uitgezaaide kanker waarvoor ik op dit moment doelgerichte therapie krijg. Het gaat fysiek goed met mij. Scans zijn stabiel al is de vraag voor hoe lang. Het emotionele stuk vind ik bij vlagen erg moeilijk om mee om te gaan. Ons zoontje is bijna 5 jaar en is regelmatig de grenzen aan het opzoeken. Zowel hij als ik zijn impulsief en extravert van karakter. Dit resulteert te vaak in het schreeuwen naar elkaar. Ik wil dit uiteraard niet, maar het lukt me vaak niet om dit onder controle te krijgen. Voor ik het weet is het er alweer uit. Woorden als: Kom nou eens hier, Niet doen, Luisteren, Oren gebruiken dat soort dingen en uiteindelijk ga je dan ook nog eens dreigen. Mijn lontje is sinds de diagnose korter geworden merk ik en ik denk dat er nog best wat woede en onmacht in mij zit over deze hele 'kanker' situatie. Als mijn man erbij is escaleert het vaker, hij is veel rustiger en meer introvert van karakter. We merken beide dat het een wisselwerking van ons beide is. Hij meer afwachtend en ik meer impulsief er op reagerend.

Ik heb in 2018 en 2019 meerdere gesprekken met een psycholoog en praktijkondersteuner gehad. Dit was in eerste instantie over de diagnose kanker en nu... Bij hun was de conclusie dat ik goed om ga met de situatie ongeneselijk ziek zijn (niet ontkennen en ook niet alles laten beïnvloeden) als wel dat opvoeden ook een lastige taak is. Echter merken mijn man en ik de laatste maanden dat het niet lekker loopt. We praten hierover met elkaar, we zijn het ook met elkaar eens hoe we het willen, maar het gaat niet zoals we willen. We maken ons zorgen, hopelijk kunnen jullie ons tips geven.

Marloes

Antwoord

Hoi Marloes

Je verhaal is heel herkenbaar, maar daar schiet je nu natuurlijk niet veel mee op. Behalve dan dat het heel normaal is wat er gebeurt. Jouw emoties zullen zeker z’n weerslag op het gedrag van je zoontje hebben, maar …. hij is óók gewoon een 5-jarige die net als zijn leeftijdsgenootjes zijn grenzen opzoekt! Daarnaast zit je zelf met veel onzekerheid.

Een paar tips:

  •  Geef duidelijke grenzen aan en probeer je daaraan te houden
  •  Probeer de nadruk te leggen op wat goed gaat en niet op wat fout gaat
  •  Probeer zo min mogelijk te schreeuwen; voel je je woede toch opkomen loop dan even de kamer uit (time-out) en drink een glaasje water
  • Prijs hem als de dingen naar wens verlopen: bijv. ‘Ik ben hartstikke trots op je dat je zo goed hebt geluisterd.’
  • Doe samen leuke dingen; bijv. met z’n tweetjes op de bank een filmpje kijken, samen een tekening maken, voorlezen
  • Spreek met je partner af dat hij de opvoeding af en toe overneemt; op die manier krijg jij even lucht

Maar ook:

  • Zorg voor voldoende momenten samen met je partner, zodat je er weer even tegen kunt (regel een oppas, ga naar de film, etc.)
  • Zorg vooral ook goed voor jezelf en kijk bij wie of op welke manier jij je woede en onmacht kwijt kunt.

Mochten jullie meer willen weten: op www.kankerspoken.nl bij de 3-5 jarigen, vind je informatie, tips en ideeën.

Ik hoop dat er iets tussenstaat dat bij je past. Aandacht, structuur, regelmaat, voldoende aaien over de bol, goed voor jezelf zorgen en een plek waar jij je emoties kunt uiten, zijn de thema’s die je kunnen helpen.

sterkte en hartelijke groet

Nel Kleverlaan

 

 

 

 

Laatst bewerkt: 21/11/2022 - 10:46