herintreding werk/bedrijfsartsen
16 weken terug heb ik dubbele borstamputatie ondergaan. En moet weer naar de bedrijfsarts. Ik vind het moeilijk om duidelijkheid van zaken te geven over mijn huidige lichamelijke en geestelijke toestand, waardoor ik bang ben dat de arts mij weer aan het werk zet, terwijl ik daar nog niet aan toe ben en zeker nog niet aan moet denken. Wie heeft hier ervaring mee?
Meer over Borstkanker
Meer over Borstkanker
3 reacties
Dit kan zijn fysieke beperkingen (afhankelijk van je aandoening en je soort werk) maar ook psychische beperkingen (concentratie, moeheid).
Alle genoemde factoren zullen meespelen in je re-integratieplan. De Wet Poortwachter vereist nu eenmaal dat er een plan van aanpak komt na bepaalde termijnen.
Als jij eerlijk en oprecht verteld dat je bang bent om te gaan werken, en je kunt in het gesprek aangeven waar je angst zit (te moeilijk werk nog, te intensief, bang om collega's onder ogen te zien, weer in het ritme komen...) dan wordt daar het plan op afgestemd.
Ik heb plannen meegemaakt waarin ik begon met 3 x per week 2 uurtjes gaan en koffie drinken en collega's opzoeken.
Dan per 2 weken een paar uurtjes uitbreiden. Soms is het dan nodig om even een plateau in te zetten, b.v. bij 5 x 4 uur werken.
Soms kun je zeggen: ik werk vast 5 x 4 uur met mogelijke uitbreiding naar 5. x 6 uur en op geleide van de klachten.
Er is vaak heel veel mogelijk bij Arbo-diensten. Maar toon initiatief (misschien zelf al dingen nu opschrijven) en kom met voorstellen. Een re-integratieplan kan gewoon 3 maanden behelsen. Dat haalt de druk van nu er misschien ook af. En als dan halverwege blijkt dat het sneller kan.. so be it.
Ik wens je veel success en vooral het besef dat je het SAMEN gaat doen met de bedrijfsarts. Iedereen heeft baat bij een succesvolle re-integratie.
ik sluit mij aan op het advies en antwoord van Dragon. ook ik heb na mijn ontdekking borstkanker , na borstamputatie en bestralen en chemo, te maken gehad met de wet poortwachter, en kreeg ook een werkcoach toe bedeelt , en had het gevoel dat ik door iedereen gepusht werd om weer aan het werk te gaan , of ander werk te zoeken, maar samen met de Arboarts/bedrijfsarts en mijn eigen plan van aanpak en de vakbond die ik raadpleegde of alles wel volgens de regels ging en ik niet achter het net zou vissen of verkeerde keuze zou maken . is alles goed gekomen en werk ik nu weer 1 jaar in mijn oude functie maar geef goed aan wat je zelf wil en kan leg duidelijk uit waar jouw grenzen liggen of waar je tegen op ziet, soms moet je ook wel over een streep en het ,
uit proberen zo heb ik het ook gedaan eerst ik werk in de zorg, met een collega 2 uurtjes mee gedraaid. 2x in de week en dat ging toen zo goed , heb ik het uit gebouwd. nu hoop dat je er wat mee kunt succes. vriendelijke groeten.
Inderdaad stelde de bedrijfsarts voor om vanaf deze week te beginnen met 2x 2 uur, na 2 weken uitbreiden na 3x 2 uur, dan 3x3 uur enz. Dit met de bedoeling om te kijken wat voor mij haalbaar is. Met manager en collega's afgestemd wat ik de eerste tijd wil gaan doen (bijlezen, dingen die veranderd zijn leren, kleine klusjes). Ik vind het wel heel spannend, maar denk dat werk ook bijdraagt aan herstel en de draad oppakken van het 'normale' leven. Ik ben vanochtend begonnen met 2 uurtjes. Ik zag er tegenop, maar het was goed om weer onder collega's te zijn en ik word niet onder druk gezet.
Vóór het gesprek met de Arboarts ben ik eerst nog voor overleg naar de huisarts gegaan. Misschien is dat voor jou ook een idee? Wees gewoon eerlijk tegen de bedrijfsarts over hoe je je voelt en wat de denk te kunnen of juist niet te kunnen. En als je op therapeutische basis kunt werken kun je uitproberen wat voor jou haalbaar is. Sterkte, Gemma