Een bewogen jaar

De Rots in een bewogen jaar.

Aan het begin van 2017 schreef ik een blog over mijn gedachten en gevoelens hoe ik het nieuwe jaar in moest gaan. (zie www.missieenmijmeringen.nl) Ik schreef deze blog n.a.v. de mist die er die dag was en trok de vergelijking met mijn “zonder twijfel de auto in stappen en op weg te gaan” en het “wankele vertrouwen om het nieuwe jaar in te gaan”. Wat zou 2017 mij brengen?

Nu is het december en kijk ik terug op een heel bewogen jaar. Een zwaar maar helpend revalidatietraject vanwege mijn sarcoïdose gevolgd. Een tumor in mijn borst ontdekt, weggehaald en bestralingen gehad en nu nog kampend met de nasleep daarvan. Een medicijnvergiftiging die me drie hele zware weken bezorgde én het besef dat wat in de Bijbel staat: “zoekt de Heere in je goede dagen” een waarheid is die ik meer ter hand had moeten nemen.

Zoals ik schrijf in de titel: een bewogen jaar. Een heftig jaar, waarin mijn grootste vraag aan de Heere telkens was: “Hoe ga ik dit volhouden? Het is zo véél om te dragen. Houdt U me vast want anders red ik het niet!” De weg leek af en toe onbegaanbaar vanwege de stormen die er waren. Ook was het wel eens heel donker en zwart, geen doorkomen aan.

Ongetwijfeld zijn er onder jullie die dit lezen die ook een zwaar en bewogen jaar achter de rug hebben: ziekte, rouw, verdriet om geliefden die je moest missen, afgewezen, depressief wellicht, misschien ontslagen of geen werk kunnen vinden terwijl je al honderd keer gesolliciteerd hebt, of …. Vul je eigen pijn en moeite maar in.

Ik kijk dus terug op een heel bewogen jaar en al deze dingen die ik heb meegemaakt had ik absoluut niet bedacht óf verwacht en eerlijk gezegd ook niet om gevraagd. Tóch kan ik zeggen dat er één stevig iets was en dát heeft me het hele jaar geholpen. Dat was en is de dragende en beschermende Hand van de Heere: Hij is mijn Rots geweest. Hij gaf mij telkens de moed weer om vol te houden, door te gaan, dankbaar te zijn voor alle mensen om mij heen die mij hielpen. Lichtpuntjes in de donkerste momenten van het afgelopen jaar. Want, ja, die waren er ook. Dat ik de Heere niet ervaarde en alleen met mijn verstand moest denken en vertrouwen dat Hij er wél was en mij droeg.

Nu kan ik volmondig afsluiten met: 2017 was een bewogen jaar waarin dé Rots, Jezus Christus, mij vastgehouden en gedragen heeft. Zou Hij het dan in 2018 niet doen?