We klagen niet
Waarom zou ik klagen. Ik heb kanker overleefd. Althans, daar gaan we van uit. Voor de buitenwereld is alles weer als vanouds. Maar niets is minder waar.
Het wakker worden is altijd spannend of mijn oren suizen of niet. Vreselijk vind ik dat. Meestal een voorbode van lusteloos zijn en moeheid. Vandaag was zo een suisdag.
Mijn eerste taak s’ ochtends is mijn Pregabaline innemen. Dit is een middel tegen zenuwpijn die ik aan de operaties heb overgehouden. Deze zenuwpijn is een hele gemene, stekende en tegelijkertijd kriebelende pijn onder mijn oksels en tussen mijn ribben. Soms wil ik krabben, maar dat helpt niet omdat daar alleen protheses zitten. Op zich helpt de medicatie, mits ik deze op tijd inneem. Doe ik dat niet, dan krijg ik ontwenningsverschijnselen. Buiten de zogenaamde mieren die dan weer onder mijn oksel door over mijn borsten gaan wandelen, word ik agressief, prikkelbaar en krijg ik paniekaanvallen. Na deze inname moet ik altijd even bijkomen. De Pregabaline kan dan zijn werk gaan doen zodat de mieren weg gaan en mijn hersenen op gang kunnen komen. Na een half uur kan ik gaan douchen en aankleden.
Na 2,5 uur sta ik nog voor mijn kledingkast. Ik pas niks meer. Door de versnelde overgang en medicatie ben ik inmiddels meer dan tien kilo aangekomen. Dan maar die lekkere broek met warme trui die ik bijna iedere dag aanheb. Het is toch Corona, dus ik hoef nergens heen. Nog even snel wat make-up en de dag kan beginnen. Ik kijk in de spiegel naar mijn getatoeëerde wenkbrauwen. Bijna niet van echt te onderscheiden. Blij dat het bestaat want mijn eigen wenkbrauwen zijn nooit meer terug gekomen na de chemo’s.
Na mijn supergezonde fruit-ontbijt wat perfect in het dieet van de Weight Watchers past jump ik fris en fruitig achter de computer om in te loggen voor mijn werk. Bam. Migraine. Why?!
Soms vind ik de dagen al moeilijk voordat ze begonnen zijn. Een dag als hierboven is er een van. We klagen niet, morgen zal de dag vast weer beter zijn.
8 reacties
Joh Heftig en ik wens je sterkte
Ik ben net klaar met de chemo’s die heb ik gelukkig goed doorstaan. Nu staat bij mij de operatie als volgende stap. Maandag hoor ik daarover van de chirurg meer
en daarna nog bestralingen ook wanneer de borst amputeert wordt.
Ik voel me momenteel goed en de bijwerkingen gaan maandag weer beginnen.
Ik wandel veel en ben creatief probeer lotgenoten die niet lekker in hun vel zitten te overtuigen om bv te gaan kleuren tekenen of ook te wandelen. Dat is makkelijker gezegd voor die persoon dan gedaan maar ik kan het proberen Ik wil nl helpen.
sterkte🍀
Dankjewel Bernie, voor je reactie. En wat tof van je dat je andere wilt helpen. Gelukkig voel je je goed. Bikkels zijn we!
En nooit opgeven he, we trekken je wel mee de berg op , en glij je toch weer naar onder, net als elk van ons, zal iemand van ons je vastgrijpen en opnieuw naar boven trekken. Niet opgeven 💪
Nadat ik net je andere blog heb gelezen en nu deze komt het volgende bij me op: ik ga over een paar weken naar het hof van Kairos voor een korte retraite voor kankerpatiënten. Zou dat ook iets voor jou zijn? Even een paar dagen helemaal niks, tot rust komen en tot jezelf komen en hier en daar wat gesprekken met oa lotgenoten die precies weten waar je doorheen gaat.
Liefs Sandra
Hoi sandra, wanneer is dat?
grtjs, Nancy
Ik ga 7-10 februari, maar ze organiseren het meerdere keren per jaar.
wat een goeie tip van jou. Ik heb het even opgezocht, 7 febr is al volzet (zou ik overigens niet kunnen), maar eind maart is er weer een nieuwe. Misschien ga ik wel (vind het best spannend). Bedankt voor je berichtje!
Ja ik vind het ook spannend hoor! Als ik geweest ben schrijf ik er een blog over. Momenteel nog actieve corona. Hoop dat de klachten snel afnemen, anders kan ik niet eens volgende week.