Donkere weken

Wat is dit toch een ****ziekte. Kregen we met oudjaar nog een fantastische uitslag van de CT scan, zijn we voor ons gevoel nu terug bij af. Partner had het niet breed, sinds kerst eigenlijk al. Werd steeds vermoeider, en voelde zich steeds slechter. Maar ja, net een goede uitslag gehad, dus niet meteen zorgen. Na aanhoudende koorts op de SEH terecht gekomen, waar bleek dat er sprake van een beginnende longontsteking was. Dat was de eerste ziekenhuisopname. En dag later, op zijn verjaardag notabene, toch met ontslag. Veel te snel zo bleek, want nog geen week later weer een opname met dezelfde klachten. Alleen nu een gevorderde longontsteking. Na 4 nachten en antibiotica weer naar huis. Eten ging steeds slechter, slijmen werden steeds meer. Ik heb ten einde raad de huisarts gebeld op vrijdagmiddag, hij heeft meteen contact met oncoloog gelegd waarna er besloten werd toch (eindelijk!!) een sonde te plaatsen. Een hele geruststelling voor mij, maar ook wel voor hem. Geen gevecht tegen het eten meer, hetgeen hij toch telkens verloor. Het verzwakken ging echter door, tot gisteren bleek dat hij nog maar 56 kg woog (in gezonde toestand boven de 80). "Gelukkig" hadden we toch een afspraak bij de oncoloog, zij schrok enorm van hem en raadde weer een opname aan om met spoed uit te kunnen vinden wat er gaande was. Gisteren meteen CT scan en vandaag met oncoloog de uitslag besproken. Zijn lichaam gaf het signaal, en inderdaad: de tumor explosief gegroeid. Van initieel 6 cm naar 4cm op scan 1, naar 7 cm nu. En die laatste stap in 1 maand tijd. Goddank geen uitzaaiingen, maar dat resistentie nu al zou optreden hadden we echt niet verwacht.

En dan gaat het wéér om verwachtingen bijstellen. Dag 1 ben je het geval waarbij de chemo uitzonderlijk goed aanslaat en hoop je toch dat ene wonder te zijn, dag 2 ben je vwb deze chemokuur afgeschreven. Een doffe klap. Nu voorlopig geen chemo meer, dat kan mijn man niet aan. Er wordt met spoed een traject van 5 x bestralen ingezet om de groei te remmen en de aangedane klieren ook stabiel te houden. Hopelijk maakt dat de passage in zijn slokdarm beter, want de internist gaf aan dat er dermate weinig ruimte is, dat het slangetje van de sonde er maar net bij kon. En dan hopen dat de situatie daarmee stabiel blijft, hij aansterkt, zodat we daarna aan een alternatieve chemo kunnen beginnen. Zoals ik al schreef, wat een ***** ziekte...