Zat!

Ik ben het zat. En niet gewoon zat maar spuugzat. Alles, ik ben alles helemaal spuugzat. Deze kuur in het bijzonder, de hele behandeling in het algemeen en nog veel meer. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen.

Maar Anneke, je schreef toch de vorige keer dat je er vrede mee had, ondanks dat je in jouw ogen geen keuze had? Nou, gooi die vrede maar in de la met label 'j' van jammer dan.Vette onvrede, knallende woede en megachagrijn. Ik ben het zat!

Maar Anneke, je lambdaketens waren toch na kuur twee ook weer gedaald? Je hebt ons dit goede nieuws nog onthouden, dus kom op, noem de cijfers. Nou, ik vond de cijfers teleurstellend. Als eerst na kuur één er een verschil te zien is van meer dan 150 punten, vind ik het maar niks als na ronde twee slechts 42 punten zijn weg gekuurd. De standaardwaarde ligt tussen 0 en 26, ik sta nu op 29. M'n arts begreep mijn matige reactie niet, hij was helemaal in zijn nopjes. En hoe dat dan komt, dat verschil in resultaat, ach dat doet er niet toe, is niet belangrijk, is aan toeval onderhevig. Dit keer kon hij mij minder goed overtuigen. Want ik ben het wel zat! Ik heb het destijds goed ingeschat, deze behandeling is zeer ingrijpend. Mijn hele leven is in drie maanden veranderd en niet in gunstige zin. Ik ben gaan onderhandelen met de dokter, we zijn uitgekomen op nog twee kuren. Dat betekent na morgen nog één. Mits de 29 straks omlaag is en blijft na kuur vier, mag ik vanaf september weer medicijnvrij de wereld in. Net zolang tot een stelletje valse plasmacellen besluit dat het opnieuw tijd wordt voor een gesponsord feestje, waarbij enorme hoeveelheden afweerstoffen van een bepaald type aangemaakt zullen worden. Het goede doel staat al vast, alle Europeanen boven de 70, tegen de sterfte door de extreme hitte in mei juni en juli elk jaar. Natuurlijke selectie, hoezo? Als dood voorkomen kan worden, zetten we ons daarvoor in, wat denk je.

Maar Anneke, op basis van de laatste twee lambdaresultaten, zou je toch blij moeten zijn. En sterk en vol hoop en geduldig. Het einde is immers in zicht? Nou, ik ben het zat, ik ben het nu zat en ik was het al een tijd zat. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen.

Ik ben het zat dat kuur drie vanaf dag één een kutkuur is. Vier dagen ziek door een nieuw toegevoegd botversterkend middel in week één. 'De bijwerkingen duren hooguit drie dagen', nou mooi niet dus. Mijn vaste verpleegkundige ziek week twee, een ramp, niemand kon me prikken.

Naar anesthesie gestuurd, daar kostte 't de arts twee seconden, maar een tijdverlies. Hele ochtend naar de kloten. Vandaag door drukte en personeelstekort veel te lang op bloeduitslag moeten wachten. Vervolgens veel te lang op apotheek moeten wachten, die mijn infuusmiddel omhoog moet sturen. Op het heetst van de dag het ziekenhuis uit. Dag naar de kloten.

Maar Anneke, dit klinkt als overmacht, daar kan niemand iets aan doen. Nou, dat kan wel zo zijn, maar ik ben het zat! Ik ben het zat dat ik al weken niet goed kan ademen en al hijg bij het tuinplanten begieten. Ik ben het zat dat ik nog maar zelden de sportschool van binnen zie door dat gehijg en de idiote vermoeidheid die me minstens een dag per week kost. Ik ben het zat dat ik het veel te veel over mezelf heb en waar ik last van heb. Ben dus patient geworden en dat wilde ik niet! Ik ben het zat dat ik tussen mensen lig, waarvan ik na vandaag ook weer zeker weet, ik hoor niet bij jullie, ik ben te goed. Ik ben het zat dat ik me in moet houden, dat ik niet in woede kan uitbarsten als ik na twee uren ziekenhuis alleen nog maar een naald in m'n hand heb en verder voor de kat z'n achterwerk naar gesprekken (monologen) moet luisteren zoals: ' Lig je goed schat, als je iets nodig hebt, zeggen hoor. ALS JE IETS NODIG HEBT, ZEGGEN. Toch fijn hè dat je je korte broek hebt aangetrokken. FIJN VAN DIE KORTE BROEK. Oh, heb je last van kouwe voeten, nou dat zal ik straks tegen de zuster zeggen. IK ZEG ZO TEGEN DE ZUSTER DAT JE KOUWE VOETEN HEBT. Of we boodschappen nodig hebben, vraagt ... Nee, die hebben we gisteren allemaal gehaald. WE HEBBEN GEEN BOODSCHAPPEN NODIG TOCH'. En dan schuin tegen de andere patienten: 'Ja, tis spannend hè, zo'n eerste keer en hij is ook nog es bijna stokdoof.' 'Moet je plassen, zal ik meegaan, gaan we gezellig samen plassen. IK MOET OOK PLASSEN, IK GA MEE'.

En wat ik het meest spuugzat ben, wat ik het allerergste vind van alle negatieve veranderingen van de laatste maanden, ik ben een onbetrouwbare factor geworden. Je kunt niet meer op me rekenen, want ik heb geen flauw idee hoe ik opsta tegenwoordig. Met energie, zonder energie, met een beetje energie. Ik heb al een aantal keren m'n schoondochter moeten teleurstellen, want zag me zonder energie niet naar Almere fietsen om op drie lieve kleinkinderen te passen. Ik was er altijd voor iedereen en wil zo lang mogelijk voor anderen kunnen blijven klaarstaan. En bovendien het contact met de familie vasthouden, genieten van de intieme en zo bijzondere momenten met de kleinkinderen. Godverdomme, ik ben dit kuren zó zat! En de hitte ook, die zon elke dag, ik ben die zon zó zat!

Maar Anneke, ik lees tussen de regels door wel degelijk positieve berichten. Zie je die dan helemaal niet op dit moment? Je uitslagen, het feit dat de naald vandaag probleemloos je hand in ging. Kun je zelf echt niets noemen dat goed gaat?

Nou, hoewel ik echt alles spuugzat ben, moet ik toegeven dat er iets is wat geen problemen geeft. Ik besteed sinds kort aandacht aan m'n wenkbrauwen, nooit eerder gedaan, totaal geen behoefte. En wat blijkt? Het potlood en het borsteltje zijn beiden bestand tegen de liters zweet die ik de afgelopen maanden uitscheid. Wat ik overigens ook spuugzat ben, dat gezweet! Maar de wenkbrauwen blijven intact.