46. radiation

Nog een mri scan en dan weten ze het zeker. Uitzaaiingen in de hersenen. Ik val bijna van mijn stokje bij de gedachte alleen al. Dit overleef ik niet, en dan bedoel ik op dit moment vooral mentaal.

Dit is zo ontzettend eng dat ik een paar weken nodig heb voordat ik het vertel aan familie en vrienden. Ik stuur de meeste een apje en de kadootjes, bloemen, kaarten, berichtjes die ik daarop krijg zijn overweldigend. Ook mijn dochters zijn blij dat ik er eerlijk over ben. ”Nu kunnen we samen huilen in plaats van alleen”  zegt mijn jongste. De uitslag van de botbiopsie is inmiddels ook bekend. De uitzaaiingen in de botten zijn van de borstkanker. Ook weer niet het allerbeste nieuws..

En dan volgen de bestralingen. Allemaal in een bijna-leeg ziekenhuis in deze coronatijd. Zelfs een uitgebreid en persoonlijk gesprek met de radioloog gaat gewoon door.? Of ik nog wel gereanimeerd wil worden wil hij graag weten. Sorry maar ik voel me op dit moment nog te goed om daar nee op te zeggen. Er wordt een speciaal masker aangemeten waarmee mijn hoofd aan de tafel wordt vastgemaakt. Science-fiction lijkt het wel. Eng is het zeker maar zoals altijd laat ik het gewoon gebeuren. Als iets echt niet zou kunnen, zouden ze het ook niet doen denk ik altijd maar.

5 bestralingen van 2 minuutjes, dat doen we wel even. (ik blijf een ster in het onderschatten) Wat kunnen die paar minuutjes nou aanrichten ? Helaas, al na de eerste bestraling had ik het paardenmiddel dexamethason nodig om het vol te kunnen houden en na 10 minuutjes bestraling in totaal, ben ik inmiddels ook weer helemaal kaal. Ongelooflijk wat radiation inhoudt. Je voelt het niet, ruikt het niet, ziet het niet.. Maar de uitwerking is enorm. Hopelijk zijn de uitzaaiingen net zo onder de indruk als mijn haar.  

En nu dus ook meteen gestart met een nieuwe hormoonkuur. Al 8 jaar hoop ik dat er in mijn reservetijd iets nieuws gevonden wordt en dat is nu ook  zo. Twee jaar geleden bestond deze hormoonkuur nog niet. Lets hope for the best!