Aansteller ...... of .. ?
Mijn naam is Richard , 52 jaar en geboren te Rotterdam .
Een nu 4 weken geleden is er bij mij prostaatkanker geconstateerd .
Ik ben deze blog begonnen om mijn ervaringen met prostaatkanker te delen , mijn eigen emotionele vraag te hulp te schieten door het contact met lotgenoten ....
Na de de melding van de diagnose prostaatkanker , was ik even van de kaart , maar dat was snel weer gematigd en omgezet naar vol positief , na het horen dat er geen uitzaaiingen waren geconstateerd en het met de ,,Da Vinci "methode goed te behandelen is .
Na de behandelingen zoals de bestralingen was mijn keuze snel gemaakt , ik ga voor de operatie .
Ik was geheel niet bezorgd en dat zagen mensen ook .
Desalniettemin betrap ik me er nu meer en meer op , dat het steeds meer mijn gedachtes aan het vullen is , en het me mentaal ook gaat aanspreken in de vorm van piekeren ..
Ik ontzeg mezelf steeds emoties , omdat ik , als ik jullie verhalen lees , denk van ,, zeik niet , lees om je heen " !
Merk ook dat ik het eigenlijk toch ook niet leuk vind , juist door mijn positieve uitstraling naar de buitenwereld , dat mensen lakoniek reageren , van ,, ah joh , doe je ff "!
Ik ben verre van zielig ,maar klinkt het gek als ik zeg dat ik ook wel eens ,,betrokken"wil zijn bij de emotie van anderen mbt mij diagnose ?
Ik ontzeg mezelf emoties , waardoor anderen ze ook niet tonen .. ook uiteraard omdat het kanker betreft .. ik realiseer mij nu dat mensen het onderwerp uit de weg gaan .
Ik ben al een hele poos op mijzelf , heb 2 volwassen dochters , bij wie het bij de 1 hard aankwam , en de ander de koele kikker ( leek ) te spelen ....
Mijn moeder is oud , mij zus heeft zelf vreselijke ervaringen , die heeft 3 jaar terug haar zoon van 28 jaar weg gebracht , na een hersentumor .
Ik wil hier mee tonen dat ik mijn emoties niet makkelijk kan ventileren , of althans dat zeg ik mezelf zo toe ...
Ik ben nu nog gewoon werkzaam in mijn beroep als senior field service engineer , wat ik al 27 jaar bij dezelfde werkgever doe , in de maritieme sector ... Heb heeeeel veel gereisd en de bol al wel keer of 3 rondgereisd .
Gedurende de laatste tijd merk ik ook dat in mijn dagelijkse invulling binnen mijn werk de (negatieve ) gedachtes opspelen en zelfs af en toe parten spelen in de uitvoering van mijn werkzaamheden , in de vorm van concentratie verslapping .
Het moet gezegd worden dat ik sinds Mei vorig jaar weer aan het werk ben , naar een ziekteperiode van 2 jaar thuis te zijn geweest , onder behandeling ben geweest voor een flinke depressie , die er mij in het eerste jaar tot 3 zelfmoord pogingen hebben gezet .
Daar was / ben ik bovenop gekomen en weet wat mijn grenzen nu zijn , en wat er nodig is om mij niet uit mijn comfort zone te halen ... althans zoveel mogelijk ..
Echter is dit nu juist 1 van die dingen die nu door mijn hoofd gaan , dat ik niet weer terug val door de huidige diagnose en wat het in de toekomst brengt ...
Al met al dus een situatie waar ik veel hersenspinsels door heb ...
Zou ik nu weer met een psycholoog gaan praten vraag ik me dan af ... mij stem ste zegt dan weer ,, welnee , toich niet met wat jij nu hebt "!! Kijk naar anderen , DIE zijn er pas echt aan toe !! jij niet !?
Word vervolgd
Een nu 4 weken geleden is er bij mij prostaatkanker geconstateerd .
Ik ben deze blog begonnen om mijn ervaringen met prostaatkanker te delen , mijn eigen emotionele vraag te hulp te schieten door het contact met lotgenoten ....
Na de de melding van de diagnose prostaatkanker , was ik even van de kaart , maar dat was snel weer gematigd en omgezet naar vol positief , na het horen dat er geen uitzaaiingen waren geconstateerd en het met de ,,Da Vinci "methode goed te behandelen is .
Na de behandelingen zoals de bestralingen was mijn keuze snel gemaakt , ik ga voor de operatie .
Ik was geheel niet bezorgd en dat zagen mensen ook .
Desalniettemin betrap ik me er nu meer en meer op , dat het steeds meer mijn gedachtes aan het vullen is , en het me mentaal ook gaat aanspreken in de vorm van piekeren ..
Ik ontzeg mezelf steeds emoties , omdat ik , als ik jullie verhalen lees , denk van ,, zeik niet , lees om je heen " !
Merk ook dat ik het eigenlijk toch ook niet leuk vind , juist door mijn positieve uitstraling naar de buitenwereld , dat mensen lakoniek reageren , van ,, ah joh , doe je ff "!
Ik ben verre van zielig ,maar klinkt het gek als ik zeg dat ik ook wel eens ,,betrokken"wil zijn bij de emotie van anderen mbt mij diagnose ?
Ik ontzeg mezelf emoties , waardoor anderen ze ook niet tonen .. ook uiteraard omdat het kanker betreft .. ik realiseer mij nu dat mensen het onderwerp uit de weg gaan .
Ik ben al een hele poos op mijzelf , heb 2 volwassen dochters , bij wie het bij de 1 hard aankwam , en de ander de koele kikker ( leek ) te spelen ....
Mijn moeder is oud , mij zus heeft zelf vreselijke ervaringen , die heeft 3 jaar terug haar zoon van 28 jaar weg gebracht , na een hersentumor .
Ik wil hier mee tonen dat ik mijn emoties niet makkelijk kan ventileren , of althans dat zeg ik mezelf zo toe ...
Ik ben nu nog gewoon werkzaam in mijn beroep als senior field service engineer , wat ik al 27 jaar bij dezelfde werkgever doe , in de maritieme sector ... Heb heeeeel veel gereisd en de bol al wel keer of 3 rondgereisd .
Gedurende de laatste tijd merk ik ook dat in mijn dagelijkse invulling binnen mijn werk de (negatieve ) gedachtes opspelen en zelfs af en toe parten spelen in de uitvoering van mijn werkzaamheden , in de vorm van concentratie verslapping .
Het moet gezegd worden dat ik sinds Mei vorig jaar weer aan het werk ben , naar een ziekteperiode van 2 jaar thuis te zijn geweest , onder behandeling ben geweest voor een flinke depressie , die er mij in het eerste jaar tot 3 zelfmoord pogingen hebben gezet .
Daar was / ben ik bovenop gekomen en weet wat mijn grenzen nu zijn , en wat er nodig is om mij niet uit mijn comfort zone te halen ... althans zoveel mogelijk ..
Echter is dit nu juist 1 van die dingen die nu door mijn hoofd gaan , dat ik niet weer terug val door de huidige diagnose en wat het in de toekomst brengt ...
Al met al dus een situatie waar ik veel hersenspinsels door heb ...
Zou ik nu weer met een psycholoog gaan praten vraag ik me dan af ... mij stem ste zegt dan weer ,, welnee , toich niet met wat jij nu hebt "!! Kijk naar anderen , DIE zijn er pas echt aan toe !! jij niet !?
Word vervolgd
5 reacties
Ik schok ook .Een paar mannen gepraat die hadden prostaatkanker.Het plassen ging minder.Ik ben naar de huisarts gegaan. Mijn PSA was 8. Dus te hoog.uroloog stukjes uit prostaat.Dus ik heb prostaatkanker. Uroloog vier mogelijk heden om het kanker aan te pakken. Uroloog zij tegen mij afwachten. Drie maanden later PSA 7. Ze houden mij ondercontole.Dus als mij PSA om hoog gaat zouw ik niet weten .Wat ik dan moet doen?? Wat staat mij te wachten. ? Afz GOYA
Beste goya,
Welkom op deze site, ik hoop dat je je hier snel thuis voelt.
Wat je beschrijft, komt op mij over als lichte paniek, dat is goed te begrijpen als je met prostaatkanker wordt geconfronteerd. Er zijn biopten genomen uit de prostaat schrijf je. De PSA waarden was nu 7. Heb je ook een Gleason getal gekregen van je arts? Dit zijn 2 getallen b.v. 3+4 of 4+3 of 2+3? Dit vertelt iets over de agressiviteit van kankercellen. Als je geen goed gevoel hebt bij het voorstel van je arts, mag je dit gewoon uitspreken bij je huisarts. Misschien is een 2e onderzoek door een andere arts dan een oplossing.
Dit wordt een second opinion genoemd.
Ik blijf graag op de hoogte van je ervaringen, blijf praten met je geliefden over je zorgen en deel ze gerust met je lotgenoten. Je kunt je verhaal dan het beste schijven onder de rubriek: Ervaringen van Anderen en vervolgens Gespreksgroepen.
Ontmoet mensen zoals jij en doe mee in onze community
Ik wens je veel sterkte maar vooral vertrouwen voor jou en je gezinsleden, met een hartelijke groet,
Marenov.
Hallo Rich52,
Na het lezen van de reactie van Goya, moest ik ook jouw blog nogmaals lezen, waarna ik me afvroeg hoe het momenteel met je gaat. Je hebt toen heel openhartig jou toenmalige gevoelens en strijd aan ons toevertrouwd. We zijn nu weer 8 maanden verder. ik zou het erg fijn vinden als je me of ons zou kunnen vertellen hoe het nu met je is.
Een hartelijke groet van Marenov.
Marenov Ik wil reageren op mijn prostaatkanker drie maanden geleden bij de uroloog geweest. De uroloog zij PSA iets gedaald.Hij vermoedt dat de kanker in de prostaat in rust is.Ik moet 27december 2018 weer een PSA ondergaan. U nog veel sterkte met die waardeloze kanker. Afz Goya
Marenov. Nee de uroloog heeft daar niets van gezecht . Dus ik weet niet van een twee die vier. waarde. Goya