Prostaatkanker - 10 jaar actief gevolgd

Even voorstellen, ik ben Bas Leeuwerke - geboren in 1958 (als ik dit schrijf dus 60 jaar).

Mijn huisarts vond, toen ik 50 jaar werd, dat ik in de risicogroep van prostaatkanker zat en wilde mijn PSA waarde laten vaststellen. Ik was toen nog al verrast, immers ik had nergens last van en het zat ook helemaal niet in de familie (niet dat dat er iets mee te maken heeft, maar zo voelde ik dat toen).

Goed, de PSA waarde kwam toen uit op 7,8. Reden voldoende om mij door te verwijzen naar een uroloog.

Deze uroloog vond het eigen misdadig (zijn woorden ) wat mijn huisarts had gedaan. Wat hierboven is beschreven mbt het preventief opzadelen van een grote groep mannen met vervelende onderzoeken werd door hem toen door hem ook als argument aangevoerd. En onderbouwd met allerlei andere statistische informatie. Maar goed, de waarde van 7,8 kon hij toch niet negeren en er volgde de verder onderzoeken. In 1 instantie 12 biopten. Het resultaat van deze biopsie wees uit dat er geen tumor aanwezig was, maar wel 1 verdacht gebied was gelokaliseerd. Niets mee aan de hand, maar wel in de gaten houden.

En eigenlijk zou dit onderzoek ieder jaar moeten plaatsvinden. Dat vond ik een minder goed idee omdat het nemen van de biopten, laat ik zeggen, niet een bezigheid zijn waar ik met groot enthousiasme naar uit keek.

In overleg met de uroloog heb ik afgesproken ieder jaar een PSA waarde meting te laten doen en een vervolgonderzoek pas te laten plaatsvinden als de PSA waarde boven de 10 zou uitkomen.

En na 9 jaar kwam de PSA waarde uit op 11,7 (april 2018) reden dus om weer een aantal biopten te laten nemen. 10 dit keer en ook deze keer kwam er geen constatering van een tumor uit.

Daarna werd besloten om mij gedurende 2 maanden een kuur tamsulosine te geven, waarbij de PSA waarde zou moeten dalen.

Maar helaas, na 2 maanden was de waarde opgelopen naar ruim 13.

Gelukkig heb ik een verstandige uroloog en hij gaf aan dat hij niet de arrogantie wilde hebben om te denken dat hij 100% juist kon prikken; ook al was er een MRI gemaakt in april op basis waarvan de biopsie was gedaan.

De uroloog verwees mij door naar het Erasmus MC waar men een MRI gerichte biopsie kon doen. En inderdaad bleek hier, met 3 biopten, dat er een mild agressieve tumor kon worden vastgesteld (max. Gleason waarde 3+4=7). Gelokaliseerd aan de linkerkant van mijn prostaat.

Dit was in oktober 2018.

Hierna weer terug naar het "eigen" ziekenhuis en er volgden intake gesprekken met de urologen van zowel het "eigen" ziekenhuis als die van het VuMC (waar de operatie zou plaatsvinden).

Uit de 3 mogelijkheden behandelingen bleek dat de radicale verwijdering voor mij eigenlijk het beste zou passen. Hoewel ik zelf de voorkeur gaf aan de Brachy therapie (inwendige bestraling) was deze te risicovol in verband met de grootte van mijn prostaat.

De radicale verwijdering (RALP) kan in het VuMC met behulp van de DaVinci robot worden uitgevoerd.

En 14 januari 2019 was het dan zover. Zondag de 13 opgenomen, maandag de 14e om 08:00 geopereerd, om 10:00 uur klaar en terug naar zaal.

Dinsdag de 15e ontslagen en weer naar huis.

Waar ik tegen opzag was het katheter; maar dat viel echt zo enorm mee. Geen lekkages - geen geurtjes, geen problemen met slapen. Dit ter geruststelling van iedereen die daar tegenop zou zien (hoewel dat per persoon kan verschillen uiteraard).

Dinsdag de 22e op gesprek bij de uroloog: geen complicaties bij de operatie - geen snijranden - weinig bloedverlies en een overall Gleason van 3+3=6. Tijdens de operatie zijn de lymfeklieren NIET verwijderd.  
Over 3 maanden een vervolgafspraak en PSA waarde meting - deze zou dan onmeetbaar moeten zijn (en daar hoop ik dan maar op).
En … aan beiden zijden kon zenuw besparend worden geopereerd; hetgeen voor de continentie en potentie positief is.

Vrijdag de 25e naar de poli geweest om het katheter te laten verwijderen - ging ook van een leien dakje - en inmiddels (de volgende dag) lijkt het erop dat ik 100% continent ben. Geen druppel verlies. Ook daarvan hoop ik dat het zo blijft.

Niet dan mijn ervaring voor iedereen geldt, ik vind het echter wel goed dit te delen omdat de discussie over het preventief PSA meten en de gevolgen/consequenties daarvan zeker gevoerd zullen blijven worden. Maar nu (en achteraf is altijd makkelijk praten) ben ik wel zeer blij met alle keuzes en beslissingen die gemaakt en genomen zijn. Want nu ben ik dus wel 1 van de mannen waarbij erger kon worden voorkomen.

Met hartelijke groet,

Bas.