NonHodgkin

Vier jaar geleden kreeg ik Non Hodgkin. Ik ben behandeld met een rchop. Daar heb ik verbrande nieren aan overgehouden en zenuwschade aan mijn vingers. En nog veel meer. Ik kan nu ook niet meer gitaar spelen wat mijn leven is geweest, ik ben klassiek opgeleid. Maar ik ga niet meer naar de dokter, ik ben zo achterlijk zo schofterig behandeld door oncologen dat ik daar niet meer heenga. Met of zonder hun dood ga ik toch wel. Een van hen stond me persoonlijk uit het ziekenhuisbed te trekken terwijl ik niet uit mijn ogen kon kijken en niet op mijn benen kon staan. Wat is dat voor een achterlijke vertoning geweest een dokter die zich zo verliest. Dat is beslist niet professioneel. Toen ik maanden later weer eens voorzichtig op het spreekuur kwam na vijf maanden plat te hebben gelegen heeft de arts mij er gewoon uitgetrapt, zonder naar mijn klachten te luisteren, ZONDER EEN NIEUWE SCAN te laten nemen. Hij zegt u bent genezen u kunt gaan. Hij zet de deur wijd open en trapt me eruit. Denk je nou echt dat ik weer bij dat schoftentuig ga aankloppen. U bent genezen? Het is teveel om op te noemen wat ik allemaal mankeer. Ook al zouden ze me wel fatsoenlijk benaderen zo'n rchop doe ik toch nooit weer, dat was eenmalig, dat is niet op te brengen. Ik denk en hoop dat dit mijn laatse jaar wordt. Terwijl ik niet levensmoe ben hoor. Maar ik ben er klaar voor want dit is ook geen leven. En nu kan ik ook niet meer gitaar spelen wat mijn leven is geweest.