Ik ben nog steeds een moeder, een opvoeder
Dinsdag 5 oktober, ik had weer een afspraak in het ziekenhuis. Ik krijg het advies om de helft van mijn schildklier te laten verwijderen. Pas dan kan er onderzocht worden of die onrustige cellen kankercellen zijn of niet. Het risico van deze operatie is dat ik mijn stem verlies. Volgende klap, BAM!
Ik maak kennis met de chirurg en we plannen de operatie voor donderdag 7 oktober.
Jeetje wat vertellen we Lias? Het gesprek in de auto op weg naar huis gaat hierover. Het maakt ons beide nog verdrietiger. Ik ben mij zeer bewust van het feit dat "het plan" dat wij nu voor Lias maken een bouwsteen voor de rest van zijn leven zal zijn. Ik heb wat ervaring; ik heb mijn ouders zien opvoeden met kanker in het gezin waardoor ik ervaren heb wat wel en wat niet fijn kan zijn. Daarnaast ben ik zelf kind van een zieke ouder geweest en ik heb voor mijn studie pedagogiek een hoop boeken over rouw, opvoeding en psychologie mogen lezen. Prettig en bruikbaar maar makkelijker zeker niet. Het is een wirwar aan kennis. Arjan en ik beginnen bij het begin en gaan alles stap voor stap af. We weten wat wij belangrijk vinden in de opvoeding en ver bovenaan staat voor ons emotionele veiligheid. Geen informatie is onduidelijkheid en kan zelfs onveilig voelen omdat Lias op die manier niet emotioneel betrokken zal worden. Onrust voelen beide kinderen zeker en dus hebben ze haarfijn door dat er iets gaande is. Praten over onze emoties en onze emoties aan hen laten zien is bij ons niet vreemd. Dan bedenken we dat we niet willen dat Lias door een gebrek aan informatie een eigen verhaal gaat creëren, dat zou onprettige gevolgen kunnen hebben. Nog voordat we thuis zijn hebben we besloten hem mee te nemen in het verhaal, alles op kindniveau.
De volgende dag nemen we uitgebreid de tijd voor hem en leggen we uit wat er gaande is. We hebben boekjes en een dokterskoffer om het verhaal te ondersteunen.
Lieve Lias en Noué, wat vind ik het erg dat jullie nu al, bewust of onbewust, geconfronteerd worden met de hardheid van het leven. Mijn Kleintje. Mijn Prul ♡. Sorry.