dag 2 van 5

23-01-1019 Afgelopen nacht redelijk goed geslapen. Nadat ik mijn vorige hoofdstuk had geschreven heb ik nog even 2 rondjes door de gang gelopen en rond 0030u ben ik gaan proberen te slapen. Volgens mij viel ik redelijk snel in slaap. Rond 0430u ging er een alarmpje af van een buurman die heerlijk lag te slapen en dus heb ik voor hem de verpleging opgeroepen, rond 0430u was de verpleging er om het probleempje te verwerken en ben ik weer in slaap gevallen. tussendoor een keer eruit om naar de wc te gaan en weer verder slapen. 0800u Had ik de wekker staan, ik en de kids wilde voor ze naar school gaan nog even beeldbellen. Dit is altijd een fijn momentje, om de kids te zien en te horen.  Even later kwam de catering om te vragen wat we wilden eten. ontbijt was erg goed te doen weer.

We hadden afgesproken dat mijn vrouw vandaag op bezoek zou komen met mijn dochter en ik wilde natuurlijk wel fris zijn. Dus douchen, maarjah met een infuuspaal naast je is dat niet fijn eb dus vraag ik aan de verpleging of ik even mag worden afgekoppeld, we zijn nu toch alleen aan het spoelen. Haar antwoord was officieel mag ik je niet afkoppelen maar ik overleg wel even met mijn collega. Ik versterk het gevoel nog even dat mijn dochtertje komt en ik wel lekke schoon wil zijn. en ja hoor 5 min later wordt ik afgekoppeld en kan ik vrij douchen. met de boodschap dat als in aan de chemo hing in niet los had gemogen. dat weet ik natuurlijk ook wel, is logisch.  Om 1200u  even snel naar de toilet want de eerste weging van de dag komt eraan. Deze was nagenoeg zelfde als de laatste gister avond. En ik kon mijn eerste chemo krijgen, de eerste van 3 vandaag. Heel gek het heet de Bep-kuur maar eerst krijg ik de E en deze loopt in 2u je lichaam in. Ondertussen krijgen we de lunch en eten we die gezellig aan tafel weg. Om 1400u Krijg ik de volgende na de E krijg je de B en dat is een klein zakje en duurt een half uur. En onder tussen komen mijn pa, vrouw en dochter binnen wandelen. Lekker gekletst en geknuffeld. Na een tijdje gaat mijn infuus piepen en is het tijd voor de volgende zak. Er moet natuurlijk wel even een seintje naar de zuster via het alarm, dat mag mijn dochter doen en dat doet ze heel goed. De zuster geeft me de laatste Chemo zak en dat is dan de P deze duurt 3 uur voor hij klaar is en dus mooi op tijd om even tot rust te komen om te gaan eten. Mijn Pa Vrouw en Dochter zijn ondertussen weer naar Lelystad om mijn zoon thuis op te vangen. Hij kon niet mee want had een kinderfeestje (wat heel belangrijk is) en hij komt vrijdag met Mama hier heen.

Rond 1800u komen ze eten brengen, dachten we. Not. De catering had de bestelling wel opgenomen maar niet besteld. De dame van de Catering in de avond heeft dit goed en snel opgelost en we konden weer heerlijk aan tafel. In bed eten is ook zo saai. Na het eten een lekker ijsje en kopje koffie. Ondertussen kan ik weer bellen met de Kids voor het slapen gaan. Altijd weer een mooi momentje. even de dag doornemen met ze, telefoon knuffels en kusjes en dan gaan ze nog even een filmpje kijken met mama en dan naar bed. Deze telefoontjes met beeld doen mij dan ook heel goed. en dan komt er nog een maatje van het school plein langs. Een bijzondere man met een strijd voor zichzelf die mij en mijn gezin steunt, mijn zoon en zijn dochter zitten in dezelfde klas. Ze kunnen bijzonder goed met elkaar opschieten en spelen dan ook graag samen en wat ook erg bijzonder is dat ze, of ze nu bij ons zijn of bij hun ze zijn zichzelf rustig en voelen zich vanaf moment 1 thuis. Deze man ondanks zijn strijd staat dag en nacht klaar (ja dat hoor je er meer zeggen en er zijn er een paar die dat echt menen. nou ook hij is er zo een). We zijn even naar beneden gegaan en hebben daar een bakkie gedaan en ik heb zelfs nog even een frisse neus kunnen halen buiten. Heerlijk momentje weer. (dit soort momenten is alleen maar meer genieten nu). Als hij weg is ga ik weer naar zaal en babbel een beetje met de buurman en zusters en dan is het tijd om even een filmpje te kijken en me te verwonderen over hoe goed de mensen me hier kennen, want zonder het te hebben besteld omdat ik beneden was lag er een klein zakje chips voor me klaar van de Catering. Na de film nog een film en me klaar maken om te gaan slapen. en dus ook even een hoofdstukje tikken. het is nu 0030u en ik ga zo proberen te slapen. na even een paar rondjes te lopen.

Ik wil ook nog even stil staan bij een mooi momentje van vanmorgen toen ik beneden was om anti slip sokken te halen (ik heb weer op mijn kop gekregen dat ik niet op mijn sokken mag rond lopen). Toen ik weer naar de lift ging zat daar een klein kaal mannetje met een tijger jasje aan voor de lift. Ik kom aan en roep help een tijger en zijn moeder kijkt even naar me en ziet dat ik een infuus paal vast heb met lege chemo zaken, op dat zelfde moment draait een klein meisje heel stoer naar mij om en deze legt uit nee hoor meneer dat is geen echte tijger en klimt op de stoel bij heer broertje om haar woorden kracht te geven. haar broertje kijkt mij aan en vraagt bent u ook ziek? en ik geef aan ja dat klop. ik ook zegt hij. en we gaan samen in de lift. de lift is erg vol maar de jongen heeft alleen ogen voor mij en vraagt wat ik heb, waarop zijn moeder snel antwoord geeft en uitlegt aan haar zoon dat ik ook chemo Kaspers krijg. Ik Beaam dit. En de jongen geeft aan hij ook. en moet vandaag weer opgenomen worden voor zijn nieuwe Kaspers, hij vraagt direct of ik mee wil lopen met hem. Tuurlijk wil ik dat en ga mee 2 verdiepingen hoger dan ik zelf lig. zijn moeder ene kant verbaast andere kant laat ze merken het goed te vinden en vraagt naar mijn naam. we lopen naar de incheck voor de jongen en er komt een zuster bij hem die hij nog niet kent. hij laat direct weten niet direct contact te willen met haar en hij draait zijn hoofd van haar af. Zijn moeder geeft aan dat hij het lastig vind om nieuwe mensen om zich heen te hebben. Ondertussen vraagt direct of ik wil meelopen naar zijn kamer, tuurlijk wil ik dat. op zijn kamer verteld zijn moeder mij dat hij bot kanker heeft en dat dat in zijn schouder zat. Ze hebben daar een stuk bot verwijderd en opgevuld met een stuk bit uit zijn onderbeen en dat ze zo naar de gipskamer moeten. De zuster beaamt dit en wil hem klaarmaken om mee te nemen. Hij heeft al een stuk gips van zijn been gehaald en staat erop dat hij zijn stoere litteken aan me wil laten zien en of ik deze dan ook wel wil zien? Tuurlijk man laat maar zien. hij laat een litteken zien van knie tot enkel.(wow) En hij vraagt wat heb jij dan? dus ik leg uit dat ze een bal hebben weg gehaald. mag ik kijken vraagt hij? Dat lijkt me niet zo best maar ze hebben ook ergens anders wat weg gehaal via mijn navel, dat litteken kan ik wel laten zien als je wil? echt? ja kijk maar. Wauw zegt ie nog. Kijk mama roept hij en zijn moeder kijkt en legt hem uit dat ik daarom de chemo Kaspers krijg. Ik beaam dat. Dan staat er een balie medewerker achter me die me verteld dat ik hier niet mag zijn en wil dat ik vertrek, zijn moeder zegt we moeten nu toch weg naar de gipskamer loop je een stukje mee. Tuurlijk ga ik een stukje mee. De moeder geeft aan dat haar zoon wil dat ik naast hem kom lopen want hij wil zijn kanjerkralen showen. Zodra ik die zie ben ik echt onder de indruk. Ik weet dat je voor een hoop die kralen krijgt maar bij deze jongen waarvan ik nu weet dat hij 6 is hanger er zeker 60 aan. Dit gezin, deze jonge jongen heeft een hoop meegemaakt. Dat zet je toch weer even op je plek. Ja ik heb ook niet zomaar iets maar ik heb een leven achter me en weet ik ga genezen en deze jongen 6jaar moet nog gaan leven is net begonnen, hoe komt hij hieruit? Komt hij hieruit? Zijn de vragen in mijn hoofd. ik vraag zijn moeder is het goed als ik vandaag nog even langs kom? Wil je dat vraagt ze me verbaast. Alleen als hij dat wil en het van jou mag? Ja zegt ze dat mag en de jongen geeft aan dat ook te willen. Ik bedank ze voor deze kans en ben erg blij dat ik deze Jongen nog een keer ga ontmoeten en spreken. Dan stap ik op mijn verdieping uit en bedank de moeder de jongen en zijn zusje die vrolijk bij haar broer op de rolstoel staat en ze gaan naar beneden. als ik heb ontbeten en gedouched en voor ik mijn eerste zak chemo krijg ga ik nog even naar boven. ik meld me bij de balie en krijg te horen dat ik niet de afdeling op mag. ik kom van een andere afdeling en ze weten niet wat ik heb en hier liggen kinderen. Ik geef aan dit te snappen en ook vertel ik de dame de afspraak die ik eerder maakte met moeder. En dus gaat de medewerker even kijken of het kan. ze komt terug en geeft aan het kan hier echt niet maar je kan wel ergens anders met ze afspreken. Nu even niet want er waren artsen bij hem op zaal en dus kon ze de moeder niet spreken. Ik vraag of ze aan de moeder wil doorgeven dat ik ben geweest en waar ik lig. dat als ze wil ze me kan opzoeken en een afspraak maken. Helaas is ze niet langs geweest. Snap ik ook wel ze heeft heel wat anders aan haar hoofd dan een wild vreemde. Morgen loop ik weer even naar boven. kijken of ik hem nog even kan spreken.

En weer zit er dag Chemo op. Als het gaat zoals nu dan ben ik blij. Maar maak me zorgen om wat er komen gaat. De verpleging is prima en het eten ook goed. De zaal gezellig dus het komt helemaal goed hier.

Morgen dag 3 alweer