Mannenpraat
Mindfulness
Het is al weer ruim 4 jaar dat ik met die klote ziekte in mijn lichaam loop, maar inmiddels wel voor een groot gedeelte geaccepteerd dat het een niet onbelangrijk deel van mijn leven is geworden. Daar hebben weliswaar een aantal specialisten aan bij gedragen maar je moet het toch hoofdzakelijk zelf doen.
Zo zei een psycholoog ruim 2 jaar geleden tegen mij '"Ga je eens verdiepen in mindfulness" Ondanks dat je weet waar je staat, zou dat je best eens goed kunnen doen". Ik heb pas een aantal maanden na haar advies mij eens verdiept in mindfulness, maar of ik daar nu meteen zo enthousiast van werd? Onderdelen van mindfulness zijn yoga, mediteren, rustig leren ademhalen, luisteren naar je adem, stilte, je bewust worden van het hier en nu etc. Nu ben ik geen ruwe bolster, maar "mindfulness" ging toch wel even buiten mijn comfortzone. Ik denk dat het ook een oefentherapie is die bij weinig mannen bovenaan het lijstje staat. Maar ja, wat heb ik te verliezen? En ik dacht al meteen niet geschoten is altijd mis of baat het niet dan schaadt het ook niet. Dus zo trapte ik de drempel naar beneden om er over heen te stappen en had ik mij opgegeven voor een 8 weekse mindfullnes cursus inclusief stilte dag (!). Nog geen 2 weken later lag ik dan 1 dagdeel per week met 10 vrouwen op de grond in een zaaltje. Leren ons bewust te worden van het hier en nu, maar inderdaad ook leren mediteren en ontspannende yogaoefeningen. Uiteindelijk best een intensief programma met veel huiswerk, want.... je moet het uiteindelijk toch zelf doen. Dat was hard werken. Dagelijks consequent je oefeningen doen. Het vergde discipline en doorzettingsvermogen, maar je merkte al gauw dat er bepaalde veranderingen optraden zowel fysiek als mentaal.
Tot en met de dag van vandaag doe ik nog steeds yoga en meditatie oefeningen, maar ook sneller relativeren en rust pakken. De tijd dat je er aan kwijt bent, kun jezelf bepalen.
Dus, ondanks dat het misschien géén mannending is, heb ik er geen spijt van dat ik de cursus heb gevolgd. Al was het niet altijd even makkelijk. Het heeft er uiteindelijk bij mij sterk toe bijgedragen dat ik de ziekte meer ging accepteren.
Dus mannen; soms moet je buiten je oevers (comfortzone) treden om je opnieuw fysiek en mentaal te voeden.
Laat je niets in de weg staan!
16 reacties
Hallo Positivo, mannenpraat.... je hebt me nieuwsgierig gemaakt en nee, ik ben geen man. Mooi geschreven, en als ik dit 10 jaar geleden had gelezen, zou ik ook gegaan zijn. Waarbij gezegd dat mijn oncoloog dat niet per se iets voor mij vond / voor mij nodig achtte. Nu ik jou lees, denk ik dat ik zeker nog wel eea had kunnen leren.
Dank! Wie weet alsnog.....
Lieve groetjes Hebe
Hallo Hebe,
Even nog een laat bericht van mij. Bedankt voor je leuke reactie en inderdaad je bent nooit te oud om het op te pakken.
Goede gezondheid en veel geluk!
Warme groet
Als ik heel lang aan niets denk ben ik hoogstwaarschijnlijk dood, opnieuw leren ademhalen doe ik al jaren het heet; roken; . Maar je hebt gelijk even heel bewust met je geest en lichaam bezig zijn goed ademen en een rustpunt voor je geest creëren, in mijn werk ben ik veel mensen tegengekomen die in een stress moment gingen hyperventileren en die moest terugbrengen naar de juiste ademhaling. Met zang, Row Row Row jour boat of Yesterday of een ander rustig lied dat ik hen probeerde te laten neuriën en ze bewust naar hun lagere buik te laten ademen lukte dat wonderwel. Dat je er zoveel baat bij hebt is mooi, maar ook je volharding is bewonderenswaardig, en over de valse schaamte die vooral bij mannen heerst over onderwerpen als deze geldt eigenlijk maar 1 ding niet geschoten is altijd mis.
Sterkte
Beste mensen,
Ik heb dit ook gedaan op advies psycholoog .
Ik moest er iedere keer 20 kilometer voor rijden om er te komen.
zelf heb er niet aan gehad, zonde van mijn tijd.
Nu doe ik iedere dag sport ik 35 minute thuis fijne muziek , niet de onrust van een sportschool. ik vind het een soort trancedente meditatie uit je jaren 70.
Gewoon wandelen , meedoen met nederland in beweging b.v. en wat het rek en strek oefeningen en luister naar fijne muziek.
Ex Prostaat kanker patient
Groet,
Maurice
Zo is het Rono412, niet geschoten is altijd mis.
Het gaat je goed!
Groet
René
Beste positivo,
Nadat ik ziek was geworden liep mijn man vast, hij werd somber en ipv dat hij mij kon steunen maakte ik mij zorgen om hem. Via de praktijkondersteuner bij de huisarts kwam hij in een mindfulness groep terecht. Hierin zat ook een kankerpatient en dat hielp niet. In plaats van bezig zijn met de training werd hij weer geconfronteerd met iemand die ziek was.
Hij heeft de cursus braaf afgemaakt en ik denk dat hij er ook wel enig profijt van heeft in zijn dagelijks leven maar ik denk wel dat hij meer nodig heeft dan een mindfullcursus om met hiermee om te gaan. Hij is nog steeds vaak somber of afwezig en zit niet goed in zijn vel. Kortom, ik probeer hem weer richting huisarts te krijgen. Wat is het soms toch ingewikkeld allemaal!
Pommetje, het leven kan inderdaad ingewikkeld zijn en bij een heleboel mensen helpt mindfulness, meditatie en yoga en bij een ander niet. Het is en blijft zoeken wat bij je past, maar ik ben van mening dat er altijd wel een manier is te vinden om samen met elkaar naar een oplossing te zoeken. Is het niet zelf dan met behulp van deskundigheid.
Sterkt met de zoektocht.
Hartelijke groet
Shalom! Pommetje,
Goed dat je een (ex-)patiënt ben! Ik denk dat jou man een psycholoog nodig heb in plaats van GP(huisart) of Kurssus, hoewel mindfulness is goed voor vele mensen!
Zijn stress en zorg moet opgelost worden!
Mooi artikeltje Positivo! Dank daarvoor.
Vanuit een andere patiëntenvereniging (www.vasculitis.nl) hebben we al vaak aandacht aan dit onderwerp besteedt. Telkens weer bleek er wel wat enthousiasme te zijn maar vooral toch ook veel reacties in de zin van "niks voor mij dat geitewollen sokken gedoe". Terwijl ondertussen toch echt wetenschappelijk is bewezen dat Mindfulness kan helpen. We gaan er in de volgende uitgave van ons blad maar weer eens aandacht aan besteden en dan zal ik jouw ervaring daarin zeker meenemen
Nogmaals dank .
Petrus1946, graag gedaan! Dat "geitewollen gedoe" blijft er idd maar aan hangen. Zo keek ik er 10 jaar geleden ook naar, hoor. Je zoekt naar allerlei mogelijkheden om het hele ziekte proces mentaal en fysiek zo goed en dragelijk mogelijk te doorstaan en dat is voor iedereen verschillend. Ik vond het in ieder geval de moeite waard.
Veel succes met de patientenvereniging Vasculitis. Ik weet dat het op psycho/sociaal gebied waardevol is, omdat ik zelf actief ben in de Prostaatkankerstichting en inloophuizen.
Vriendelijke groet
Ik ben zelf kankerpatiënt (geweest?) maar ook lerares taichi en qigong. Ook in de tijden van chemo’s, operatie en bestraling ben ik door blijven oefenen. Al een maand na mijn laatste behandeling ben ik weer fulltime gaan werken en had geen last meer van vermoeidheid. Anderhalve maand nadien ben ik met mijn zoon naar New York geweest en heb gemiddeld 17 km per dag gelopen. Hij heeft zich niet voor mij in hoeven houden. Ik ben 60. Dit soort oefeningen kunnen je redding zijn!
Tietenpech, goed om te horen dat het voor jou ook allemaal werkt. Ik vind het knap dat je het in zo een korte tijd allemaal hebt klaar gespeeld. Het motto is; blijf luisteren naar je lichaam en pak tijdig je rust.
Veel succes in de toekomst.
Warme groet
Ik heb nadat ik in 2012 te horen kreeg kanker te hebben ook mindfulness gedaan. Tot op de dag van vandaag heb ik er nog steeds voldoening van op zijn tijd!!
Hallo Albert,
Goed om te horen dat je er ook baat bij hebt. Als je het beheert, kan je er profijt van hebben op z'n tijd. Zo is het bij mij niet anders.
Sterkte en ik hoop dat je nog lang van het leven op jouw manier mag genieten.
Warme groet,
Persoonlijk heb ik een hele positieve ervaring met Zen training dat heeft mij veel steun en inzicht gegeven. “Angst is vaak iets van later. Er komt nu geen Leeuw de trap op” . Je leert heel erg relativeren.
Beste Dlanor51,
Mooi gezegd en inderdaad het draagt toe aan het acceptatieproces en leert je sneller relativeren.
Hartelijke groet